dinsdag, augustus 25, 2009

Onwetendheid

Vanmorgen kwam mijn moeder met een knipseltje uit het kerkblaadje. Geschreven door de dominee. Waar ik mij verschrikkelijk over verbaasde was dat deze persoon blijkbaar zelf totaal niet weet wat er in haar werkomgeving gebeurt.

Ik zal niet het gehele stuk hier zetten en bepaalde gedeeltes censureren.

Uit de Pastorie
De afgelopen weken waren er weer verschrillende redenen om aan [straatnaam] of elders de vlag uit te hangen. Bij een van die gelegenheden kwam het toevallig zo uit dat onze gasten uit [land] (een achteroom en achternicht) net die dag aankwamen. Een hartelijk onthaal in het voor hen nog onbekende [plaatsnaam]!
Het is een van de gewoontes hier die iedereen die bij ons op bezoek komt aangenaam verrast. De hele straat die meevlagt als er een bijzondere gebeurtenis is, zoals een geboorte, een huwelijk (zoals aan de [straatnaam] op twee opeenvolgende dagen) of welke andere reden dan ook, het is niet alleen een vrolijk gezicht, het is ook een teken van grote betrokkenheid.
Mede daarom is het zo naar dat velen pas de begrafenis van [naam persoon] vernamen dat hij overleden was. Hoewel [naam persoon] niet bij de kerk aangesloten was, was hij wel een mededorpeling. Hij leefde de laatste jaren nogal teruggetrokken, zodat niet eens iedereen aan de [straatnaam] wist dat hij tot enkele weken voor zijn overlijden in zijn huis verbleef. Na een periode in het ziekenhuis en in de [verzorgingshuis] overleed hij op 1 juni en werd nog dezelfde week in besloten kring begraven bij de [kerknaam]. We wensen allen die in hem een naaste missen veel kracht en sterkte toe.
Er zijn in ons dorp meer mensen die geen grote kennissen-en of familiekring om zich heen hebben.
...

Vanaf het stuk Mede daarom gaat het stuk tekst helemaal de fout in. En hiermee laat die dominee toch echt zien dat deze de personen in haar pastorie niet goed kent. Het stuk gaat namelijk over mijn vader. En zelfs de trouwe lezers van deze blog weten dat deze man niet helemaal fris was.
Ze brengt het namelijk alsof het zo zielig is dat de man niet meer mensen op zijn begrafenis had. Nou, dat heeft die man zelf zo gewild. Wij als familie werden bijvoorbeeld al geweerd op zijn begrafenis. Daarnaast mocht niemand het van hem weten. En de mensen die ons kennen, zouden niet eens naar zijn begrafenis toe zijn gegaan omdat ze weten wat voor man het was.

Dat van dat laatste jaren teruggetrokken leven klopt ook geen snars van. Hij was inderdaad niet veel in het dorp. Want tja, hij zat liever in het westen van het land... of nog liever in China. Waar hij allemaal vriendinnetjes had, waar hij dingen mee deed welke ik totaal niet wil weten.

Het was daarnaast ook niet zijn huis. Het huis staat namelijk op de naam van mijn moeder. Het rare in dit land is alleen dat, ook al staat het op je naam, dat wanneer je getrouwd was en het niet goed op papier hebt staan, dat bij een scheiding het huis door de ander nog een halfjaar gebruikt mag worden. Zodat deze de kans heeft om een nieuwe woning te zoeken of de ander er uit te kopen. En hij woonde er dan wel, maar betaalde totaal geen cent aan de kosten. Zo'n lekker figuur was het.

We wensen allen die in hem een naaste missen veel kracht en sterkte toe.? Nou, ik hoop dat er niemand is die hem zal missen. Al vermoed ik dat sommige mensen dit wel doen. De familie betreurd het echter niet. En volgens mij geeft dat al duidelijk aan dat de man dit missen niet waard is. Want familie is toch datgene wat het belangrijkste is in het leven. De mensen waar je juist op moet kunnen bouwen.

Daarnaast had mijn vader familie en kennissen. Maar die interesseerde mijn vader geen moer. Daarom wilde hij ook besloten begraven worden met niemand om zich heen. En waarom hij begraven wilde worden? Ik heb echt geen idee. De man geloofde niet eens. Vandaar dat hij ook niet bij de kerk aangesloten was. Ik verbaas me dan ook hoe het mogelijk is dat deze een begraafplaats daar kreeg. Want die plaats had hij meen ik al 20 jaar geleden ofzo opgekocht. Nou, in die tijd tot aan nu is hij niet bekeerd tot het geloof.

Nee, volgens mij moet je in dit land een hufter zijn. Want dan krijg je alles voor elkaar. En schrijven ze over jou ook nog eens een zielig stukje. Wat ik ook belachelijk vind is dat deze dominee niet eens even de familie heeft aangeschreven om te vragen over het hoe en waarom. Al was het maar om van te voren even te melden dat er een stukje geplaatst werd. Dan hadden we er tenminste nog voor de plaatsing onze mening over kunnen geven, en was het vermoedelijk niet eens geplaatst. Nu kwam dit dus wel even hard aan. Blijkbaar gaan de levende niet meer voor de doden. Jammer, zeer jammer.

maandag, augustus 17, 2009

Stormnacht

Wat doe je als je in Chicago woont en een tovenaar bent? Je begint dan natuurlijk een eigen praktijk waarbij je jezelf als consultant aanbiedt op het gebied van magische zaken en je laat je naam in de Gouden Gids zetten. Althans dat is wat Harry Blackstone Copperfield Dresden doet in Jim Butchers Stormnacht: Een zaak uit de Dresden dossiers.

Dresden
Harry Dresden is een tovenaar en niet zomaar eentje. Nee, eentje met een geschiedenis. Om in zijn levensonderhoud te voorzien is hij een eigen consultancybureau begonnen. Een eenmanszaak die niet bepaald storm loopt. Toch doet hij zo nu en dan een klus voor de politie en ook particulieren komen af en toe over de vloer. De laatste tijd gaan de zaken echter niet geweldig en Harry is dan ook blij als zowel een particulier als de politie bij hem aankloppen met werk. Want de huur en dergelijke moeten toch betaald worden. En elk beetje helpt.

Van de particulier krijgt Dresden de opdracht om een persoon te vinden. De politiezaak is echter een stuk heftiger. Namelijk een dubbele moord. Een gruwelijke dubbele moord. Zo erg dat Harry in het begin niet eens weet hoe deze kon plaatsvinden. Om het nog erger te maken denken enkele figuren uit zijn verleden dat hij het gedaan heeft. Het wordt dus voor Harry een race om als eerste de waarheid boven tafel te krijgen.
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

Spöka

Ikea is zo'n winkel waar ik liever niet te vaak naar binnen loop. Want ze hebben wel leuke spullen als je weinig geld hebt, maar het blijven toch van die spullen zonder karakter. En dan hebben de meeste mensen (want tja, de meeste hebben amper geld) het ook wel in huis. Dus dan heb je niks eigens. Daarnaast is de kwaliteit vaak ook niet al te denderend. Wat wil je ook, met van dat multiplex zooi.

Toch is het een verrekte handige zaak als je toch voor tijdelijk iets nodig hebt. En ja, sommige producten zijn op zich wel goed. Mijn bureau bijvoorbeeld is wel een mooi geval. Al krast het blad wel heel erg. Ook de broodjes worst zijn niet verkeerd bij de Ikea.

Vorige week wilde mijn moeder weer eens de Ikea in. Want ze zocht wat dingetjes. Dus wij naar de Ikea. Nu had ik al veel eerder iets gezien, wat me heel erg leuk leek. Namelijk een kindernachtlampje genaamd Spöka. Nu mag je me kinderachtig vinden, maar ze zijn gewoon zo vrolijk en de kwaliteit ervan is ook verrassend goed. Mijn probleem was in eerste instantie alleen dat Ikea het maar een maximaal aantal branduren geeft. Er zitten namelijk LED lampjes in en officieel vindt Ikea dat je de Spöka's niet kunt open maken om deze te vervangen. Het zelfde geld ook voor de oplaadbare batterij. Jaja, je kunt hem opladen en zonder aan het aan de stroom te laten zitten gebruiken.


Na wat onderzoek op internet kwam ik er achter dat de Spöka best gewild is, en dat er best wat volwassen mensen zijn die het aanpassen. Sommigen zetten er andere lampjes in, anderen gaan iets verder en zorgen ervoor dat de Spöka zijn kleuren kan veranderen en weer anderen zorgen er voor dat ze de Spöka kunnen aansturen met hun computer.

Ik ben zelf niet zo handig om van alles aan te passen, gok ik. Dus ik hoop dat mijn Spöka het voorlopig gewoon goed blijft doen. Tegen de tijd dat deze stuk gaat is de technologie misschien zo veel verder, dat ik wel een gokje durf te wagen. Tot die tijd vind ik het gewoon een super product. Als ik nu 's nachts wakker wordt en even mijn bed uit moet, dan hoef ik niet de scherpe lamp aan te zetten. Maar kan ik gewoon op de bovenkant van de Spöka drukken en mijn omgeving wordt zwakjes verlicht. Zo word ik niet verblind en kan ik toch mijn weg vinden. Ideaal zou ik zeggen.

zaterdag, augustus 15, 2009

In de wacht

Gisteren wisten ze op mijn werk te vertellen dat ik in ieder geval volgende week niet op de planning stond... En dat de vakantie periode voorbij is en de vaste werknemers er weer zijn... Dus dat de kans groot is dat ik voorlopig niet hoef te werken. Al bestaat er ook een kans dat ik binnenkort al weer wat kan werken. Oftewel ik sta in de wacht. Krijg je met een nul-uren contract.

Daarnaast hadden ze ook nog een positief iets. Ze gaan proberen mijn contract te verlengen. Want daar ging iemand anders over. Dus dat zou betekenen dat ik dan tot begin januari in ieder geval opgeroepen kan worden. En rond december is het er altijd drukker. Dus is de kans groot dat ik dan weer wat uren kan maken.

In de afgelopen maanden heb ik in ieder geval mijn studie bij elkaar verdient. Dus hoef ik me daar niet zo'n zorgen over te maken. Verder kan ik er, denk ik, ook wel enkele maanden mijn ziektekosten verzekering mee betalen. Mocht ik dan in december ook nog wat uren kunnen maken dan zou dat helemaal in orde komen. Wie weet hou ik dan ook nog wel wat over om wat leuke dingen er mee te doen.

Voorlopig heb ik dus weer wat meer tijd voor mezelf... Nou ja, de studie kost natuurlijk ook flink wat tijd. :P

donderdag, augustus 06, 2009

Wolfmaan

Met de titel Wolfmaan verwijst Tisa Pescar wederom naar een maanfase. Ditmaal die van januari. De titel doet tevens vermoeden dat het weer over weerwolven zal gaan, maar is dit wel het geval?

Cat
Het verhaal van Wolfmaan speelt zich af tien jaar na de gebeurtenissen van Jachtmaan. We komen weer in aanraking met de vijf karakters uit het eerste deel. Maire, Pascal, Eris, Cat en Radu. Echter volgen we dit keer niet Maire, maar voornamelijk Cat. Een erfheks die het mystieke gevoel in dit deel verhoogt door middel van de rituelen die zij uitvoert.

De afgelopen tien jaar leven de mensen uit het eerste deel redelijk normaal, op één klein dingetje na. Toch veranderen hun levens wanneer elke avond een andere foto op hun adres wordt afgeleverd. Foto’s die te maken hebben met dat ene kleine dingetje wat hun leven niet normaal maakte. Maar van wie komen deze foto’s? En wat moet de groep doen om hier vanaf te komen?
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

zondag, augustus 02, 2009

Jachtmaan

Jachtmaan. De volle maan die valt rond het jaarfeest Samhain, ook wel Hallowe'en genoemd. Een tijd die staat voor transformatie. Tevens de titel van het debuut van Tisa Pescar. Een 395 pagina’s tellend boek dat geplaatst kan worden in de genres literaire triller en horror.

Frankrijk
Het verhaal uit Jachtmaan speelt zich af in een uitgestrekt bos in Frankrijk. Want daar woont de broer van Maire, Pascal. Een kunstenaar die daar samen met drie huisgenoten in een afgelegen huis woont. En niet zonder reden, zo blijkt.

Maire is in het verleden gescheiden van haar broer Pascal. Dit omdat haar ouders naar Australië emigreerden en haar nog te jong vonden om bij jaar broer te blijven. Welke wel oud genoeg was om op zichzelf te passen en dus achterbleef. Na jaren keert ze terug naar haar broer. Die heeft in de tussentijd echter iets meegemaakt waardoor haar verblijf bij haar Pascal en zijn huisgenoten anders verloopt dan ze van te voren kon bedenken.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.