woensdag, februari 28, 2007

Lily Allen - Alfie

Haar debuutalbum, Alright, Still, is in mijn ogen één van de betere muziek albums uit 2006. Dit album heb ik dus redelijk stuk gedraait. Met haar rap-achtige teksten op vrolijke pop/ska-muziek weet Lily Allen een nieuwe stijl te creeëren die mij zeer goed bevalt.

Na de videoclips van "Smile" en "LDN", nu de clip van het nummer Alfie. En aangezien ik die wel grappig vind zijn jullie de pineut in deze blogpost ;). Dus nu allemaal gaan kijken.

dinsdag, februari 27, 2007

Blogpost labels

Vanaf nu kun je in de linker balk een kopje Categorieën vinden. Dit verwijst naar de labels die ik aan blogposts ga geven. De oudere blogposts heb ik zo goed mogelijk al een label gegeven, meer er kunnen nog wat fouten inzitten. Dus mocht je nu alle blogposts over Neopets willen lezen, dan hoef je alleen even die link aan te klikken en hoef je dus niet alle posts door te lopen. Makkelijk toch? Sommige posts vallen onder meerdere labels, dus die geef ik meer labels mee en staan dus in meer categorieën.

Voor de vogels

Vandaag liep ik op internet tegen een korte Pixar film aan. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het filmpje komt dus uit 2000 en stond zover ik heb begrepen ook op de Monster, Inc. DVD (die ik dus "nog" niet heb). Toch wilde ik jullie dit filmpje niet onthouden. Want hij is zo grappig en schattig. Het gaat om het filmpje For the birds. Veel kijk plezier in ieder geval toegewenst :).



for the bird  (pixar 's animation) - kewego

zondag, februari 18, 2007

Cartoon Network

Sinds een tijdje zendt de kabelprovider uit onze buurt een etalage kanaal uit. Waarmee ze het digitale tv pakket onder de aandacht proberen te brengen. Persoonlijk vind ik dat totaal niet erg, want door dit etalage kanaal herbeleef ik oude herinneringen. Vooral door de uitzendingen van Cartoon Network. Dat kanaal wordt al jaren niet meer (onbetaald) uitgezonden bij ons. En wat heb ik met dat kanaal veel tijd gevuld destijds. Ed, Edd 'n Eddy, Johnny Bravo, Daxters Lab, Cow and Chicken, Courage en Powerpuff girls. Dit zijn de series die ik nu weer af en toe kan kijken :P. Al die herinneringen. Leuke tijd was dat. Een tijd van geen verantwoordelijkheden, geen problemen en een leuke club van mensen op school.

Toch mis ik jammer genoeg toch enkele series. Mensen van dezelfde leeftijd en met destijds nauwelijks een leven zullen wel weten welke ik bedoel. Ik noem een Tom & Jerry, I am Weasel, 2 stupid dogs, Jonny Quest, The Flintstones, The Jetsons en vast nog wel meer waar ik nu zo 1, 2, 3 niet op kom. Maar wie weet komen deze binnenkort nog wel een keer langs. Al met al is het gewoon leuk om de tekenfilms van destijds (en van jaren ervoor) weer eens te zien. Zonde dat deze zender niet meer gratis wordt aangeboden. Zenders die iets soortgelijks proberen uit te zenden falen daar in mijn ogen gigantisch in. Maar goed, op mijn leeftijd zijn tekenfilms natuurlijk uit den bozen. Gelukkig dat dat mij alleen niet kan boeien :P. Tekenfilms zijn gewoon leuk. Al word ik honderd jaar dan nog zullen tekenfilms een onderdeel van mijn leven blijven. Misschien kinderachtig maar het houd de geest wel jong zullen we maar zeggen.

donderdag, februari 15, 2007

Nieuwe blogger

Blogger is veranderd en vandaag werd ik dus redelijk gedwongen om over te stappen naar de nieuwe versie. Dit betekend dat er wat dingen zijn veranderd. Blogger is namelijk wat gebruiksvriendelijker geworden, echter kan ik nu op het eerste gezicht veel minder naar eigen voorkeur aanpassen. Mogelijk dat dit in de toekomst veranderd, maar jullie zullen voorlopig met de nieuwe vorm moeten leven :P.

