Het boekenweekgeschenk was dit jaar "Een tafel vol Vlinders" van Tim Krabbé. Een boekje van 90 bladzijden. Ik heb deze begin deze week uitgelezen en het is wel een aardig boekje. Maar net als vorig jaar had ik sterk het gevoel dat het geschenk totaal niet past bij het motto. Het enige wat er misschien bij in de buurt komt is de vergelijking van de tafel vol vlinders. Persoonlijk vind ik dat niet voldoende om aan het genoemde motto te voldoen. Dit verder even terzijde.
Achterflaptekst: En Bram was een zoon. Juist omdat hij het niet was - van je eigen zoon zou je verplicht zijn te houden, waardoor je altijd moest twijfelen of je het wel echt deed; van Bram hield hij omdat het Bram was.
Het boekje bestaat uit twee hoofdstukken. Het eerste hoofdstuk wordt verteld door de ogen van Fred. Van hem komt dan ook het stukje van de achterflaptekst. Hij is de persoon die Bram als zoon ziet... al is hij de vader van Bram niet.
Het tweede hoofdstuk verteld het verhaal van Bram in de vorm van een dagboek. Hierdoor ontstaat er een duidelijk contrast tussen de twee hoofdstukken. Dit zowel door de andere manier van vertellen als wel omdat het door andermans ogen verteld wordt. De twee verhalen zijn op zich wel goed. Al zat er, naar mijn mening, weinig variatie in de verhalen. Als het motto liefde was geweest, dan had dit boekje er perfect in gepast. Want liefde, daar draait het haast alleen maar om. Oké, ook een klein beetje over de ontplooiing van een jongeman (Bram).
Ik vond de schrijfstijl geen hoogstandje. Op één of andere manier kwam de tekst niet altijd even vloeiend voorbij. Hierdoor blijft het, mede met de weinige variatie, voor mij een aardig boekje en geen geweldig boekje.
Naast het boekenweek geschenk had ik dit jaar ook wel interesse in de boekenweekessay. Onder de titel: "Piep - Een kleine biologie der letteren" verteld Midas Dekkers over het gebruik van dieren in de literatuur.
Het kleine boekje beslaat maar 60 bladzijden. En dat is eigenlijk veel te kort. Midas Dekkers schrijft echter met zijn eigen humor zijn, soms absurde, kijk op de dingen. En zoals het een goede essay betaamd, maakt hij vol op gebruik van externe bronnen.
Eén gedicht was mij sowieso al bekent. En mensen die mij wat beter kennen hebben me het vast ook wel eens horen opzeggen. Namelijk die van Daan Zonderland:
Een biefstuk is gewoonlijk
Afkomstig van een koe.
Als men een biefstuk pijn doet,
Dan zegt een biefstuk: boe!
Doch als een biefstuk hinnikt
Bij onverwachte pijn,
Dan zal er hoogstwaarschijnlijk
Iets niet in orde zijn.
Daarnaast staan er nog wel wat meer leuke stukken in... maar die moeten de liefhebbers zelf maar gaan lezen. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten