vrijdag, december 31, 2010

Dertig-jaar-om

Winter in the Netherlands* is cold and I just keep growing older. I wish I could have known enough of love to leave love enough alone.**
Het is de laatste dag van 2010 en tevens mijn eerste dag als dertiger. Damn, dat klinkt toch weer een heel stuk ouder dan twintiger.

De hierboven genoemde quote somt wel redelijk op wat voor jaar dit was. Begin 2010 was al behoorlijk koud qua winterweer, en de laatste maanden waren niet anders. Veel sneeuw, ijs waarop geschaatst kon worden en heel, maar dan ook heel veel kou. Brrrrrrrrrr.

Daarnaast had ik dit jaar toch wel erg het gevoel dat ik oud begin te worden. Nu is daar niks mis mee, maar het begint mij wat te snel te gaan. Vooral als ik kijk naar leeftijdsgenoten, dan heb ik echt het idee dat ik in mijn leven flink achter begin te lopen. Dat mijn leeftijd me eigenlijk voorbij gerent is. De meesten zitten toch al behoorlijk in het burgerlijke huisje-boompje-beestje systeem. Een paar jaar terug was het nog zo dat de meeste wel een relatie hadden… maar dan vaak ook al de zoveelste. Maar nu zijn er veel getrouwd, hebben een vaste baan, hebben een huis (en auto) om nog maar te zwijgen van het aantal kids. Waarschijnlijk zitten daar wel veel schulden achter, maar hè… ze lijken althans erg gelukkig.

En daar ben ik. Dertiger. Geen enkele echte relatie gehad, geen eigen huis, geen vast werk etc. Dan ga je toch wel flink nadenken over wat je allemaal mist. In mijn geval nog het meeste de liefde. Soms zoveel dat ik er langzaamaan gek van word. Oftewel: I wish I could have known enough of love to leave love enough alone. Ik doe mijn best, maar met het verstrijken van de tijd wordt het steeds moeilijker. En dat zal enkele mensen die geregeld contact met mij hebben ook wel zijn opgemerkt. Mijn excuses daarvoor. Het is niet dat ik het met opzet doe.

Ik word trouwens gek van mensen die relatie in en uit gaan en vervolgens depri doen van: Ja, het voelde zo goed… maar wees maar blij dat je het niet mee maakt. Als in ik moet niet zo zeuren over mijn non-liefdes leven, maar zij kunnen gerust elke keer steen-en-been klagen. Want dit soort personen heeft wel steeds binnen enkele weken alweer een ander. Om vervolgens hetzelfde traject weer in te gaan. Ik heb dan wel geen relatie gehad, maar ik ben me wel bewust van wat ik ongeveer mis. De liefde is voor mij daardoor iets kostbaars waar je zuinig op moet zijn. Vooral omdat het bij mij al zo schaars voorbij komt. Maar tja, als het je komt aanwaaien heb je dat gevoel mogelijk niet. Maar goed.

Dertig jaar is een mooie afsluiter om het nare en eenzame verleden te gaan vergeten.

Live your life with arms wide open
Today is where your book begins
The rest is still unwritten***
Het boek van de eerste 30 jaar is geschreven en onuitwisbaar. Het gaat nu dicht en de kast in om niet al te vaak meer naar te kijken. Hopelijk wordt het nieuwe boek een stuk plezieriger. Want nog eens 30 jaar alleen zie ik niet bepaald zitten. Met de tijd word je dan toch ongevraagd steeds eenzamer in je ziel en word je niet de meest vrolijke persoon op aarde.

Goed, genoeg deprimerende zaken, morgen is het een nieuw jaar en begint het schrijven van levensboek twee. Rest mij nu alleen nog u alleen een prettige jaarwisseling toe te wensen. U ziet mij wel weer ergens verschijnen in het nieuwe jaar. Dus tot in het volgende jaar (en wie weet ook wel die grote liefde van me leven :P).

* In het origineel staat er America, maar Netherlands vind ik wat toepasselijker.
** Doug Ashdown ~ Winter In America (Original)
*** Natasha Bedingfield ~ Unwritten

zondag, november 21, 2010

Stonedhenge

Nou, hier in de buurt gebeurt normaal weinig, maar vandaag was er dan toch eens een keer iets aan de hand.

Hier bijna vlak om de hoek is namelijk rond een uur of 14:00 bij een woning de zolder in brand gevlogen. Dat maakt het verhaal nog niet zo heel bijzonder.

Het gaat voornamelijk om wat er op de zolder werd gevonden. De brandweer vond er namelijk een wietkwekerij met honderd planten.

De bewoners waren volgens het nieuws niet thuis, maar toen ze de brandweer voor hun deur zagen staan zijn ze er meteen met de auto vandoor gegaan. De politie heeft ze uiteindelijk wel gepakt.

Link naar foto's

maandag, november 15, 2010

Rijkosten

Het is alweer bijna 10 jaar geleden dat ik mijn laatste stempeltje op mijn rijbewijs haalde, en dan word je er door het RDW weer aan herinnert dat je je rijbewijs moet verlengen. Als je alleen A of B hebt is er niks aan de hand natuurlijk, maar met C en CE erbij moet ook deze jonge man op voor keuring.

Echter om die keuring te laten plaats vinden moet je eerst wat papieren ophalen bij de Gemeente. Namelijk de eigen verklaring CDE. In de brief die voor die tijd krijgt staat dat het 25,30 euro kost. Dan denk je bij jezelf: dat moeten behoorlijk wat papieren zijn dan. Maar niets is minder waar. Wat je krijgt is 1 invulformulier, een envelop (waar je zelf nog een postzegel op moet plakken) en een brief met adressen om je te laten keuren. Dat is alles. Werkelijk… moet dat nu echt zo duur zijn dan?

Vervolgens bel ik de dichtbij zijnde keuringsarts. Nu wist ik dat een dergelijke keuring landelijk zo rond de 88 euro is ingesteld, dus bij navraag viel het me mee dat het 50 euro koste. Toch blijft ook dat een behoorlijk bedrag, en dan is het na invullen van dat ene formulier nog niet eens zeker of je rijbewijs op C en CE wordt verlengt.

Eén voordeel van de keuring is wel dat je meteen ook weet of je wel of geen suiker hebt, of je nieren goed zijn en of je bloeddruk oké is. Nou, ik heb dus geen suiker, mijn nieren zijn goed en mijn bloeddruk was in orde. Jeeeeeeeeej, ik ben op die punten in ieder geval gezond. Mijn ogen waren zelfs met bril op net kantje boord. De kans is dus in ieder geval groot dat ik mijn rijbewijs incl. C en CE kan gaan verlengen. Al is het nog wel even wachten op de uitslag van het CBR welke ik nodig heb om bij de Gemeente de aanvraag te doen.

De enige kosten die ik nu nog moet maken voor het verlengen van mijn rijbewijs zijn de kosten van pasfoto’s en het rijbewijs zelf. Kosten van het rijbewijs ligt op 38 euro. Dus dat wordt nog een behoorlijke hap uit mijn portemonnee. Gelukkig kan ik er dan weer 10 jaar mee vooruit.

Althans als ik niet beroepsmatig als chauffeur aan de slag wil gaan. Want het CCV-B (Chauffeursdiploma) is niet meer geldig. Daarvoor in de plaats is er de code 95 (vakbekwaamheid) op het rijbewijs gekomen.  Dit betekent dat je iedere 5 jaar minimaal 35 uur nascholing moet volgen bij daarvoor gecertificeerde instanties, wat behoorlijk duur is. Plus je moet dan ook om de 5 jaar je rijbewijs vernieuwen. In vergelijking met het kostenplaatje daarvan zijn mijn huidige gemaakte kosten een schijntje. Gelukkig heb ik die code 95 niet nodig zolang ik niet als beroepschauffeur aan het werk ga. Maar met het CCV-B mocht ik dat wel en dat heeft destijds ook geld gekost. Stomme nieuwe regeltjes die alleen maar geld kosten (bleh).

woensdag, oktober 13, 2010

Geheugenlaantje

Gisteren was ik in Amsterdam voor een interview met Maggie Stiefvater. Schrijfster van o.a. de geweldige boeken Huiver en Fluister. Al moet ik bekennen dat ik meer de microfoonman was dan dat ik de vragen stelde. Nee, het vragen stellen werd voornamelijk gedaan door Stefanie. Ze deed dit ook zeer goed, dus waarom zou ik me er dan met mijn gebrekkige Engels mee gaan bemoeien. Het interview is nog niet uitgewerkt, maar de bedoeling is dat deze binnenkort op www.planet-aeon.nl te lezen is.

Na het interview heb ik Stefanie naar huis gebracht en ben toen wat blijven hangen. Was erg gezellig en later ook nog even met Tim gesproken. Erg leuk, want ik had beiden alweer een tijdje niet meer gezien. Die Aeon meets moeten we toch weer eens oppakken. Oh… the memories. Oh enne, die pizza was helemaal top.

Later ben ik nog naar iemand anders toegegaan, waar ik een iets andere geschiedenis mee heb, welke ook wel ergens op deze blog te vinden is. Dus voor de nieuwsgierige: blader mijn blog maar eens door en wie weet kom je het tegen. Ook haar huidige vriend was aanwezig. Dit kan trouwens op verschillende manieren geïnterpreteerd worden, maar ik ga dat niet verder uitleggen. Het was gezellig en bepaalde gedachten en theorieën zijn wel op hun plek gevallen nu. Al is het natuurlijk de vraag of dit ook de werkelijkheid benaderd of dat ik mezelf maar iets wijs maak. Tevens laat ik buiten beschouwing of dit positief of negatief is, maar het levert in ieder geval een vorm van rust op in mijn hoofd.

Na dit alles moest ik nog een pokken eind rijden om thuis te komen, maar het eerste stuk had ik al een lange tijd niet gereden. Laatste keer was volgens mij na mijn laatste stage dag in Den Haag. Dus dat is volgens mij zo’n 7 jaar terug. Enige verschil was dat ik het nu niet overdag reed, maar dat de omgeving omlijnt was met lampen op een zwarte late avond achtergrond. Het voelde goed. Herinneringen van een mooie tijd en dan nog met een vleugje romantiek bedenkt.

Het was me dus een lange en redelijk drukke dag, die voor mij zeer de moeite waard was. Iets om voor de toekomst te herinneren.

woensdag, september 15, 2010

Rampenplan

Vorige week werd je als tv kijker figuurlijk dood gegooid met films en documentaires over de 11 september ramp in New York. Het plat gaan van het WTC. Eén van de iconen van het Amerikaanse droom gevoel. Een verschrikkelijke gebeurtenis in de geschiedenis van deze blauwe ronde bol waar we op leven. Een geschiedenis die heel wat onschuldige mensen het leven heeft gekost.

Later kwam ik een zin tegen waarvan ik de oorsprong nu even niet meer weet. Namelijk ongeveer deze: Mensen die liefde hebben gekend zijn minder bang om dood te gaan, dit omdat ze weten dat er tenminste iemand van ze gehouden heeft.

Toen moest ik toch wel aan het volgende denken: Wie hebben er minder moeite met de dood? De mensen die een relatie hadden/hebben of deze mensen die nog nooit een relatie hebben gehad?

Rond die tijd was ook de film The Untouchables uit 1987 op tv. Een film over de Maffia waarin het verhaal wordt verteld van FBI agent Eliott Ness en zijn obsessie om Al Capone neer te halen. Ness weet zich geen raad en roept om hulp bij een oude agent. Op een gegeven moment nemen ze nog iemand in het team op, maar wel na de vraag of hij vrijgezel is. Tevens komt er op een gegeven moment een boekhouder in het team, welke toevallig ook vrijgezel is en waar Ness erg blij mee is. Uiteindelijk wordt die boekhouder op gruwelijke wijze gedood. Nu is het natuurlijk de vraag of deze toevallig op dat moment zonder relatie zat of nog nooit een relatie heeft gehad. Maar toch: in welke situatie zou deze meer rust in de dood vinden?

En dan lees ik vandaag een bericht waarin gemeld wordt dat na analyse van 148 studies, verspreid over drie decennia en waarbij meer dan 300.000 mensen werden onderzocht men tot de conclusie kwam dat mensen die regelmatig omgaan met familie en vrienden gemiddeld 3,7 jaar langer leven dan eenzame mensen. Zij met weinig sociale steun hebben een sterftecijfer net zo hoog als dat van alcoholisten, terwijl het hebben van een sociaal leven hetzelfde effect heeft als het stoppen met roken.

Nu is mijn sociale steun heel laag (zeer kleine familie (naast mij nog twee) en weinig vrienden) en ik heb nog nooit een relatie gehad. Dus aan de ene kant ga ik gemiddeld genomen eerder dood door dat ik eenzaam ben, aan de andere kant hoor ik meer moeite te hebben met dood gaan aangezien ik nog nooit een relatie heb gehad. En ja, beide punten spoken al langer door mijn hoofd dan deze ene week.

