Kwart eeuw

De trouwe lezers kunnen zich misschien mijn blog post herinneren van ongeveer een jaar geleden genaamd 4+20. Waarin ik, doormiddel van een muziektekst mijn gevoelens van dat jaar probeerde te omschrijven. Dat wilde ik dit jaar weer doen. Bij dezen dus als aftrap weer een muziektekst.

What's Up - 4 Non Blondes

25 years of my life and still
Trying to get up that great big hill of hope
For a destination
And I realized quickly when I knew I should
That the world was made up of this brotherhood of man
For whatever that means

And so I cry sometimes when I'm lying in bed
Just to get it all out what's in my head
And I am feeling a little peculiar
And so I wake in the morning
And I step outside
And I take deep breath
And I get real high
And I scream from the top of my lungs
What's goin' on

And I say hey... hey...
I say hey, what's goin' on
And I say hey... hey...
I said hey, what's goin' on

Oh, oooh...
Oh, oooh...

And I try, oh my God do I try
I try all the time, in this institution
And I pray, oh my God do I pray
I pray every single day
For a revolution

And so I cry sometimes when I'm lying in bed
Just to get it all out what's in my head
And I am feeling a little peculiar
And so I wake in the morning
And I step outside
And I take a deep breath then I get real high
And I scream from the top of my lungs
what's goin' on

and I say hey... hey...
I say hey, what's goin' on
and I say hey... hey...
I said hey, what's goin' on

and I say hey... hey...
I say hey, what's goin' on
and I say hey... hey...
I said hey, what's goin' on

Oh, oooh, oooh...

25 years and my life is still
Trying to get up that great big hill of hope
For a destination

Nu moet ik er bij vertellen dat deze tekst vooral het gevoel van de laatste anderhalve maand van dit jaar verwoord. De rest van het jaar voelde ik me namelijk een stuk beter. Want wat is het geval? In 4+20 sprak ik er al over dat ik iets miste in mijn leven. Een zielsmaatje. Nou wil het geval dat ik rond het einde van dat jaar met iemand in contact ben gekomen waar het voor mijn gevoel zeer goed mee klikte. En na vele ups en downs kreeg ik steeds meer het gevoel dat ik het ook daadwerkelijk gevonden had. Hier moet ik wel even bij vertellen dat de dame in kwestie niet vlak om de hoek woonde. Nee, ze woont aan de andere kant van Nederland. Dus 99,99% van het contact ging via MSN, SMS en e-mail. Toch had ik het grootste gedeelte van dit jaar het gevoeld alsof ik in de wolken liep en dat de zon op mij scheen.

Het geheel had ook een keerzijde. Ik kon me moeilijk op sommige dingen concentreren waar dat juist wel nodig was. Vooral mijn studie. Ze zat gewoon zeer veel in mijn gedachten en doordat ik geen echte deathline had voor het inleveren van mijn opdrachten, schoof ik dat steeds maar verder op. Hierdoor heb ik toch een half jaar verspeeld. Goed, het nakijken van de opdrachten door de docenten duurde ook lang. Dus laat het drie maanden zijn geweest. Aan de ene kant misschien zonde. Maar ik heb het er graag voor over gehad.

Dit klinkt allemaal zeer positief natuurlijk. Heel anders dan de muziektekst. Dus nu die laatste anderhalve maand. Ongeveer anderhalve maand geleden wist ze me te vertellen dat ze een date had met een ander. Iemand die dichter in de buurt woonde. En dat ze die wel leuk vond. Behoorlijk klote bericht als je denkt dat je juist een goede relatie met iemand aan het opbouwen bent. Oké, het kwam bij mij niet geheel onverwachts. Om eerlijk te zijn had ik dat bericht al veel eerder verwacht. Waarom? De afstand was gewoon een groot probleem. En hoe goed het ook geestelijk klikt, er is meer nodig dan dat alleen. Al was dat vast wel goed gekomen als we dichter bij elkaar hadden gewoond. Feit is dat dit niet het geval was en daardoor ben ik haar uiteindelijke, voor mijn gevoel dan, kwijt geraakt.

Ik probeer dus nog steeds die grote heuvel te beklimmen vol hoop op een plekje in deze wereld. En huil ik af en toe om alles uit mijn hoofd te krijgen. Toch vind ik langzamer hand weer de momenten waarop ik diep adem haal en door te schreeuwen (meestal geluidloos) alles van me af probeer te zetten. Gelukkig heb ik enkele vrienden die me goed weten op te beuren door er alleen maar te zijn en me aan te spreken.

Dit jaar heb ik door deze relatie in ieder geval veel geleerd. Zowel over mijzelf als over anderen. En al eindigde het voor mij vrij pijnlijk, het heeft ook positieve dingen opgeleverd. Het liefste had ik nu natuurlijk willen vertellen dat ik mijn zielsmaatje had gevonden, maar dit is uiteindelijk toch niet gelukt (of misschien wel, maar dat staat voor dit jaar in ieder geval niet vast). Ik heb echter wel veel geleerd dat ik nu meeneem naar het volgende jaar, en hopelijk heb ik dan meer geluk. Want het gevoel dat ik iets mis is dit jaar veel sterker geworden. Deels omdat ik dit gemis voor een deel toch heb ervaren als vervult en voor de rest omdat ik in de omgeving zie dat anderen het vinden.

En dan een quote van vorig jaar maar dan lichtelijk aangepast:

Zolang het hart nog leeft heb ik hoop dat ik mijn plekje vind en we zien wel wat 2007 brengt. En voor iedereen die zijn liefde gevonden heeft en misschien zelfs al kind of kinderen heeft wees er zuinig op en trots.