Gespannen avondje

Gisteren was het me de avond wel zeg. Maar daarvoor moet ik eerst wat geschiedenis vertellen.

Mijn ouders liggen in scheiding en mijn moeder probeert alles zo netjes mogelijk te doen en te verdelen. Mijn "vader" heeft echter andere plannen en houdt dus de boel helemaal op. Nu was het zo dat de rechtbank een tijdje terug een beschikking had uitgeroepen waarbij mijn "vader" mijn moeder dus niet uit het huis mocht zetten... daarbij woonde hij zelf al ergens anders (bij kennissen).

Nu was mijn moeder nog steeds heel erg bang om uiteindelijk toch eruit te worden gezet. Bij de eerste de beste gelegenheid dat ze een huurhuis aangeboden kreeg die fatsoenlijk was, heeft ze deze aangepakt en ben ik dus met haar verhuisd. Daarnaast hebben we een koper gevonden voor het oude huis en dat in deze financiële nare tijden.

Nu kreeg ik dit weekeinde te horen dat hij erachter was gekomen dat we verhuist waren. Hij wist zelfs precies het nieuwe adres. Hij had dit gehoord van iemand uit het dorp. Nu weet ik dat hij nog maar met één persoon contact had in het dorp. En met die persoon zit ik op dezelfde vereniging. Gisteren hadden we weer een samenkomst en aan het einde heb ik deze persoon even gesproken. Wat bleek, mijn "vader" had deze man wel rond kerst gebeld, maar deze had gezegd dat deze van niks wist. Nu had deze persoon beter kunnen zeggen dat dat niet zo was, want mijn "vader" nam dat logischerwijs op als een ja. Echter wist hij het nog niet zeker. Deze persoon wist ook te vertellen dat mijn "vader" hem zaterdag had gesproken met de melding dat hij het nu zeker wist. Bij de vraag hoe?, kreeg deze het antwoord dat dit om zijn medicijn-doosje stond van de huisarts.

Toen ik dus vervolgens vanaf de vereniging langs het huis reed, met de bedoeling de post op te halen, zag ik dat het hek en de luiken van het raam dicht waren. Er was dus iemand of binnen of binnen geweest. Ik meteen naar mijn moeder bellen, haar opgehaald met de papieren van de rechtbank en de gemeente en naar het huis. Meneer kwam razend naar beneden. Gieren en brullen. Dus mijn moeder de politie bellen. Deze kwamen vervolgens zo'n 20 minuten later aan. En na het lezen van de papieren werd mijn "vader" vriendelijk gevraagd om mee te komen... goed schiks of kwaad schiks.

Vandaag wilden ze echter graag een kopie van de papieren die mijn moeder had laten zien en natuurlijk om een aangifte rapport te maken. De advocaten hadden al flink naar ze gebeld en één van de politie agent wist te vertellen dat mijn vader dus eigenlijk wel in het huis mocht. Tja, die ambtenaren taal die ze gebruiken bij de rechtbank in de beschikking is niet altijd even duidelijk. want de gemeente had zelf al gezegd: Mocht uw man in het huis komen dan moet u meteen de politie bellen.

Oftewel: Monsters worden gewoon het hand boven het hoofd gehouden. Want mijn "vader" kan het heel goed hebben als hij eens normaal deed. Want als hij een vast adres zou opgeven dan had hij, omdat hij een eigen bedrijf had, een riante uitkering gehad. Daarnaast kan hij niet voor zichzelf zorgen en al helemaal niet zo'n groot huis inclusief grote tuin onderhouden. Maar tja, meneer heeft andere ideeën. Namelijk een groot huis behouden zodat hij kan pronken naar zijn Chinese-hoer en haar gehandicapte zoon. *walg walg*