Ik voel me al tijden eenzaam en dat betreur ik. Tuurlijk, ik heb wel wat vrienden, al zijn ze op één hand te tellen. Hele toffe vrienden. Echter in het verleden had ik die ook wel eens en na een bepaalde tijd vielen die dan weg. Dus bij mij heerst er nu eenmaal de angst dat nieuwere vriendschappen ook wel na een tijdje wegvallen. Wat ook nog steeds wel gebeurt, maar gelukkig zijn er nu een paar waarbij ik het gevoel heb dat het wel eens een keer goed kan lopen. Het zijn dit keer echter wel vriendschappen op lange afstand (misschien dat het daarom zo goed blijft gaan, wie weet). Hierbij kun je niet even bij elkaar langsgaan als je dat gevoelsmatig even nodig hebt. Waardoor het gevoel van eenzaamheid wel iets wordt verlaagd, maar lang niet zoveel als ik zou willen.

Zou een relatie dit dan oplossen? Ik heb werkelijk geen idee, aangezien ik die nog nooit gehad heb. In mijn hoofd is er wel een vaag idee/gevoel van wat ik denk dat ik mis doordat ik geen relatie heb, maar in hoeverre dit overeenkomt met de werkelijkheid… echt geen flauw idee. Feit blijft dat ik iets mis in dit leven. Iets wat voor het grootste deel van de wereldbevolking iets heel normaals is. Voor sommige mensen zelfs zo normaal dat ze mij totaal niet snappen en dan maar het contact verbreken. Daarnaast wordt het mij althans iedere dag meermaals voor de neus gedrukt. Ik ben me er dus al bewust van dat ik iets mis en doordat ik het elke dag meermaals voor de kiezen krijg is het ook iets wat steeds maar door mijn hoofd maalt.

Het is een ramp. En bij een ramp hoort een rampenplan. Probleem: Er is geen rampenplan. Alleen het continu malen van een radertje in mijn hoofd die ik het liefst met een flinke moker aan diggelen wil slaan. Echter kan ik geen moker vinden die dat wil lukken zonder dat ik er aan dood ga.

Ik zie dat deze post al aardig lang geworden is maar ik wilde toch nog even één klein ding kwijt. Vandaag was de film Ghost World op tv. In deze film zit een oudere man (Seymour). Een beetje stoffig type. In de film blijkt dat deze al wel relatie heeft gehad (mijn inziens ongeloofwaardig), iets wat bij mij overkomt als: het zou te sneu en te ongeloofwaardig overkomen bij het grootste gros van de kijkers omdat deze zich totaal niet in een dergelijke situatie kunnen plaatsen (maar dat even terzijde). Op een gegeven moment zegt deze het volgende: You think it's healthy to obsessively collect things? You can't relate to other people, so you fill your life with stuff... I'm just like all these other collector losers.

Wie weet ligt daar ook het antwoord waarom ik zoveel spaar. ;) Tot zover deze lange post.

dinsdag, september 14, 2010

Droomloos

Droomloos
Droomloos
is het tweede deel van Mel Hartmans serie De Fantasiejagers. Een serie die fantasy en sciencefiction combineert met vleugjes detectivewerk en humor. Misschien een rare combinatie, maar wel één die in dit deel 224 bladzijden werkt.

Het portaal
Het belangrijkste in de serie De Fantasiejagers is de wisselwerking tussen de twee verschillende werelden: Ratiowereld en Emowereld. Welke totaal verschillend zijn. Kort gezegd is Ratiowereld de wereld zoals de onze, maar dan op technologisch gebied verder ontwikkeld en qua emoties redelijk doods. Emowereld is de droomwereld van Ratiowereld, een plek vol emotie, fantasie en de bijbehorende wezens.

In het vorige deel bestond er al een Portaal. Deze is echter door gebeurtenissen vernietigd. In dit deel wordt het Portaal opnieuw ontwikkeld en gebouwd. En zo komen de twee werelden weer in verbinding met elkaar, buiten de dromen om. Deze nieuwe verbinding zorgt echter weer voor problemen.
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

donderdag, september 09, 2010

Ysabel

Ysabel
Een vijftienjarige die in Frankrijk in een avontuur belandt? Een avontuur waarin een oud verhaal tot leven komt? Is dit een boek dat jeugdige lezers kan opvoeden tot lezers van boeken als De Da Vinci Code en De Naam van de Roos?

Fotograafje leef je nog
Ned Marriner is de vijftienjarige zoon van Edward Marriner, een beroemde fotograaf die in de omgeving van Aix en Provence in Frankrijk wat kiekjes wil maken voor een toekomstig boek. Dit doet Edward niet alleen. Nee, ook zijn werknemers Greg, Steve en Melanie leveren hun steentje bij.

Terwijl de vier volwassenen hard aan het werk zijn om een kathedraal van buiten te fotograferen, zoekt Ned zijn heil in de kathedraal zelf. Daar ontmoet hij Kate, een uitwisselingsstudent uit Canada die al wat langer in het gebied rondwandelt en er dus al iets meer over weet.

Nou ja, iets meer? Af en toe lijkt ze meer op een wandelende encyclopedie. Samen lopen ze ook nog eens tegen een geheimzinnige man aan. Een persoon die hen uiteindelijk een oud verhaal in trekt. Niet omdat hij het wil, maar omdat Ned door iets wordt aangetrokken.
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

dinsdag, augustus 31, 2010

De Fantasiejagers

De fantasiejagers
De Fantasiejagers
is het eerste boek van Mel Hartman dat door uitgeverij Kramat is uitgegeven. Daarvoor heeft Mel Hartman nog drie boeken uitgebracht, maar zover ik begrepen heb zou ze die het liefst allemaal verbranden. De Fantasiejagers is tevens het eerste deel en dunste van de serie. Het beslaat niet meer dan 188 bladzijden.

Twee werelden, twee verhalen
In De Fantasiejagers komen twee werelden naar voren. Ratiowereld en Emowereld. Ratiowereld: een wereld zoals de onze, maar dan in de toekomst. Een wereld waar gevoelens naar de achtergrond zijn gedrukt en waar technologie hoogtij viert.

Emowereld: een wereld die tegengesteld is aan Ratiowereld. Het is de droomwereld van Ratiowereld, waar gevoelens juist zeer belangrijk zijn en technologie onbelangrijk.

In vroeger tijden konden de mensen van Ratiowereld alleen op Emowereld komen in hun dromen. De bewoners van Emowereld konden ook op Ratiowereld komen, maar hoe ze dit deden, heb ik niet kunnen achterhalen.

Ten tijde van deze twee verhalen kunnen de bewoners van beide werelden op de andere wereld komen via het Portaal. Doordat deze mogelijkheid van reizen tussen beide werelden consequenties heeft, zijn er verschillende groepen gevormd onder de naam Fantasiejagers. Eén van die groepen heeft de eer om een Emowerelder in zijn midden te hebben en dat is nu net de groep die in het boek gevolgd wordt.

Naast deze indeling van twee werelden is het boek ook verdeeld in twee hoofdverhalen. Het eerste verhaal speelt zich voornamelijk af in Ratiowereld. Er gebeuren namelijk wat rare dingen in Ratiowereld en vermoedelijk ligt de oorzaak bij de aanwezigheid van wezens uit Emowereld. Het is aan de groep Fantasiejagers om de precieze oorzaak uit te zoeken en te elimineren.

Het tweede verhaal speelt zich voornamelijk af op Emowereld. Er is namelijk een drug naar Emowereld gekomen die er voor zorgt dat de bewoners, die normaal niet konden dromen, nu wel kunnen dromen. Dit zorgt voor nare toestanden en dat moet opgelost worden.
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

dinsdag, augustus 24, 2010

Max (en de Wild Things)

Max en the wild things 
Een klassiek prentenboek voor kinderen van een andere auteur omzetten naar een roman. Het is een gewaagde stap, maar Dave Eggers draait er blijkbaar zijn handen niet voor om. Want met Max (en de Wild Things) zet hij een roman neer die geïnspireerd is op Maurice Sendaks Where The Wild Things Are (Max en de Maximonsters).

Max
Het hoofdkarakter in Max (en the Wild Things) is de jeugdige achtjarige jongen Max. Een kind vol energie en fantasie. Thuis voelt hij zich verwaarloosd. Zijn vader is er vandoor gegaan, zijn moeder trekt voornamelijk op met haar nieuwe vriend en zijn tienerzus leeft in haar puberjaren en vind haar kleine broertje tegenwoordig maar lastig.

Max probeert daarom steeds de aandacht te trekken, wat nog wel eens wil resulteren in agressief gedrag. En die agressie wordt natuurlijk afgestraft. Tijd dus voor Max om  weg te lopen.

Zo belandt Max op een eiland waar vreemde wezens leven: de Wild Things, wezens die hem wel aandacht schenken. Maar langzaam ontdekt Max dat er dat die vorm van aandacht niet is wat hij zoekt. Uiteindelijk ontdekt hij dat het leven thuis zo gek nog niet was.

dinsdag, augustus 17, 2010

Anders

Anders
Een nieuwe serie biedt nieuwe kansen en mogelijkheden, maar hoe anders is Anders: Een Manon Maxim Roman van Mel Hartman?

Manon
Het hoofdkarakter, genaamd Manon Maxim (klinkt logisch), is van een anderssoort, een mensensoort die net even iets anders is geëvolueerd. Binnen deze anderssoort bestaan er ook nog eens verschillende typen. Bepaalde typen komen vaker voor dan andere en Maxim is van een evolutielijn die niet heel vaak voorkomt.

Door haar afkomst heeft ze bepaalde gaven die ze aanwendt tijdens haar werk bij een organisatie die wereldwijd opereert en waarvan het hoofdkantoor gevestigd is in Jabbeke, een plaats in België. Het werk bestaat uit het opsporen en stoppen van anderssoorten die hun gaven misbruiken.
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

dinsdag, augustus 10, 2010

Wolvenjacht

Het is alweer een tijdje terug dat ik de begin delen van mijn recensies voor www.planet-aeon.nl op mijn blog heb gezet. Dus de komende tijd ga ik met terugwerkende kracht daar eens wat aan doen. :P

============

De enige tovenaar in Chicago die met zijn naam in de Gouden Gids staat, is terug. En wel in het tweede deel van de Dresden Dossiers, Wolvenjacht. Harry Blackstone Copperfield Dresden wordt namelijk wederom door de politie als consultant opgeroepen, en wel omdat er meerdere gruwelijke moorden hebben plaatsgevonden en de politie in het duister tast.

Wolven
Zoals de titel al doet vermoeden, zit dit boek vol met wolven. En niet zomaar wolven, maar weerwolven. En zelfs dat dekt de lading niet, aangezien er verschillende soorten weerwolven zijn. Het toeval wil dan ook nog eens dat Dresden in dit deel tegen al die soorten aanloopt.

Met volle vaart maakt Dresden kennis met al die soorten, omdat bij de plaatsdelicten steeds pootafdrukken worden gevonden. Dus de dader moet iets met wolven te maken hebben. Alsof al die weerwolven nog niet genoeg zijn, zit er ook nog eens een maffiabaas achter Dresden aan. Die is bang is voor zijn eigen hachje, want sommige slachtoffers horen bij de maffia. En verder is de politie ook niet al te blij met Dresden en zitten hem dwars in zijn onderzoek.
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

dinsdag, augustus 03, 2010

Bonsai 2 (2010)

Plaatjes zeggen meer dan woorden. Mijn bonsai groeit zoals de volgende foto’s laten zien behoorlijk.

Bonsai 2 2010 

Bonsai 3 2010

Bonsai 4 2010

Bonsai 5 2010

Bonsai 6 2010

Bonsai 7 2010

zondag, augustus 01, 2010

Zomertijd

Het is alweer een tijdje zomer en we mogen hier in Nederland dit jaar niet echt klagen. Veel zon al gehad en nu is het weer lekker koel geworden door de regen.

En die twee bij elkaar leveren toch mooie dingen op. Zo zag ik laatst deze bloem deze (als ik het goed heb) hommel en bij. Lekker nectar zoeken.

Bloemetje
Maar ook de kleine eendjes mocht ik dit jaar tegenkomen. Zo schattig die kleine donzen wezentjes. Hierna verdwenen ze in de schaduw van een tunnel. Ze zochten vast de koelte op, want die dag was het heel erg warm.

Eendjes
De hond wist ook niet waar hij heen moest. Onder de deken was het te warm, bovenop de deken beviel hem blijkbaar ook niet. Dus dan maar net zolang draaien en wroeten tot de deken geheel om hem heen lag.

Bunker-hondje
Tot dusver het mooie aan de zomer. Want één ding ergert me mateloos dit jaar. En dat zijn al die mensen die zo nodig met een drijfgevaarte onder de bruggen door moeten. Op zichzelf is dat nog niet eens zo erg, maar waarom moeten het altijd schepen zijn met grote masten. Ik bedoel… Laat die mensen toch lekker met zo’n schip gaan zijlen op een groot meer of op zee. Maar waarom in vredesnaam met zo’n gevaarte in de binnenstad ronddobberen? En hoe verplaatsen ze zich dan? Nou met een motor aangedreven schroefblad. Waarom?… serieus, waarom heb je dan zo’n geval gekocht met een mast? Weg met dat ding want dan kun je wel gewoon onder de brug door zonder het rijdende verkeer te hinderen. Nee, het zijn weer van die rijke lui die dat met opzet doen om het “klootjesvolk” te hinderen in hun zinloze bezigheden. Laat dat soort waterratten maar lekker zinken, want voor de rest heb je er toch niks aan.

woensdag, juni 30, 2010

Magische boeken 2

Mijn vorige verhaal kreeg nog een staartje en wel dit:

De dag dat de 12 delen binnenkwamen besloot ik om een kleine wederdienst te bewijzen. Dus zette ik enkele recensies op watleesjij.nu. Kreeg ik later per Twitter een bericht dat ik de 10.000 reactie/recensie had geplaatst en dat ik dus nog een boek had gewonnen.

Per e-mail kreeg ik nog de vraag of dit wederom een fantasy boek werd of dat het wat anders mocht zijn. Nou, dan is de keuze bij mij snel gemaakt. Fantasy natuurlijk. Dus zouden ze me een fantasy boek toezenden.

Deze kwam vandaag met de post aan en wat is het geworden?

Legenden (Eerste boek - Het Tijdperk van de Tweeling) ~ Weis & Hickman.

Ik ben dus erg in mijn nopjes. Want ben wel een fan van Weis & Hickman. Enige probleem waar ik een beetje mee zit is dat dit het eerste deel is van een trilogie en dat het een andere trilogie opvolgt welke ik nog niet bezit/gelezen heb. Die vorige trilogie is ook niet meer zo makkelijk te verkrijgen. Mijn hoop ligt dus op dit moment een beetje bij een Poema Pocket versie, welke hopelijk ooit uitkomt.

Vooralsnog ga ik er maar van uit dat deze er ooit wel komt en dat deze nieuwe trilogie goed te lezen is zonder de eerste trilogie gelezen te hebben.

donderdag, juni 24, 2010

Magische boeken

Een tijdje terug heb ik meegedaan aan een actie op watleesjij.nu waarbij de prijs de twaalf delen van Terry Goodkind’s De Wetten van de Magie was.

Van de week kreeg ik een mailtje van de uitgeverij dat ik één van de winnaars was en of ik mijn adres wilde sturen. Maar natuurlijk. Gelijk maar gedaan en het resultaat is dat er nu een doos hier staat met de twaalf delen.

Open-mouthed

Het geweldige is ook nog dat het die mooie hardcover versie is. De serie heb ik al in de vorm van de oude paperbacks, maar deze hardcover versie is zoooo mooooi en allemaal gelijk. Daar waar de paperback versie uit verschillende groottes bestaat en waarvan de covers niet helemaal bij elkaar passen.
 
Wetten van de magie
Ik ben op het moment dus even een gelukkig man en dit vraagt eigenlijk om het her-lezen van de serie. Eens kijken of ik dat in mijn drukke programma kan inpassen.

zondag, juni 06, 2010

Kerstprijsvraag 2009 2

Oké, de mussen vallen zowat dood van het dak door de warmte, maar hier dan het vervolg op mijn eerdere Kerstprijsvraag 2009 blogpost.

Het heeft namelijk een lange tijd geduurd voordat ik mijn gewonnen prijzen binnen kreeg. En zoals je op de foto hieronder kunt zien mist er zelfs nog iets.

Dat iets zal waarschijnlijk ook nooit aankomen. Want na wat over en weer ge-PM bleek het wel verzonden te zijn, maar het is dus nooit aangekomen. Wat was dat iets dan ook alweer? Nou een t-shirt van Buzz!

Kerstprijsvraag 2009 
Goed, maar wat is er dan wel aangekomen en is dus zichtbaar op de foto:
- Een Sega Virtua Tennis 2009 sporttas
- Buzz! De slimste van Nederland (PSP)
- PDC World Championship Darts 2009 (Wii)
- Virtua Tennis 2009 (Wii)
- Monster Hunter Freedom Unite (PSP, zonder doosje Sad)
- Een Wii-keycord

donderdag, mei 27, 2010

Verzamelarij

Ja, ik geef het toe. Ik ben een verzamelaar. Waren mijn voorouders ooit jagers… ooit hebben ze besloten verzamelaars te worden. Iets wat in mijn familie nog wel eens wat doorgeslagen is.

Wat ik allemaal verzamel? Nou, boeken en videogames zijn toch wel de hoofdmotoren van het geheel. Maar mijn collectie aan bierviltjes en zeehonden-artikelen is ook wel aardig te noemen. Mijn collectie muziekinstrumenten is nog relatief klein, echter heb ik nog wel wat instrumenten die ik graag wil aanschaffen.

Toch ben ik met mijn gekke kop gisteren aan een nieuwe verzamelwoede begonnen. Eentje waar ik al jaren over na zat te denken om eraan te beginnen. Namelijk natuurfiguren van Schleich.

Het heeft zo lang geduurd omdat ze best prijzig zijn. Echter de kwaliteit is zo hoogstaand en ze zien er daardoor zo prachtig uit dat ik het uiteindelijk toch niet kon laten. De start van de collectie begon dus gisteren met drie figuren. Die van een Amerikaanse eland stier en een jong plus een everzwijn (keiler).

Schleich
Voor wie de figuren niet kent: het zijn op schaal gemaakte figuren van een soort hard rubber, welke vervolgens met de hand worden beschilderd. Hierdoor zijn de details gewoonweg zeer goed. En hun assortiment is redelijk groot, dus uiteindelijk zou je haast een complete dierentuin in het klein kunnen opbouwen. Iets wat bij mij nog wel even gaat duren denk ik. Maar dat is ook het leuke aan verzamelen, over een lange periode een collectie uitbreiden tot iets moois.

maandag, mei 10, 2010

Bonsai 2010

Het is alweer een tijdje terug dat ik een blogpost schreef, dus het werd weer eens tijd om er één te schrijven. :)

De winter ligt al dik achter ons en zowaar mijn bonsai-boompje heeft de winter overleeft. Het hokje achter huis was dus in ieder geval warm genoeg ondanks de strenge winter.

Aangezien ik vorig jaar het boompje gewoon in potgrond geduwd had, vond ik het tevens tijd om hem zo in het voorjaar te verpotten naar een mix van verschillende grondsoorten. Het boompje zit tevens niet meer in een kunststof plantenpotje maar nu in een mooie schaal.

Bonsai 05-2010
Eigenlijk is de schaal qua afmeting te groot voor het boompje, maar daar groeit deze hopelijk wel in (als deze dat niet doet dan betekent het dat hij dood is gegaan en dat zou wel jammer zijn). Zoals je op de foto kunt zien is er verder niet zo veel bijzonders aan het boompje op dit moment. Het heeft nog geen blad (al wel wat knoppen, dus dat gaat denk ik wel goed komen). Voorlopig blijft het dus nog afwachten.

dinsdag, maart 30, 2010

Eerste interview avontuur

Goed, afgelopen maandag had ik een afspraak in Amsterdam voor een interview met Young Adult Fantasy auteur en New York Times bestseller Kristin Cashore. Een goede reden dus om mijn moeder in Haarlem te droppen bij haar moeder (mijn oma dus). Aangezien ik om 10 uur in Amsterdam moest zijn, voor wat voorbereidend werk, begon de dag erg vroeg. want het is toch 2 uur rijden naar Haarlem en dan moest ik nog eens in de drukte naar Amsterdam karren.

En dus stond ik om zeven uur naast mijn bedje en 20 minuten later zat ik met moeder en de hond in de auto. Met een CDtje op de achtergrond was het al snel half 10, al stonden we bij Amsterdam wel even in de file. Rottige Randstad ook.

In Haarlem snel mijn moeder incl. hond gedropt en toen karren naar Amsterdam. Weer in de file… maar zoals ik ben natuurlijk exact op tijd.

Vervolgens met Christine (de dame die ook mee zou gaan naar het interview) nagelopen welke vragen we wilden stellen. Al helemaal in de zenuwen omdat heel veel vragen al afvielen omdat Kristin Cashore al heel veel ervan in andere interviews had beantwoord of de antwoorden al op haar eigen blog had te staan. Voor het interview kregen we tussen een half uur en een uur de tijd. Best wel veel als je niet zo heel veel vragen hebt. Als dat maar goed ging komen.

Vervolgens de Metro gepakt naar Hotel Arena waar het interview zou plaats vinden. Nog een presentje gekocht (heel Hollands, namelijk drop… en voor de zekerheid Merci) voor de auteur om het ijs te breken en toen het Hotel in gelopen. Bij de balie wisten ze er niks van dus we moesten maar even in het café kijken of het daar was.

Daar zagen we wat mensen zitten waaronder twee vrouwen. Naar mijn idee spraken ze Engels tegen elkaar… dus maar de gok genomen en één ervan aangesproken. En ja hoor… we zaten goed. Na rustig kennis te hebben gemaakt konden we met het interview beginnen (incl. drankje erbij). En dat uur… daar waren we sneller door dan we dachten. Zelfs met die paar vragen die we hadden. Want wat een lekkere kwebbel is die Kristin Cashore zeg. Heerlijk gesproken over haar boeken De Gave van Katsa en Het Verraad in de Dalen, over wat ze van Fantasy vond en nog veel meer. Maar dit alles is binnen kort wel op www.planet-aeon.nl te lezen. Enige nadeel was dat het in het café wat rumoerig was.

Aan het einde nog wat foto’s en als klapper ook nog mijn twee boeken van haar gesigneerd terug gekregen. Er kan dus gezegd worden dat het een geslaagde dag was.

Bij terugkomst in het huis van Christine nog even lekker geluncht en nog wat (na)gebabbeld. Om vervolgens weer naar Haarlem te tuffen waar we om tien uur weer vertrokken richting huis. Ja, lange dag… maar ik had het niet willen missen.

zaterdag, februari 20, 2010

Uke

Ik ben verliefd.
Hopeloos verliefd.
Ze stond plotseling voor mijn deur, prachtig verpakt. Met een glanzende huid, een lichaam die lijkt op een goed geproportioneerde acht, een prachtige nek en een stem om u tegen te zeggen. De schoonheid zelve.

Zo, dat was wel genoeg romantisch gedoe. Nu even de technische feiten.

Mijn Ukelele is afgelopen week eindelijk thuis bezorgd. Een prachtige zwarte Sopraan Makala Dolphin Bridge. Het gaat hier om een kunststof Ukelele (met een leuke brug in de vorm van een dolfijn), maar wel één met een hoge kwaliteit. Makala is namelijk een budgetlijn van Kala. Zover ik heb begrepen levert Kala hoge kwaliteitsproducten. Zelf vind ik, na het ontvangen van mijn ukelele, de budgetlijn Makala erg goed.

Voor € 29,- (excl. € 8,- verzendkosten) is het namelijk een erg mooi muziekinstrument. Veel mooier dan ik in eerste instantie verwachtte.

Ukelele

De klank is met de bijgeleverde snaren al erg goed, al vermoed ik dat deze nog beter wordt met kwalitatief betere snaren. Maar voorlopig blijf ik deze gebruiken, want zelfs nu is de klank erg goed. De snaren hadden in het begin wel wat moeite om op de toonhoogte te blijven. Maar nu ik ze al enkele keren heb gestemd, houden ze het beter vast.

Het stemmechaniek is van een goede kwaliteit. Stevig genoeg om de snaren in de juiste toonhoogte te houden en los genoeg om het stemmen niet stroef te laten verlopen. Daarnaast is het geen goedkoop kunststof rotzooi, maar mooi van metaal (behalve de koppen van de draaischroeven dan).

De verf is er goed opgespoten met een mooie glimmende laklaag. Al zit er rond het frettenbord nog wat lijntjes ongeverfde gedeeltes. Maar dat is echt miniem en dat vind ik persoonlijk totaal niet erg. Daarnaast zijn er drie mooie cirkeltjes rond het klankgat geschilderd. Kijk, zulke kleine details doen het ‘em.

Wat ik wel wat jammer vind zijn de lijmresten rond de brug. Die dolfijn daarentegen is dan weer erg leuk. Het geeft de ukelele net dat extra knuffelgehalte.

Het is echt een fijn muziekinstrument. En de afgelopen drie dagen heb ik er al flink veel op gespeeld. Mijn vingertoppen vinden dat dan weer wat minder (de pijn), maar ik heb dat er wel voor over. :D

maandag, februari 08, 2010

Een nieuw oog

Nee, ik ben geen van mijn beide ogen die ik bij mijn geboorte heb gekregen verloren. Het nieuwe oog waar ik het over wilde gaan hebben is namelijk geen gewoon oog.

Vorige week liep ik toevallig even in de stad. Toen ik langs een speelgoedwinkel liep en dacht: Laat ik daar eens naar binnen gaan. Want daarbinnen hebben ze een budgetbak waar zo heeeeeeel af en toe wat leuks in ligt. Zo gedacht, zo gedaan.

Het bleek één van de goede dagen te zijn. Want in de bak lag een redelijk doos. Wel wat beschadigd, maar groter dan een normale doos voor een game. Nee, deze had een grotere hoeveelheid ruimte nodig voor de inhoud. Het was de gamedoos voor The Eye of Judgment.

Nu kennen jullie wellicht The Eye of Judgment niet. Dus hier even een hele korte uitleg. Het is een game met kaarten, net als Magic: The gathering (als je die niet kent, zoek die dan maar eens op, want het is van dezelfde kaartenmakers). Je legt bij deze game namelijk speelkaarten op een daarvoor bedoelde mat. En dan bedoel ik ook letterlijk spelkaarten neerleggen, dus niet in-game. Vervolgens scant de bijgeleverde camera (de PlayStation Eye) de kaart en tovert dan op het tv-scherm het wezen welke de kaart representeerde. Vervolgens kun je via de kaart en de PS Eye en kaartspel spelen.

Oké, dit klinkt wellicht wat suf. En dat is het misschien ook wel. Maar mij ging het niet zozeer om het spel als wel de PS Eye en de speciale standaard (voor The Eye of Judgment) die er bij geleverd werd. Want voor in totaal € 30,- vond ik dat geen slechte aankoop. Vooral omdat ditzelfde pakket ergens anders toch al snel over de 70 Euro kost, als het al niet rond de 100 Euro is. Leuke was ook nog dat de winkel blijkbaar ook nog een onbeschadigd pak achter in de kast had te staan. Oftewel… ik kreeg voor die prijs ook nog eens een punt gave versie. Dus mijn dag kon al helemaal niet meer stuk.

De PS Eye wilde ik al langer kopen, maar dan met het spel EyePet. Maar die wordt dan alleen geleverd met de PS Eye en niet met de standaard. Daarnaast ben je dan ook al snel meer geld kwijt. Dus dit pakket kopen en later een losse versie van EyePet vond ik wat slimmer.

Leuk extraatje is dat de PS Eye via een speciale driver ook als webcam voor de PC te gebruiken is. Nu is de PS Eye daar niet voor bedoeld, maar het werkt echt zeer goed. De beeld verversing en beeld kwaliteit is erg hoog en daarnaast zit er al standaard een microfoon in gebouwd. Mijn oude webcam is in vergelijking hiermee gewoon een prut geval.

Nu zijn er vast wel betere webcams te koop voor € 30,-. Echter kun je die dan weer niet gebruiken op de PlayStation 3. En daar ging het me hoofdzakelijk om. De PC webcam functie is gewoon een erg leuk extraatje.

P.S. de PS Eye is de opvolger van de Eye Toy van de PlayStation 2. Jammer genoeg ondersteund de Eye Toy op dit moment meer games dan de PS Eye. Al hoop ik wel dat dit in de toekomst gaat veranderen. De PlayStation 3 zit gelukkig nog in zijn productlevenscyclus, waar de PlayStation 2 al aardig aan het dood gaan is. Maar gelukkig hebben we de PlayStation 2 en de Eye Toy ook nog. :P

woensdag, januari 27, 2010

Free Record Shit

Een tijdje terug had ik een paar games besteld in de online shop van FRS. De dag erop kreeg ik vervolgens deze e-mail:

Beste klant,

Onlangs heeft u bij ons een game besteld uit onze uitverkoopactie.
Dit betreft een op=op actie.
Door de enorme populariteit van deze actie is onze voorraad geheel uitgeput en zijn wij helaas genoodzaakt (een gedeelte van) je bestelling te annuleren.
Het bedrag van de annulering wordt zo spoedig mogelijk op uw rekening teruggestort.
Omdat we deze situatie ten zeerste betreuren, ontvangt u hierbij een digitale kortingscoupon ter waarde van 5 euro bij besteding vanaf 25,00 euro op onze website.
Uw bonnummer = xxxxxxxxx
De digitale kortingscoupon vult u in bij stap 2 van het betaalproces en is geldig tot 1 juli 2010.
We bieden onze oprechte excuses aan voor dit ongemak.

Met vriendelijke groet,
Free Record Shop
Nu gaat het vast om een geautomatiseerde e-mail, maar toch. Het lullige is dat ze totaal niet vertellen welke artikelen er worden geannuleerd. Verder vind ik het maar raar dat het überhaupt mogelijk is een artikel te bestellen wat ze niet in de voorraad hebben liggen. Hoe moeilijk kan het zijn om je voorraadadministratie te koppelen aan je verkoopsysteem? Oh, we hebben 1 bestelling… dan moet de voorraad 1 omlaag. Oh, daarmee komt de voorraad op 0 te staan… dan kunnen andere mensen niet meer bestellen.

Het enige plus puntje is dat je dan wel weer een kortingsbon krijgt. Maar daar zit dan meteen ook weer wat luchtjes aan. Zo moet je minimaal voor € 25,- besteden en is het maar geldig tot 1 juli 2010.

Veel later op de dag kreeg ik trouwens wel een tweede e-mail met daarin de melding dat het ging om Dissidia: Final Fantasy (Special Edition). Maar dat hadden ze toch ook wel gelijk kunnen melden lijkt me.

Maar nu komt er helemaal een verhaal aan. op 14/01/2010 heb ik in één van de filialen van FRS wat spellen gekocht met o.a. Harvest Moon Magical Melody voor de Wii. Nu las ik toevallig online dat de game nog wel eens problemen had met opstarten door een fabrieksfout bij het branden. Voor de zekerheid heb ik die game toen maar meteen getest. En wat bleek: Ik had een versie met een schrijffout. Het schijfje wilde namelijk totaal niet opstarten, en ik kreeg al meteen een disk-error.

Logisch dat je zoiets dan gaat omruilen. Dus ik naar een ander filiaal van FRS. Puur omdat ik toevallig in een andere stad was met een filiaal van ze. Kreeg ik te horen dat ze de game niet meer hadden (en later bleek dat de game ook op was bij de filialen in de buurt). En omdat het op=op was had ik alleen de keuze uit een andere game kiezen of een waardebon. Nou, ze hadden niks leuks… dus koos ik voor de waardebon. Vervolgens kreeg ik een waardebon en vroeg de medewerkster of ik ook de bon wilde hebben. In eerste instantie dacht ik dat ze mijn oude bon bedoelde. Zodat ik dus mijn garantie voor de andere games behield. In de haast niet naar de bon gekeken en gewoon in mijn jaszak gedaan. Te laat kwam ik er achter dat het een nieuwe bon was voor de waardebon.

Toen ik er later rustig over nadacht dacht ik: maar ik heb toch 90 dagen garantie? Dus ze konden dat ding toch gewoon bij de fabrikant omwisselen? Wat heb je anders aan garantie? Thuis zag ik zelfs in de webshop dat de game gewoon nog door FRS werd verkocht. Dit was de aanzet om toch even een e-mail te sturen naar de FRS. Dit was hun reactie: 

Beste XXXXXX,

Deze aanbieding was alleen gelding voor onze filialen en niet op de website. Onze excuses voor het ongemak. Wij hopen u hiermee voldoende van dienst te zijn geweest.

Met vriendelijke groet,
Free Record Shop
Opeens worden ze zeer persoonlijk. Want ze noemde me geen klant meer, maar schreven me aan met mijn eigen naam. Daarnaast vind ik dat ze mijn klacht maar wat wegschuiven. Als ik bij de webshop iets bestel, krijg ik wel de optie om het bij een filiaal op te halen. Als op de webshop een aanbieding is, dan gelden die ook in de filialen. Maar als een filiaal een aanbieding heeft, dan trekt de webshop zijn handen er vanaf. Het is potdomme toch het zelfde bedrijf? Ik had gewoon recht op een nieuw exemplaar. Want het was een productiefout. En dan word je als klant zo behandeld.

Het is dat ze zo nu en dan zeer aantrekkelijke aanbiedingen hebben. Want anders dan kocht ik nooit meer bij hen. Aan de andere kant… Op het moment ben ik importeren ook erg gaan waarderen. Dus voorlopig zet ik een krabbeltje in het vakje ongeschikt op het functioneringsformulier van FRS.

vrijdag, januari 15, 2010

Bumper problemen

Nee, ik heb geen problemen met het tegen vrouwenborsten aan botsen, maar ik botste 2 januari dit jaar wel tegen een muurtje op met de auto.

Ik had ook niet met de auto de stad in moeten gaan die dag. Door dat rot weer was het namelijk zo glad en toen waren daar ook nog een kinderkopjes. Je weet wel. Die kleine schedeltjes die ze als tegels gebruikt hebben. Uuuhm… ik bedoel natuurlijk die ouderwetse bolle tegeltjes waarvan tegenwoordig niemand meer snapt waarom de gemeentes ze nog gebruiken.

Hoe dan ook… ik reed niet snel, nog geen 10 km/uur, en ik moest een scherpe bocht naar links nemen. Normaal is er dan niks aan de hand, echter nu wilde de auto niet naar links gaan. Nee, rechtdoor vond de auto fijner. Zo lang als het glijden duurde, want daarna had deze vermoedelijk hoofdpijn. Want de muur stopte wel het glijden… maar zorgde ook meteen voor een kapotte bumper. Nou ja, een kapottere bumper. Want deze was al een beetje kapot… maar daar was met duct-tape nog wel tegen te plakken. Nu was de schade zo groot dat zelfs dat wondermiddel geen zin meer had.

De maandag erop dus maar meteen naar de garage. Tja, dat wordt dus een nieuwe bumper (duh) en die moet dan ook gespoten worden. Ze zouden het meteen bestellen en dan zou het de volgende dag wel binnenkomen. De planning was dus 2 à 3 dagen. Nou, mooi niet dus. Door het weer waren de leveringen problematisch en daarnaast kregen ze ook nog heel veel andere winterschade gevallen binnen.

Afgelopen donderdag werd er gebeld dat de auto klaar was. Dus ben ik het beestje maar gaan ophalen. Financiële schade (afgerond): 1028,- Euro. Dat doet pijn. naast de bumper was namelijk tevens de koplamp kapot en dus aan vernieuwing toe.

Nu mist er alleen nog een klein onderdeeltje aan de bumper. Deze hadden ze namelijk niet op voorraad en was nog niet binnengekomen. Dit onderdeel was echter niet heel erg belangrijk en ik kan dus nu wel weer rijden, maar ik met er nog weel een keer voor langskomen. Wat dan weer wel aardig was, was dat ik een gratis agenda voor 2010 kreeg. Kijk, het zijn de kleine dingen die het doen.

vrijdag, januari 01, 2010

Kerstprijsvraag 2009

De afgelopen week was er op FOK!Games weer een kerstprijsvraag. De afgelopen jaren kon je daarbij vragen beantwoorden en opdrachten verrichtten, om punten te winnen. Die punten kon je dan inzetten op prijzen in een veilingsysteem.

Aan deze prijsvraag heb ik de afgelopen drie jaar meegedaan, en dat was ik dus ook dit jaar weer van plan. Men had op FOK!Games dit jaar echter geen veilingsysteem. Nee, dit jaar kwam er iedere dag twee keer een prijsvraag online met 5 vragen en een logo. Bij de pagina’s met de antwoorden kon je dan een letter vinden en met de eerste letter van het logo vormde die dan een zes-letterig bestaand woord.

Iedere dag werden er dan per prijsvraag prijzenpakketten weggegeven tussen de mensen die het juiste woord gevonden hadden.

Appeltje-eitje dus. En ik heb dan ook zowat elke dag de letters zitten zoeken en de oplossing opgestuurd. En dat heeft me geen windeieren opgeleverd.

Dag 2 heb ik bijvoorbeeld dit pakket gewonnen:
- PSP: Buzz! De slimste van Nederland
- PSP: Monster Hunter Freedom Unite
- Buzz! shirt

En dag 3 won ik daar bovenop ook nog eens dit pakket:
- Wii: Virtua Tennis 2009
- Wii: PDC World Darts Championship 2009
- Virtua Tennis 2009 Sporttas
- Wii Keycord

De kerstprijsvraag was voor mij dus weer een leuk einde van het jaar. Maar velen zaten op FOK!Games alweer te zeuren dat ze het niet eerlijk vonden. Alsof men dat niet deed bij het veilingsysteem. Het is bij mensen ook nooit goed. Nou, ik vond ook dit systeem erg relaxt. Vooral ook omdat het dit jaar veel minder tijd koste (vragen waren makkelijk en de veiling koste ook altijd heel erg veel tijd). Enige nadeel vind ik op dit moment dat de pakketten willekeurig weg gegeven werden. Nu ben ik erg blij met deze twee pakketten, maar er waren ook wel andere pakketten die erg tof waren (en ook bagger pakketten). Tongue out

Het is nu in ieder geval wachten tot de prijzen worden opgestuurd. Al zal dit vast sneller gaan dan voorgaande jaren. Want toen zat er ook nog de tijd van de veiling tussen. Hoe lang het ook mag duren, ik ben er in ieder geval nu al erg blij mee.

Sneeuw en nieuwjaar

Het is weer een tijdje terug dat ik hier wat postte. Komt gewoon door de drukte hier. Maar goed, zoals op veel plekken in Nederland heeft het hier ook flink gesneeuwd zo voor de kerst. Ik heb daar enkele foto’s van gemaakt (vier om precies te zijn) en deze zijn in onderstaande album te bekijken.

Sneeuw1 Sneeuw2 Sneeuw3 Sneeuw4

Zoals te zien is lag er een flinke deken van sneeuw. Op eerste Kerstdag was het meeste al wel weer gesmolten, maar de kans is groot dat er binnenkort weer een pak sneeuw ligt. Het is weer eens wat anders natuurlijk. Echter, als je er te doorheen moet dan is het toch wel vervelend.

Dus als het nu weer neervalt dan eindigen we het jaar niet alleen redelijk wit, we beginnen het ook erg wit. En nee, dat was geen cocaïne grap.

Over het nieuwe jaar gesproken, ik wens jullie bij deze allemaal een gelukkig nieuwjaar. Dat het een beter jaar mag worden dan 2009. Dat het financieel mee mag gaan zitten en dat er genoeg liefde op jullie pad mag komen. En dat jullie ook dit jaar mijn blog niet uit het oog verliezen. Wink