Zo zijn de kleuren net iets anders geworden dan in de vorige versie en het linksgedeelte aan de linker kant is iets aangepast. Voor de rest heb ik getracht alles zo gelijk mogelijk te houden. Hopelijk is dit redelijk gelukt.

woensdag, februari 14, 2007

Mijn ikken

Harry Jekkers schreef ooit eens een muzieknummer genaamd "Mijn ikken". Het begin daarvan is als volgd:

"Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Ik heb inmiddels al een aardig reservoir
En als ik dan vraag: "He welke ik is eigenlijk waar"
"Ik, ik, ik", roepen mijn ikken dan door elkaar
En dan zwaai ik met mijn voorzittershamer
Verzoek om stilte in mijn bovenkamer
En dan geef ik met een vorstelijk gebaar
Het woord aan mijn ik van negen jaar"
Vervolgens omschrijft hij wat voor soort ik die ik van negen jaar is en breid hij dat in zijn cabaret voorstelling uit met de ikken van zijn jaren 20, 30 en 40. Tja, persoonlijk ben ik nog geen 40, maar toch zit ik de laatste tijd erg over mezelf na te denken en wie ik nu was en nu ben. Zeg maar dat ik ook mijn ikken bij elkaar heb geroepen.

Nou kan ik schrijven dat ik gelukkig ben over wie ik tot nog toe ben geworden, maar eerlijk gezegt weet ik dat dus niet. Want de laatste tijd heb ik het gevoel dat ik een pessimistische lul aan het worden ben. Weinig dingen maken me op het moment echt gelukkig. Sterker nog, de laatste tijd komen er af en toe dingen op me af die me alles behalve gelukkig maken.

Als kind was ik naar mijn weten een vrolijk baasje die, ook al had ik geen vrienden en werd ik op school veel gepest (zowel geestelijk als lichamelijk), toch zijn leven fluitend en positief tegemoed trad. Echt een pubber ben ik nooit geweest. Ik had het goed, was vrolijk en had niet de behoefte me tegen mijn ouders en de samenleving te verzetten zoals zoveel anderen wel schijnen te hebben. Zowel mijn Mavo als Havo ben ik zonder al te veel makken doorgelopen en, op enkele frustratie momenten na, ook mijn HBO.

Eerste jaar Universiteit was echter een flinke domper. Privé ging het niet lekker en dat was terug te zien in mijn studieresultaten. Toch ben ik stug door gegaan, al bleef die domper me achtervolgen. Toch had ik een tijdje waarin ik me zeer gelukkig voelde, er scheen een zonnetje op me, maar die is opgehouden met schijnen. Daarnaast zit ik met de drukte van het afstuderen, zit ik financieël rond het nul punt en gaat het in de huiselijke sfeer op het moment niet zo super. Mijn geest is aan het doldraaien in mijn hoofd, waardoor ik me nauwelijks kan concentreren op de punten waar ik me op moet concentreren. De weinige momenten dat ik me tegenwoordig even goed voel is als ik aan het gamen ben. Dan voel ik me gewoon weer even dat vrolijke baasje van rond de negen. Zonder problemen en zorgen die zich vermaakt met een speeltje. Echter een mens kan niet altijd maar gamen en dus stap ik na een uurtje gamen de werkelijkheid weer in en krijg ik weer de zachte klappen van het leven.

Gisteren sprak ik echter iemand en wat deze vertelde schokte me toch een beetje. Ik ga daar niet uitgebreidt op in, maar het heeft mij wel aan het denken gezet. Want mensen die depressief worden of heel erg in het pessimisme vallen gaan vaak een verkeerde kant op. Dus wil ik een depressieve pessimist worden of wil ik het vrolijke baasje blijven? Hmm, moeilijke vraag zeg...not. Ik ga voor het vrolijke baasje. Misschien niet heel volwassen maar boeien. Ik hoop echter dat me dat gaat lukken. Maar voor die ene persoon waar ik het net over had ga ik het proberen. Deze kan namelijk wel wat extra vrolijkheid gebruiken en misschien kunnen we elkaar op deze manier een klein beetje helpen :).