zaterdag, oktober 06, 2007

Samen staan we sterk

Al een tijdje zit er een liedje in mijn hoofd. Een liedje van Stef Bos, genaamd "Samen staan we sterk". Dit komt waarschijnlijk omdat ik het de laatste tijd redelijk vaak luister. Puur omdat de tekst me weet te raken en de bijbehorende melodie rustig is en prima past bij het onderwerp van het liedje.

Het is het één na laatste nummer op het album "Ruimtevaarders". Toen ik dit album voor het eerst op had staan, was ik tevens aan het werk. Ik heb dus niet zo goed opgelet tijdens het luisteren van het album. Echter toen dit nummer uit de boxen kwam liet ik het werk even liggen. Op één of andere manier klopt het nummer voor mijn gevoel. Het nummer er na leek er in eerste instantie moeiteloos op te volgen. "Het midden II" is dan ook één van de betere nummers op het album naast het nummer "Samen staan we sterk". Toch spreekt "Samen staan we sterk" me net iets meer aan. Vermoedelijk omdat ik me erg in het lied herken. Hieronder staat in ieder geval de tekst.
Samen staan we sterk

Samen staan we sterk
Niemand kan alleen
Je bouwt een kathedraal
Met velen om jou heen
Ik heb het vaak gedacht
Beter af alleen
Maar enkelvoud beperkt
Samen staan we sterk

Samen staan we sterk
De wereld is zo groot
De sterren staan zo ver
De hemel is zo hoog
Het doet er niet veel toe
Hoe koud het jou ook laat
Samen zijn wij meer
Je weet het vroeg of laat

Het is de eenvoud van de tweevoud
Je vindt het niet als je het zoekt
Je hoeft er niemand voor te volgen
Het komt soms vanzelf naar je toe

Samen staan we sterk
Ik heb het nooit geloofd
Hield alles op een afstand
En woonde in mijn hoofd
Tot ik werd overvallen
Door een storm op volle zee
Ik ben eruit gekomen
Maar ik kon het niet alleen

Het is de eenvoud van de tweevoud
Je vindt het niet als je het zoekt
Je hoeft er niemand voor te volgen
Het komt soms vanzelf naar jou toe
Het ligt onzichtbaar in jouw handen
Het is een godsdienst zonder kerk
Een volkslied zonder woorden
Samen staan we sterk

Soms denk ik nog steeds: "Beter af alleen". Niemand die je pijn kan doen. Niemand die voor problemen kan zorgen. Niemand die je in de weg loopt. Niemand die je iets kan opdragen te doen. Niemand die je de les leest. Niemand die ruzie met je zoekt. Niemand die net dat laatste koekje voor je neus weg pikt. Niemand die je bedriegt. Niemand die achter je rug om roddels over je verspreid. Niemand, maar dan ook niemand die jou iets kan doen.

Maar dat alles heeft een keerzijde. Een nog al grote keerzijde. Want een mens heeft anderen nodig. Mensen die roepen dat wat je doet goed is. Mensen die een arm om je heen leggen uit vriendschap. Mensen die je omhelzen om je te bedanken. Mensen die je een schouder aan bieden om uit te huilen. Mensen die voor je opkomen en je verdedigen. Mensen die je mee trekken naar leuke dingen. Mensen om van te houden en lief te hebben.

Dus voor hen die mij mogen of zelfs lief hebben, hier een stevige knuffel van mij puur omdat jullie er zijn.

2 opmerkingen:

tinkernel zei

'Liefde is ergens waar ik niet bij kan'.

Dus voor hen die mij mogen of zelfs lief hebben, hier een stevige knuffel van mij puur omdat jullie er zijn.

Liefde is er... je hoeft het alleen maar te voelen!

*HUG*
Tinkernel
:-)

Ysgrublaidd zei

De twee door jou aangehaalde quotes zijn op verschillende tijden geplaatst (en ook op verschillende plekken). Mijn leven is ondertussen flink veranderd. Liefde kwam en liefde ging. En in vele vormen.

Daarnaast bestaat er, naar mijn mening, liefde in vele gradaties. De aanwezigheid van de ene gradatie zorgt er nog niet voor dat het gemis van een andere gradatie verdwijnt. En tja, weten dat er een bepaald soort liefde is, waar ik tot nog toe niet tot nauwelijks mee te maken heb gehad maar waarvan ik het bestaan wel ken, maakt het gemis er alleen maar sterker door. Maar goed, dit alles is een apart verhaal en behoord niet direct bij de post hierboven. Wellicht dat ik hier over een tijdje meer over ga vertellen in een nieuwe blogpost.

In ieder geval bedankt voor je reactie. :)