dinsdag, augustus 31, 2010

De Fantasiejagers

De fantasiejagers
De Fantasiejagers
is het eerste boek van Mel Hartman dat door uitgeverij Kramat is uitgegeven. Daarvoor heeft Mel Hartman nog drie boeken uitgebracht, maar zover ik begrepen heb zou ze die het liefst allemaal verbranden. De Fantasiejagers is tevens het eerste deel en dunste van de serie. Het beslaat niet meer dan 188 bladzijden.

Twee werelden, twee verhalen
In De Fantasiejagers komen twee werelden naar voren. Ratiowereld en Emowereld. Ratiowereld: een wereld zoals de onze, maar dan in de toekomst. Een wereld waar gevoelens naar de achtergrond zijn gedrukt en waar technologie hoogtij viert.

Emowereld: een wereld die tegengesteld is aan Ratiowereld. Het is de droomwereld van Ratiowereld, waar gevoelens juist zeer belangrijk zijn en technologie onbelangrijk.

In vroeger tijden konden de mensen van Ratiowereld alleen op Emowereld komen in hun dromen. De bewoners van Emowereld konden ook op Ratiowereld komen, maar hoe ze dit deden, heb ik niet kunnen achterhalen.

Ten tijde van deze twee verhalen kunnen de bewoners van beide werelden op de andere wereld komen via het Portaal. Doordat deze mogelijkheid van reizen tussen beide werelden consequenties heeft, zijn er verschillende groepen gevormd onder de naam Fantasiejagers. Eén van die groepen heeft de eer om een Emowerelder in zijn midden te hebben en dat is nu net de groep die in het boek gevolgd wordt.

Naast deze indeling van twee werelden is het boek ook verdeeld in twee hoofdverhalen. Het eerste verhaal speelt zich voornamelijk af in Ratiowereld. Er gebeuren namelijk wat rare dingen in Ratiowereld en vermoedelijk ligt de oorzaak bij de aanwezigheid van wezens uit Emowereld. Het is aan de groep Fantasiejagers om de precieze oorzaak uit te zoeken en te elimineren.

Het tweede verhaal speelt zich voornamelijk af op Emowereld. Er is namelijk een drug naar Emowereld gekomen die er voor zorgt dat de bewoners, die normaal niet konden dromen, nu wel kunnen dromen. Dit zorgt voor nare toestanden en dat moet opgelost worden.
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

dinsdag, augustus 24, 2010

Max (en de Wild Things)

Max en the wild things 
Een klassiek prentenboek voor kinderen van een andere auteur omzetten naar een roman. Het is een gewaagde stap, maar Dave Eggers draait er blijkbaar zijn handen niet voor om. Want met Max (en de Wild Things) zet hij een roman neer die geïnspireerd is op Maurice Sendaks Where The Wild Things Are (Max en de Maximonsters).

Max
Het hoofdkarakter in Max (en the Wild Things) is de jeugdige achtjarige jongen Max. Een kind vol energie en fantasie. Thuis voelt hij zich verwaarloosd. Zijn vader is er vandoor gegaan, zijn moeder trekt voornamelijk op met haar nieuwe vriend en zijn tienerzus leeft in haar puberjaren en vind haar kleine broertje tegenwoordig maar lastig.

Max probeert daarom steeds de aandacht te trekken, wat nog wel eens wil resulteren in agressief gedrag. En die agressie wordt natuurlijk afgestraft. Tijd dus voor Max om  weg te lopen.

Zo belandt Max op een eiland waar vreemde wezens leven: de Wild Things, wezens die hem wel aandacht schenken. Maar langzaam ontdekt Max dat er dat die vorm van aandacht niet is wat hij zoekt. Uiteindelijk ontdekt hij dat het leven thuis zo gek nog niet was.

dinsdag, augustus 17, 2010

Anders

Anders
Een nieuwe serie biedt nieuwe kansen en mogelijkheden, maar hoe anders is Anders: Een Manon Maxim Roman van Mel Hartman?

Manon
Het hoofdkarakter, genaamd Manon Maxim (klinkt logisch), is van een anderssoort, een mensensoort die net even iets anders is geëvolueerd. Binnen deze anderssoort bestaan er ook nog eens verschillende typen. Bepaalde typen komen vaker voor dan andere en Maxim is van een evolutielijn die niet heel vaak voorkomt.

Door haar afkomst heeft ze bepaalde gaven die ze aanwendt tijdens haar werk bij een organisatie die wereldwijd opereert en waarvan het hoofdkantoor gevestigd is in Jabbeke, een plaats in België. Het werk bestaat uit het opsporen en stoppen van anderssoorten die hun gaven misbruiken.
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

dinsdag, augustus 10, 2010

Wolvenjacht

Het is alweer een tijdje terug dat ik de begin delen van mijn recensies voor www.planet-aeon.nl op mijn blog heb gezet. Dus de komende tijd ga ik met terugwerkende kracht daar eens wat aan doen. :P

============

De enige tovenaar in Chicago die met zijn naam in de Gouden Gids staat, is terug. En wel in het tweede deel van de Dresden Dossiers, Wolvenjacht. Harry Blackstone Copperfield Dresden wordt namelijk wederom door de politie als consultant opgeroepen, en wel omdat er meerdere gruwelijke moorden hebben plaatsgevonden en de politie in het duister tast.

Wolven
Zoals de titel al doet vermoeden, zit dit boek vol met wolven. En niet zomaar wolven, maar weerwolven. En zelfs dat dekt de lading niet, aangezien er verschillende soorten weerwolven zijn. Het toeval wil dan ook nog eens dat Dresden in dit deel tegen al die soorten aanloopt.

Met volle vaart maakt Dresden kennis met al die soorten, omdat bij de plaatsdelicten steeds pootafdrukken worden gevonden. Dus de dader moet iets met wolven te maken hebben. Alsof al die weerwolven nog niet genoeg zijn, zit er ook nog eens een maffiabaas achter Dresden aan. Die is bang is voor zijn eigen hachje, want sommige slachtoffers horen bij de maffia. En verder is de politie ook niet al te blij met Dresden en zitten hem dwars in zijn onderzoek.
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

dinsdag, augustus 03, 2010

Bonsai 2 (2010)

Plaatjes zeggen meer dan woorden. Mijn bonsai groeit zoals de volgende foto’s laten zien behoorlijk.

Bonsai 2 2010 

Bonsai 3 2010

Bonsai 4 2010

Bonsai 5 2010

Bonsai 6 2010

Bonsai 7 2010

zondag, augustus 01, 2010

Zomertijd

Het is alweer een tijdje zomer en we mogen hier in Nederland dit jaar niet echt klagen. Veel zon al gehad en nu is het weer lekker koel geworden door de regen.

En die twee bij elkaar leveren toch mooie dingen op. Zo zag ik laatst deze bloem deze (als ik het goed heb) hommel en bij. Lekker nectar zoeken.

Bloemetje
Maar ook de kleine eendjes mocht ik dit jaar tegenkomen. Zo schattig die kleine donzen wezentjes. Hierna verdwenen ze in de schaduw van een tunnel. Ze zochten vast de koelte op, want die dag was het heel erg warm.

Eendjes
De hond wist ook niet waar hij heen moest. Onder de deken was het te warm, bovenop de deken beviel hem blijkbaar ook niet. Dus dan maar net zolang draaien en wroeten tot de deken geheel om hem heen lag.

Bunker-hondje
Tot dusver het mooie aan de zomer. Want één ding ergert me mateloos dit jaar. En dat zijn al die mensen die zo nodig met een drijfgevaarte onder de bruggen door moeten. Op zichzelf is dat nog niet eens zo erg, maar waarom moeten het altijd schepen zijn met grote masten. Ik bedoel… Laat die mensen toch lekker met zo’n schip gaan zijlen op een groot meer of op zee. Maar waarom in vredesnaam met zo’n gevaarte in de binnenstad ronddobberen? En hoe verplaatsen ze zich dan? Nou met een motor aangedreven schroefblad. Waarom?… serieus, waarom heb je dan zo’n geval gekocht met een mast? Weg met dat ding want dan kun je wel gewoon onder de brug door zonder het rijdende verkeer te hinderen. Nee, het zijn weer van die rijke lui die dat met opzet doen om het “klootjesvolk” te hinderen in hun zinloze bezigheden. Laat dat soort waterratten maar lekker zinken, want voor de rest heb je er toch niks aan.