woensdag, augustus 22, 2007

Rivier

Wij zaten op éénzelfde golf
Van een kabbelende rivier
Tot wij bij een splitsing kwamen
En jij koos voor ander vertier

Jouw weg leidde naar groene weiden
Met de zon zo inclusief
Hart verwarmend in de armen
Van een nieuw gevonden lief

Mijn stroom bracht mij echter
Wat te snel naar een donker dal
En hoe erg dit al mag klinken
Het was niet het einde van de val

Een berg stond met open mond te wachten
Grijze tanden keken op mij neer
En zo ging ik kopje onder
Voor de allereerste keer

Maar de verdrinking wilde niet komen
De klappen daarentegen wel
Zoveel dat ik ze niet meer wilde tellen
Het hoofd gonst nog steeds door als een bel

Het einde van de berg kwam uiteindelijk
Mogelijk sneller dan verwacht
Maar het einde van mijn reis
Had ik nog lang niet in mijn pacht

Drijvend door een kille woestenij
Zag ik eenzaam op mijzelf neer
Pijn en verdriet in alle kleuren
Keer op keer op keer op keer

De tijd dat ik daar heb rond gedobberd
Is bij mij niet meer bekend
Het enige dat ik er nog van kan vertellen
Is dat alles uiteindelijk wendt

Ik weet mijn reis is nog niet ten einde
Want voor mij ligt een zilte zee
Opgebouwd uit al mijn tranen
Stuk voor stuk bracht de rivier ze mee

En daar zal het dus gebeuren
Kopje onder gaan voor de tweede keer
En wat mij ook nog mag overkomen
De angst voor pijn is er niet meer

Het wordt er vast gestaag steeds donkerder
En kouder dan menig hart aan kan
Maar ik laat me door de stroom meenemen
Want mijn geest is ervan in de ban

Er bestaat een kans tot verdrinken
Maar in mijn hart leeft nog steeds voort
Een geloof dat er ergens een zonnetje
Mijn gedachten heeft gehoord

En mij komt verwarmen, als de liefde
Die jij eens in mijn leven bracht
Dat mij doet opstijgen uit het kille water
Tot aan een warm gezicht dat mij toelacht

En mij doet rijzen tot aan de hemel
Al zittend op een donzen wolk
Waar ik mij een kan voelen met de sterren
Zoals de rest van het verliefde volk

Ik wens jou in ieder geval het beste
Met de door jou gekozen weg
En dat deze je niet zal leiden
Tot gelijke eenzaamheid, pijn, verdriet en pech

Geen opmerkingen: