maandag, maart 23, 2009

Donkere materialen

Een tijdje terug heb ik het eerste deel The Golden Compass (Het Gouden Kompas) uit de His Dark Materials Trilogy (De Noorderlicht Trilogie) gelezen van Philip Pullman. The Golden Compass. Zoals je waarschijnlijk aan de benamingen kunt zien heb ik de Engelse versie gelezen.

Dit eerste deel verteld het verhaal van Lyra Belacqua en haar Daemon Pantalaimon. Lyra is een meisje van 12 die opgroeit op het Jordan College tussen studenten, professoren en bedienden. Op een dag komt Lord Asriel bij Jordan College aan en krijgt Lyra dingen te horen die niet voor haar bestemd zijn. Hierdoor komt ze in een stroom van gebeurtenissen die haar de wijde wereld in duwen.


Ze komt op haar avontuur verschillende interessante personages tegen. Bijvoorbeeld John Faa, de leider van de zigeuners; Serafina Pekkala, een heks en Iorek Byrnison, een pratende ijsbeer. Met het uiteindelijke doel een jeugd vriend te redden en bij haar vader te komen.

De titel The Golden Compass is eigenlijk zeer slecht gekozen door de Noord-Amerikanen. De oorspronkelijke titel was veel beter, namelijk Northern Lights (vandaar ook in Nederland de Noorderlicht trilogie). Dit omdat er in het hele verhaal geen gouden kompas voorkomt. Wel een apparaatje wat er op lijkt, namelijk de alethiometer. Maar hoe men dat heeft kunnen verbasteren tot een gouden kompas blijft mij verbazen.

Even terugkomend op de Daemon Pantalaimon. In de wereld van Lyra, welke lijkt op die van ons, heeft ieder mens een Daemon. Dit zijn wezens die gebonden zijn aan hun mens. Als één van de twee overlijd dan gebeurd dit ook met de ander. Zolang de mens nog niet volwassen is kan een Daemon transformeren in allerlei verschillende vormen van dieren. Wanneer de mens echter volwassen is kiest de Daemon een vaste vorm en kan daarna niet meer veranderen. Dit deed mij persoonlijk erg denken aan de schaduw wezens uit Blue Dragon. Al zaten die als een schaduw daadwerkelijk vast aan de mens. In de wereld van Lyra is de verbinding niet zichtbaar. Pullman weet het idee van Daemons goed in het verhaal te brengen en als lezer zou je haast zelf wel een Daemon willen hebben. Het maakt het verhaal in ieder geval kleurrijker.

Al is het eigenlijk een kinderboek, ik vond dit als volwassene toch erg fijn om te lezen. Het verhaal is knap verzonnen en de beschreven gebeurtenissen zijn erg fantasierijk verzonnen en worden nooit zaai. Daarvoor gebeurt er gewoon te veel, want Lyra valt van de ene gebeurtenis in het andere. Het enige waar ik me wel aan stoorde was het gebruik van stukken uit de bijbel maar dan voor een deel aangepast op de wereld van Lyra. Nu zit daar wel een redenatie achter (Lyra's wereld zal vermoedelijk wel een parallelle wereld zijn van de onze), echter vond ik het net iets te, het lag er te dik bovenop. Anders dan bij de Kronieken van Narnia, al had The Golden Compass verder veel meer diepgang. En staat deze toch hoger op mijn lijst van beste boeken. Dus zeker een aanrader om te lezen.

Geen opmerkingen: