zondag, mei 31, 2009

Nieuwe poll: E3

Omdat het alweer een tijdje terug is dat ik de Poll vernieuwd heb en de E3 2009 deze week van start gaat, dacht ik: "Laat ik eens een E3 poll maken."

Op het moment zijn er drie grote videogame console/handheld bouwers en wel Sony, Nintendo en Microsoft. En de vraag is wie van deze drie zal met de interessantste dingen aan komen?

Komt Sony met een nieuwe PSP, de PSPgo?
Zal Nintendo een nieuwe Mario of Zelda onthullen?
Of komt Microsoft met nieuwe online mogelijkheden van XboxLive?

Wat denken jullie?

donderdag, mei 28, 2009

Boetedoening

Zo meteen ga ik even naar de uni. Want ik heb een boete op mijn geleende boeken gekregen bij de bibliotheek. Dat is opzich niet verwonderlijk. Had ik ze maar eerder moeten verlengen. Maar toch. Voor 1 euro moet ik speciaal naar de uni rijden, omdat het niet digitaal betaald kan worden. Nee, ik moet speciaal die ene euro aan de balie betalen. Joehoe, ik woon niet bepaald in de buurt van de uni en ik kom er niet wekelijks omdat ik thuis werk. En de rit is toch een stuk duurder dan één euro. Achtergebleven lui daar.

Gelukkig had ik een tijdje terug een aardige dame aan de lijn, die mijn leendatum wat naar voren heeft geschoven (wat ze eigenlijk niet mocht). Zodat ik het ritje zelf kon plannen en niet nog een boete er overheen krijg. Dus vandaag ga ik daar maar even heen om te betalen en dan gelijk even Groningen in. Lang niet meer geweest, dus ben benieuwd wat er veranderd is.

zaterdag, mei 23, 2009

Sprookjes slaapliedje

De laatste tijd merk ik dat ik het nummer Fairytale Lullaby van John Martyn behoorlijk vaak draai. Ik ben altijd al wel fan van dit soort muziek geweest. Lekkere rustige akoestische gitaarmuziek. Maar de tekst van dit nummer spreekt me ook wel aan. Het iemand mee willen nemen naar wonderbaarlijke plekken en het idee van: hoe meer zielen hoe meer vreugd, dus neem vooral vrienden mee. Want vrienden kan iedereen wel gebruiken en hoe meer hoe beter. Als het maar echte vrienden zijn natuurlijk.

Het is daarom ook niet zo vreemd, denk ik, dat ik dit nummer de laatste tijd behoorlijk vaak draai. Ik zit namelijk weer eens in een cyclus waarin ik merk dat mensen die ik als vrienden beschouw(de), haast geen contact meer met mij zoeken. En als ik hen aanspreek dat er dan een terughoudendheid om het gesprek heen hangt.

Zelf snap ik daar echt niks van. En vraag me dan altijd sterk af: Waarom? Wat is er zo veranderd? En waarom gebeurd dat altijd op momenten in je leven dat je juist vrienden goed kunt gebruiken? En als je zoiets vraagt krijg je meestal nooit een duidelijk antwoord. Men draait dan altijd om de hete braai heen ofzo.

In het verleden betekende een dergelijke cyclus meestal dat ik geen vrienden overhield (omdat het er altijd al zo weinig waren). En dan moest ik maar weer nieuwe zoeken. Dit keer heb ik echter het gevoel dat ik enkele vrienden heb die zullen blijven hangen. En daar ben ik heeeeeeeeeeel erg dankbaar voor.

Afijn, voor dat deze post heel erg deprimerend wordt, hier het aangekaarte nummer met daaronder de tekst.



John Martyn - Fairytale Lullaby

If you want to ride a rainbow, come with me
And I will take you to the magic purple sea
And maybe we will find a thousand sugar fish
When you eat them they will grant your every wish

And if you want your friends to come
Then bring them all along

If you want to catch a star then walk my way
I will take you where the night is always day
You can follow me if you really try
Maybe we will find a rainbow to teach it to fly

And if you want your friends to come
Then bring them all along

I will take you through the magic dancing wood
And I will take you where the goblins are all good
I will take you where the elfs and pixies do sing
And I will take you round the magic fairy ring

And if you want your friends to come
Then bring them all along

Bow your head and let your eyelids close on down
Where we're going you won't need to bring your frown
You will find that all the things that I have said
Will come true when you are lying in your bed

And if you want your friends to come
Then bring them all along

zondag, mei 17, 2009

De Wilde Gave

De Wilde Gave, geschreven door Ursula Le Guin (geb. 1928), is het eerste deel van een serie die op dit moment bestaat uit drie delen. Het wist de PEN Center USA 2005 Children's literature award al in de wacht te slepen. Dit schept natuurlijk hoge verwachtingen, maar weet het 208 pagina’s tellende dit ook waar te maken?

Wereldkaart
Het eerste waar je als lezer tegenaan loopt als je het boek openslaat, is een wereldkaart. Persoonlijk vind ik dat altijd wel een traktatie. Het geeft je voordien namelijk de gelegenheid om alvast wat te fantaseren over de wereld die je zult gaan betreden. Even geografisch oriënteren hoe de wereld in elkaar zit. Welke plaatsen zul je waarschijnlijk aandoen, welke rivieren is het land rijk, zijn er zeeën en woestijnen?

Tijdens het lezen is het daarnaast wel handig om zo nu en dan de genoemde plaatsen op te zoeken en te kijken hoe de reis zich vordert en waar de karakters zich bevinden ten opzichte van vorige bezochte plaatsen. Wat mij tijdens het lezen opviel was dat er redelijk wat plaatsnamen en gebieden worden genoemd, maar dat deze nauwelijks op de kaart worden beschreven.

De gebieden die wel veel worden beschreven behoren maar tot een klein deel van de kaart. En dat deel is onder één naam opgetekend. De rest van de kaart wordt in dit deel dus niet gebruikt. Persoonlijk had ik het fijner gevonden als er een kaart van dat kleine gebied was geweest en de rest van de kaart pas in de volgende delen was gebruikt. Het wordt dus wachten op de volgende delen voor de kaart echt gebruikt kan worden.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.

vrijdag, mei 15, 2009

Nieuw laagje

Gisteren had ik een afspraak bij de tandarts. Al jaren verteld deze mij dat ik last heb van tanderosie en dat mijn tandglazuur steeds dunner wordt. De vorige keer kwam hij met het idee om er een laagje op aan te brengen. Daarvoor moest ik gisteren dus terug komen.

Het ging om mijn middelste twee boven tanden. En na een minuut of twintig met mijn mond open te hebben gelegen was het werkje klaar. Nu zit er dus achter op deze twee tanden een laagje kunsttand (of hoe dat ook genoemd word). En dat laagje zorgt ervoor dat mijn kiezen niet meer zo als vroeger op elkaar kunnen komen. Dit omdat de ruimte tussen mijn boven- en onder-tanden veranderd is. Het voelt nu net alsof ik van die konijnentanden in heb, maar dan zonder dat verlengde. Dus alleen dat plastic geval waar je tanden dan inzitten.

Dit voelt dus erg raar aan en daarnaast begin ik wat spierpijn in mijn kaken te krijgen, door dat ik deze nu anders dicht doe. Pas na 3 á 6 maanden behoord het weer goed te zijn. En ik heb dus een vervolg afspraak over 3 maanden om te laten controleren of het allemaal goed zit. Nou ja, het is neem ik aan beter dan de tanderosie door te laten gaan, maar toch... het voelt niet echt prettig.

donderdag, mei 07, 2009

LP's

Een tijdje terug kreeg ik weer zin om mijn platenspeler te installeren. De boxen stonden al in mijn kamer en de platenspeler ook, maar ik kon de kabels maar niet vinden. Ben toen twee avonden bezig geweest om de dozen op zolder te doorzoeken. Ik kon ze echter maar niet vinden. De derde dag keek ik naar de boxen en de platenspeler en dacht: Waar zijn die verrekte kabels toch. En toen had ik een kleine ingeving. Misschien liggen ze achter het gordijn op de vensterbank die achter de boxen zit. En ja hoor, daar lag de zak met kabels. Eigenlijk best een logische plek voor mij om het daar neer te leggen. Maar je kijkt er zo snel overheen.

Goed, de boel netjes aangesloten en wat platen uitgezocht om te beluisteren. Allemaal oude muziek. Toch blijft het leuk om naar te luisteren. The Wiz, Hair, Tommy, Frank Sinatra, Paul Simon & Art Garfunkel enz. enz.

Toch zijn het allemaal platen die door mijn ouders ooit zijn gekocht en er zit dus ook veel spul tussen dat ik niks vind. Nu wist ik dat de kringloopwinkel hier in de buurt ook LP's verkocht. En niet al te duur. Dus daar ben ik gisteren even langs gegaan. Ik heb toen maar meteen zes platen gekocht, namelijk:

- Henk Elsink ontvangt Wim Sonneveld
- Paul van Vliet ~ Theatershow '83
- Toon Hermans ~ Theater Liedjes
- Toon Hermans ~ One Man Show 1961
- Toon Hermans ~ One Man Show 1964
- This is my Life ~ Shiley Bassey

Voornamelijk cabaret dus. En erg oude cabaret. Maar wel tijdloze cabaret. Vooral met die van Henk Elsink en Wim Sonneveld ben ik erg blij.
Gisteren heb ik meteen het grootste deel beluisterd. Alleen van Toon Hermans moet ik nog twee platen luisteren. De kwaliteit van de platen is trouwens nog erg goed. Af en toe een klein vuiltje waardoor de plaat wat hapert, maar voor de rest geen klachten. Ik ga hier nog wel een tijdje van genieten. :)

woensdag, mei 06, 2009

Dichtslaan

Gisteren was het Bevrijdingsdag en dat betekende voor mij dus weer drummen. Er was al voor die tijd wat rumoer omtrent het spelen in het dorp. Dit omdat de Brassband had besloten dat ze niet meer ieder jaar door het dorp wilden lopen, maar één keer in de vijf jaar als het een officiële feestdag is. Al weten ze de deuren erg goed te vinden als ze hun jaarlijkse enveloppen actie (donaties) lopen of weer eens wat verkopen huis-aan-huis. Omdat ze dat zo leuk hadden bedacht, betekende dit wel dat het dorpsbelang ons alleen niet zo zagen zitten. Maar we mochten zelf uitmaken of we speelden of niet. Dus hebben we als bestuur zijnde besloten dit toch te doen. Al is de vraag nog even of we er voor betaald worden. De dorpsbewoners vonden het in ieder geval erg leuk en vonden het erg sportief dat we speelden ondanks het slechte weer.

Persoonlijk had ik wel een klein onnozel dingetje. Door het slechte weer was ik niet geheel in kostuum naar het startpunt gegaan. En moest me daar dus nog even omkleden. Bij de auto deed ik daarom mijn jas uit en legde deze in de auto. Vervolgens pakte ik mijn cape, hoed en drumspullen en sloeg de deur dicht. Vervolgens zocht ik naar de autosleutel om de deuren op slot te zetten. Echter die zat die nog in mijn jas. Ik wilde dus de deur weer open doen, maar deze zat dus op slot. Had de auto deze automatisch vergrendeld. Dus ik kon de auto niet meer in. Gelukkig had ik een tijdje terug mijn moeder de reservesleutel gegeven, dus die heb ik toen maar even opgebeld met de melding dat ze die vast klaar moest leggen. Ik ben na het drummen toen door iemand thuis afgezet, om de sleutel te halen, en weer terug gebracht, zodat ik weer in de auto kon. Al met al kwam alles wel dus op zijn pootjes terecht.

zondag, mei 03, 2009

Watchmen recensie

De laatste jaren komen Nederlandse uitgeverijen steeds vaker met beeldromans (graphic novels) op de markt. Met de komst van de film Watchmen brengt Uitgeverij De Vliegende Hollander de oorspronkelijke beeldroman waarop deze film gebaseerd is. Dit keer netjes vertaald naar het Nederlands en in één bundel uitgebracht. Het origineel kwam namelijk in twaalf delen uit.

Beeldroman
Maar wat is een beeldroman nu eigenlijk? Als je er vluchtig naar kijkt heeft het veel weg van een doodnormaal stripverhaal. Pagina’s die verdeeld zijn in verschillende vlakken waarin getekend is en waar tekstballonnetjes de tekst van het verhaal brengen.

Toch is de term beeldroman niet voor niets bedacht. Wat het aangeeft is dat het verhaal vaak in boekvorm wordt uitgegeven. Dat de verhaallijn uitgebreid, ingewikkeld en meestal voor volwassenen bedoeld is. Je zou bijna kunnen zeggen dat het literaire kunst is waarbij de plaatjes de inhoud nog eens versterken.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.