Goed, even wat frustraties weg schrijven aangaande gisteren.
Heb ik het al druk wegens afstuderen, kon ik gisteren ook nog eens met de drumband en lyrakorps een optreden verzorgen. De schoolkinderen binnenhalen die op schoolreis waren geweest. Op zich had ik daar geen problemen mee. Een mens kan af en toe wel wat afleiding gebruiken.
Dus met die snik hitte stonden we om half 7 klaar bij het dorpshuis om te vertrekken en net als elk jaar liepen we dezelfde route. Nou ja, een verkorte versie dit keer. Want wat kwamen wij onderweg tegen? Enkele ouders op de fiets met de melding dat de twee bussen al richting de school reden. Ja, hallo. Ieder jaar hebben we tot nog toe altijd op hen moeten wachten. In weer en wind. En dan kunnen ze niet eens het fatsoen hebben om 5 minuten op ons te wachten. Want ja, we hadden nog 5 minuten nodig om op de afgesproken plaats te komen. En dat met die bloed hitte en in kostuum. Oftewel we zijn maar opgehouden en zijn terug gelopen. De laatste bus zag ons toevallig en had dan toch nog een beetje fatsoen om even te blijven wachten. Dus het laatste stukje hebben we ze dan toch nog maar begeleid naar de school.
Het mooiste van het verhaal is nog dat met de school was afgesproken dat we pas om half 7 konden vertrekken vanaf het dorpshuis. Wat logisch is omdat er mensen zijn die de overdag moeten werken en dan thuis ook nog eens eerst moeten omkleden. Dit maakt het toch wel logisch dat men ons niet om 6 uur kan verwachten. Nou, de bus chauffeur scheen daar anders over te denken en geen enkele leraar die daar wat tegen zei.
En nu het aller mooiste van de zaak. Er zijn inwoners van het dorp die het maar onbeschoft vonden dat wij er niet op tijd waren (ook al staan we er potdomme ieder jaar en altijd moeten wij wachten) en dat ze volgend jaar maar de brassband moesten vragen. Nou, van mij mogen ze. Want wij als drumband en lyrakorps krijgen er namelijk geen zak voor. We doen het allemaal gratis en vrijwillig. Iets wat de brassband nog nooit heeft gedaan. Die komen elk jaar alleen even met kerst aankakken omdat ze waarschijnlijk moeten. Tevens staan deze elk jaar met hun handje op (in de vorm van een envelop) om geld te bietsen langs de deuren. Nou, je kunt veel zeggen over onze drumband en lyrakorps maar wij zorgen zelf wel voor ons geld.
2 opmerkingen:
Erg frustrerend zulke dingen inderdaad. Om de een of andere reden schijnen mensen het niet zo goed te begrijpen geloof ik. De term "Vrijwilligerswerk" is ongeveer een beetje zijn waarde aan het verliezen op dit soort punten.
Een reactie posten