En daar hebben ze dan gelijk in. Want, dat is ook zo. En dat komt puur omdat ik deel 1 en 2 niet de moeite van het bespreken vind. Want dat vond ik toch zulke saaie boeken (oké, boek 2 is wel aardig op zich).
Maar waarom deel 3 dan wel? Omdat dit een verademing is na deel 1 en 2. Eindelijk komt er schot in het verhaal. Eindelijk gebeuren er eens interessante dingen. Eindelijk zit er variatie in het verhaal. En dat is maar goed ook, want het is een aardige pil (in vergelijking met de vorige 2 delen) om te lezen.
De karakters beginnen zowaar wat vorm te krijgen en te leven. Er spreekt nu veel meer emotie en gevoel uit. Zowel binnen in de karakters zelf als wel tussen de karakters onderling. Je merkt gewoon dat het een hecht clubje aan het worden is en dit vermoedelijk ook nog wel een tijdje zo zal blijven.
De meer apocalyptische en geavanceerdere aspecten bevallen mij ook beter dan die saaie woestijn en dat strand. Komt nog bij dat er veel meer bijrollen zijn die het verhaal opleuken.
Waren er dan geen minpunten? Wel degelijk. Zo werd er, in mijn ogen, wel heel erg duidelijk gemaakt hoe belangrijk en serieus raadsels wel niet zijn. Zo vaak zelfs dat je al van kilometers afstand kon voelen dat hier ook de oplossing lag voor het einde van het boek. Jammer, want als het aspect wat meer tussen neus en lippen door was verteld, dan wat het einde een stukje spannender geweest.
Ook al is dit deel dikker, ik ging er toch sneller doorheen. Want ik werd steeds door het verhaal meegetrokken. Het einde is jammer genoeg wel erg open... dus eigenlijk zou ik met deel 4 door moeten gaan. Toch ben ik van plan eerst wat andere boeken uit te lezen voordat ik met deel 4 begin. Maar toch zal ik Roland, Eddie, Susannah, Jack, Oy en eigenlijk ook wel Blaine missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten