The Longest Journey

Ooit heb ik in Duitsland een exemplaar gekocht van de game The Longest Journey. Een vernieuwde uitgave die ook op Windows XP behoorde te draaien. Deze stond al een lange tijd te wachten om gespeeld te worden en een tijdje terug heb ik dus besloten deze eens te installeren en uit te proberen. En verrek, het werkte in één keer. Van de week heb ik de game uitgespeeld en dacht: “laat ik er eens een review over schrijven”.

Achtergrond
The Longest Journey is een point & click adventure PC game uit 1999, ontwikkeld door Funcom. Een vervolg liet op zich wachten tot 2006, namelijk Dreamfall: The Longest Journey.

Verhaal
Het verhaal van The Longest Journey speelt zich af op twee werelden. Aan de ene kant staat Stark, een wereld van wetenschap en technologie. En aan de andere kant Arcadia, een wereld vol magie.
Als speler neem je de rol van April Ryan op je, een kunst studente van 18 jaar die op Stark leeft. Op een dag komt ze er achter dat ze een Shifter is die zich van de ene wereld naar de andere kan verplaatsen. Iets wat maar weinig voorkomt. Tevens komt ze tot de ontdekking dat de lijn tussen de werelden aan het vervagen is en dat het voortbestaan van beide werelden hierdoor in gevaar is. Aan April de taak om dit te voorkomen.

Grafisch
Visueel ziet de game er nog prima uit. Ondanks dat deze toch al bijna 10 jaar oud is. De stijl is gewoon nog steeds goed te pruimen en gaat niet vervelen. Dit omdat elke locatie zijn eigen sfeer goed weet over te brengen. Het aanbod van verschillende locaties is ook redelijk groot en deze volgen elkaar mooi op.
Er zitten ook meerdere tussen filmpjes in die wel aardig zijn, maar ook wat oubollig aanvoelen. Dit omdat ze toch een stuk primitiever zijn dan de filmpjes in huidige games.

Besturing
De besturing is redelijk simpel en gemakkelijk in te komen. Alles is eigenlijk met de muis te doen. Klik gewoon op een gebied waar de muispijl van zegt dat er iets te doen is, een keuzemenu opent zich en als het nodig is dan loopt April er vanzelf heen.
De voorwerpen die je vindt zijn gemakkelijk terug te vinden in het voorwerpenmenu. Hier kun je ook naar hartenlust proberen voorwerpen te combineren. Iets dat je bij bepaalde puzzels echt nodig hebt.
Het lopen kan trouwens af en toe best frustrerend zijn. Aangezien de afstanden tot bepaalde plekken best lang en saai kunnen zijn en naar sommige van die plekken moet je dan ook nog meerdere keren toe lopen. Je kunt dit jammer genoeg niet versnellen, dus je bent verplicht die stukken te doorkruizen.
Waar ik me ook aan ergerde was aan het feit dat je gesprekken en filmpjes niet kon doorklikken. Vooral bij de gesprekken was dit af en toe behoorlijk vervelend. De game bezit namelijk voice-acting en vaak was je op de helft al klaar met de tekst gewoon lezen. Je wilt dan verder, maar je moet verplicht wachten tot dat de voice-acting afgelopen is om je volgende keuze te kunnen maken. Erg hinderlijk.

Geluid
De muziek tijdens de game is best goed en geeft net als het visuele aspect de juiste sfeer aan het spel. Over de voice-acting van de Engelse versie kan ik weinig zeggen, aangezien ik de Duitse versie heb gespeeld. Deze was op zich wel aardig, maar om nou te zeggen dat ik er super enthousiast ervan werd, nee. Ik kan het echter ook niet slecht noemen. Het verpest dus de game op zich niet, behalve dan dat de makers er voor hebben gekozen je te pesten met het feit dat je de gesprekken, en dus de voice-acting, niet kunt doorklikken.

Conclusie
Voor een bijna 10 jaar oude game is het nog steeds de moeite waard deze een keer te spelen. Het verhaal is namelijk erg goed. Ook grafisch ziet het er nog prima uit en het geluid weet het juiste gevoel weer te geven. De besturing is simpel, maar kan voor wat frustrerende momenten zorgen. Al met al een prima game.