maandag, juli 30, 2007

Hard disk frust

Goed, ik ben op het moment redelijk gefrustreerd. Hoe komt dat? Nou, er is iets mis met mijn externe harde schijf. Zat ik vanmorgen nog lekker muziek er vanaf te luisteren, begint deze opeens te stotteren en te herhalen. Ik dus alles uitzetten en weer aan zetten. Blijkt dat de partities niet meer leesbaar zijn. De harde schijf wordt dus wel herkend, maar ik kan er dus niks mee op dit moment. Systeemherstel hielp niet. Drivers opnieuw installeren hielp niet. En ook op een andere computer werd de harde schijf niet herkend.

Op het moment heb ik PC Inspector File Recovery geïnstalleerd en onderzoekt deze nu de eerste partitie naar bestanden en hopelijk komt daar dus wat uit. Zo niet dan ben ik dus bijna 155 GB aan bestanden kwijt. Dat vooruitzicht maakt me niet blij, aangezien daar ook bestanden op stonden die ik niet kwijt wil en waarvan ik geen kopie heb. Al is het grootste gedeelte MP3'tjes die ik wel weer terug kan krijgen op één of andere manier. Maar het gaat net om dat kleine beetje dat ik niet terug kan krijgen.

Bah, dat heb ik weer.

Note to self: Volgende keer sneller wegbranden.

donderdag, juli 26, 2007

Tour de France?

De Tour de France is flut en komt als maar in het nieuws. Doping hier, doping daar. Beginnend in Engeland en ze fietsen vast ooit ook nog wel eens naar de maan. Nou van mij mogen ze. Domme gasten. Beetje als een stel schapen achter elkaar fietsen, bergje op, bergje af. Voetbal is dom, maar de Tour de France is nog veel dommer.

Konijnen daarentegen zijn lief, leuk, schattig en daar hoor je dus weinig van. Tenminste als het gaat om een bepaald soort konijnen. Het soort uit Raving Rabbits. En met deel 2 opkomst gaan de konijnen zich weer aardig te buiten. Zoals te zien is in het volgende filmpje. En dat alles zonder drugs (tenminste, dat mag ik hopen). Nog één laatste woord voor jullie mogen kijken: AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARRRRRRRRRRRRRRRRG.

maandag, juli 23, 2007

Hersenkronkels

Al een lange tijd loop ik met een filosofisch vraagstuk in mijn hoofd waar ik niet uit kom en waar volgens mij vele mensen in de geschiedenis over gestruikeld zijn. Het is niet de eerste keer dat dit vraagstuk in mij opkomt, maar op dit punt in mijn leven is de kwestie stukken ingewikkelder geworden. Het bestaat ook eigenlijk niet uit één onderwerp, maar is een samenvloeiing van meerdere aspecten des levens. De kern bestaat in ieder geval uit de begrippen vriendschap, liefde en eenzaamheid.

Om met het eerste begrip te beginnen, vriendschap, eerst een stukje uit het nummer Vriendschap van Het Goede Doel:
Een keer trek je de conclusie
Vriendschap is een illusie
Vriendschap is een droom
Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom

Het is een stukje tekst dat bij mij vaak door mijn hoofd schiet. Vooral op momenten waarop ik vriendschappen opnieuw bekijk. Dus op momenten dat ik niet meer zo zeker ben of een vriendschap nog wel een vriendschap is. Maar wat is vriendschap nu eigenlijk?

In mijn jeugd heb ik al snel een definitie aan het begrip vriendschap gehangen die veel zwaarder weegt dan de definitie die vele anderen eraan hangen. Ik noem iemand dus niet snel een vriend(in). En mocht ik je ooit een vriend(in) noemen, ga er dan niet direct van uit dat je dat stempel behoud. Want je kunt al snel weer terug vallen in de term ”een kennis”. De meeste mensen die ik ken, noem ik dan ook eerder een kennis dan een vriend(in).

In het verleden noemde ik pas iemand een vriend(in) als ik deze al een lange tijd kende en zeer graag mocht en ik het gevoel kreeg dat dit wederzijds was. Tevens dat deze persoon mij dingen in vertrouwen durfde te zeggen en ik naar hem/haar toe dingen in vertrouwen durfde te vertellen en ook kon vertellen.

In vele opzichten is dat nog steeds de definitie die ik eraan koppel. Al ben ik op sommige momenten er wat soepeler of juist wat strakker in. Soepeler wanneer het met de ander al snel klikt of juist strakker als dat niet het geval is. Het soepeler ermee omgaan is vooral voortgekomen uit het feit dat mensen tegen mij riepen dat het moeilijk was een vriendschap met mij op te bouwen, omdat ik een soort muur opwierp. Ik riep dan ook altijd: “Als je echt vriendschap met mij wilt dan weet je wel door die muur heen te komen.” Iets dat niet iedereen kan waarderen.

Tegenwoordig is er echter naast deze definitie nog wat extra’s bij gekomen, namelijk liefde. Door een niet nader te beschrijven ervaring is er bij mij een blik opengetrokken van gevoelens. Gevoelens (het houden van) die, wanneer het goed gaat, een goed gevoel geven. Echter heeft dit dus ook een keerzijde, namelijk wanneer het niet goed gaat, oftewel slecht. Met goed gaan bedoel ik de momenten dat ik het gevoel heb dat vrienden echt vrienden zijn. Dit omdat ik veel contact met ze heb en over alles met ze kan praten of van alles van hen te horen krijg. Met slecht bedoel ik dus de momenten waarop ik de vriendschap onder de loep neem, omdat men niet of nauwelijks nog met mij praat.

Goed, de logica verteld me dan dat die personen het druk hebben. Dit door werk of nieuwe relaties. Toch krijg ik er een rot gevoel door, omdat ik de persoon dan mis. Een gevoel dat voortvloeit uit het houden van. En dit gemis zorgt dan weer deels voor het derde begrip, eenzaamheid.

Ook al praat ik met heel veel mensen, toch voel ik me de laatste tijd zeer eenzaam. Iets dat bij een enkeling niet ongezien voorbij gaat. Dit gevoel van eenzaam zijn is langzaam gegroeid. Voornamelijk doordat ik de liefde nog steeds niet heb gevonden en om me heen heel veel anderen dat wel zie vinden. Als het vreemden zijn is dat nog niet eens zo heel erg, maar als het om vrienden gaat is dat toch heel anders. Vooral als het gaat om vrienden waarvan ik ben gaan houden. Zo had ik laatst een heel leuke dag, totdat ik een oud-klasgenoot en tevens “een (ex)-vriend” (die ook nooit een vriendin kon vinden) zag die hand in hand liep met een vriendin en heel liefelijk naar elkaar keken. Goed, dat hij iemand had gevonden maakte me wel blij, echter de dame in kwestie leek qua uiterlijk op mijn, in een eerder geschreven blogpost, soort van “ex”. Het eerste dat in mijn hoofd schoot was dus dat hij wel zijn *vul naam van soort van “ex” in* had gevonden. Dit zorgde er weer voor dat ik mij verschrikkelijk alleen voelde.

Dit is echter niet de enige keer. Ik krijg te vaak in gesprekken of in berichten te horen hoe het staat met relaties van “vrienden”. En hoe blij ik ook voor ze ben, het brengt mij steeds in een soort van zwart gat. Omdat het me er steeds op wijst dat ik eigenlijk maar alleen ben. Goed, ik heb dan wel vrienden, maar die zijn er ook alleen maar als ze echt totaal niks te doen hebben of iets kwijt moeten. Iets wat dus vaak niet meer het geval is als ze een liefdesrelatie beginnen. Het lijkt dan plots of ik (en waarschijnlijk ook anderen) niet meer bestaan. Het doet dan ook pijn omdat ik toch van ze houd, en het dus een gemis vind dat ik ze niet tot nauwelijks meer spreek.

Vandaar ook dat ik al een tijdje in mijn MSN-nickname het volgende heb bijgevoegd:

"Wer einsam ist, der hat es gut, weil keiner da, der ihm was tut"
Een stukje tekst dat afkomstig is uit Der Einsame van Wilhelm Busch. Hier het gehele stuk:

Wer einsam ist, der hat es gut,
Weil keiner da, der ihm was tut.
Ihn stört in seinem Lustrevier
Kein Tier, kein Mensch und kein Klavier,
Und niemand gibt ihm weise Lehren,
Die gut gemeint und bös zu hören.
Der Welt entronnen, geht er still
In Filzpantoffeln, wann er will.
Sogar im Schlafrock wandelt er
Bequem den ganzen Tag umher.
Er kennt kein weibliches Verbot,
Drum raucht und dampft er wie ein Schlot.
Geschützt vor fremden Späherblicken,
Kann er sich selbst die Hose flicken.
Liebt er Musik, so darf er flöten,
Um angenehm die Zeit zu töten,
Und laut und kräftig darf er prusten,
Und ohne Rücksicht darf er husten,
Und allgemach vergißt man seiner.
Nur allerhöchstens fragt mal einer:
Was, lebt er noch? Ei, Schwerenot,
Ich dachte längst, er wäre tot.
Kurz, abgesehn vom Steuerzahlen,
Läßt sich das Glück nicht schöner malen.
Worauf denn auch der Satz beruht:
Wer einsam ist, der hat es gut.

Het geheel zorgt er in ieder geval voor dat ik de definitie van vriendschap weer heel erg onder de loep neem. Want wat is vriendschap nu eigenlijk? Moet ik iemand als vriend blijven beschouwen na een korte periode van “vriendschap”? En hoe ga je dan met die mensen om als ze na een tijdje weer eens een gesprek aangaan? Moet je wel gaan houden van vrienden of moet je het als iets zakelijks zien? Is vriendschap altijd maar tijdelijk of bestaat er zoiets als levenslange vriendschap en hoe herken je zo’n vriendschap dan? Wanneer moet je jezelf zien als niet eenzaam? Is dat wanneer je voor je gevoel enkele vrienden hebt? Of moet die vriendschap dan ook een bepaald vriendschapsniveau hebben? En zo zijn er nog veel meer vragen die door mijn hoofd jagen. Ik zal er wel nooit uit komen, maar omdat ik de laatste tijd nergens anders over na kan denken kan ik misschien een heel eind komen. Al denk ik eerder dat ik in een visuele cirkel zal blijven zitten waar geen mens uit kan komen.

Nu hoor ik enkele mensen al denken: “Je moet er niet over nadenken” maar die kennen mij dan misschien ook wel goed genoeg om te weten dat ik zo niet ben. Het leeft op dit moment in mijn leven. Het is iets dat bij mij hoort en iets wat ik gewoon niet wil veranderen. Al kom ik er waarschijnlijk nooit uit, het houd me wel bezig (ten goede en ten kwade).

vrijdag, juli 20, 2007

Aeon banner

De trouwe bezoekers is het misschien al opgevallen, zo niet dan bij deze. :P

Sinds kort heb ik rechtsboven een schuine banner staan die naar Aeon verwijst. Een Fantasy/SF/Horror site, met nieuws, columns, artikelen en een zeer gezellig achterliggend forum waar ik tevens Admin van ben.

Er stond al een link in het linksgedeelte links, echter wilde ik deze site iets meer naar voren brengen op mijn blog. En hoop dit dus te bereiken doormiddel van de banner. Dus, ben je nog niet lid en wel helemaal in de Fantasy/SF/Horror, wordt dan eens een keer lid en doe gezellig mee. :)

donderdag, juli 19, 2007

Hersenklusjes

Het is alweer een tijdje geleden dat ik Meer Brain Training heb gekocht (ja, ik ontken niet dat mijn hersentjes best wat training kunnen gebruiken ;)). Maar voor dat ik er wat over wilde schrijven, wilde ik het eerst een tijdje spelen. Dit omdat de verschillende onderdelen vrijgespeeld moeten worden. Ook al heb ik de non-game nu al bijna een maand, toch ben ik er nog niet helemaal over uit of ik dit een waardige opvolger van het eerste deel, Brain Training vind. Aan de ene kant zijn de trainingen vernieuwend ten aanzien van het eerste deel.


Echter het beoordelingssysteem is in deze versie, voor mijn gevoel, slechter uitgewerkt. Zo is er een training waarbij je muziekstukken moet spelen aan de hand van notenschrift en op de "maat" die wordt aangegeven. Bij de eerste moeilijkheidsgraad (of gemakkelijkheidsgraad) hoef je alleen de juiste noten aan te tikken, je hoeft het dus niet op het juiste moment te doen, en je krijgt al een eindscore van 95. Na een tijdje speel je echter een hogere moeilijkheidsgraad (die keer echt moeilijk) vrij. Hierbij zie je niet meer de benaming van de noten en speelt de maat wel verder. De score die je hierbij behaald komt in dezelfde grafiek te staan als de gemakkelijke versie. Hierdoor daalde mijn grafiek in één keer van 95 naar 6 :(. Ze hadden dat best zo kunnen programmeren dat dat in verschillende grafieken wordt weergegeven. Oké, dit probleem zat ook al in het eerste deel. Ook het woorden herkennen uit enkele cirkelende cijfers is belachelijk. Je moet het gevonden woord, letter voor letter ingeven en dit kost enkele seconden. Tevens moet je het woord natuurlijk eerst herkennen, wat dus ook tijd kost. Echter de straftijd die je krijgt als je een woord overslaat is 20 seconde. Oftewel mijn hoogst behaalde score is een score die ik behaald heb door heel veel woorden over te slaan. Ben benieuwd hoe vaak ik dat moet oefenen wil ik een hogere score behalen zonder een woord over te slaan.

Het verschil in moeilijkheid tussen de verschillende trainingen is ook veel groter dan in het eerste deel. Wisselgeld is bijvoorbeeld een erg gemakkelijke training. Rekentekens plaatsen is ook een eitje. Daarentegen is het klok kijken in deze versie verrekte moeilijk. Je begint makkelijk, maar wanneer ze de klokken gaan draaien en spiegelen :S.

De Sudoku's zijn ook weer van de partij :D. Een erg leuke toevoeging, net als bij het eerste deel. Het Sudoku systeem zat in het eerste deel al goed in elkaar en veel hebben ze daaraan niet veranderd in deel twee. Al is de hoeveelheid van de verschillende moeilijkheidsniveau's niet meer gelijk. Er zijn nu minder makkelijke en moeilijke puzzels en meer gemiddelde puzzels. Tevens kreeg ik het gevoel dat de gekozen puzzels lukraak gekozen zijn en veel minder uitgebalanceerd zijn in vergelijking met de Sudoku's in deel één.

Deze non-game van Nintendo ziet er grafisch hetzelfde uit als deel één en de trainingen zijn vernieuwend, maar het geheel is nog steeds niet helemaal goed uitgewerkt. Hopelijk doen ze dit in een mogelijk derde deel beter.