zondag, november 20, 2005

Het schrijfseltje

Hierbij het door mij geschreven Sinterklaas gedichtje, veel leesplezier ermee.

Op zijn dooie gemak
Liep Amerigo over het dak
Je weet wel dat maffe paard
Dat altijd voor de Sint paraat staat

Nagenoeg wit
Met hier en daar wat zwarte vlekken
Die over de daken
Zo af en toe zijn benen doet strekken

Nou wil echter het verhaal
En geloof het of niet
Die trouwe viervoeter
Is een echte deugniet

Hij trippelt en trappelt
Er lustig op los
En soms, moet je weten
Wordt hij daardoor de klos

Zo ook ene male
Hij kwam aan op een balkon
Het raam ervan stond open
En de ellende begon

Want daar op een tafeltje
Midden in het huis
Stond voor hem wat vreemds
En Amerigo deed meteen iets abuis

Hij trippelde ernaar toe
En snoof met zijn snuit
De geur van dat iets
De ene keer in en de andere keer uit

Het rook ook zo lekker
En het maakte hem gek
En dus pakte hij één uiteinde
Vast met zijn bek

Zijn hoofd sloeg achterover
Zomaar in reflex
Hij kreeg de inhoud binnen
En Amerigo stond perplex

Wat was dat voor een goedje
Het smaakte reeds naar meer
Maar waar Amerigo ook zocht
Het bleef bij die ene keer

Tenminste dat laat hij de Sint geloven
Want van een wortel en wat stro
Kun je als paard best wel leven
Maar dat maakt je echt niet froh

Maar Amerigo heeft er wat op gevonden
Maar dat is dus een geheim
En misschien dat ik het weet
Maar het door vertellen vind hij vast niet fijn

Dus daar moet je zelf maar achter komen
Want echt moeilijk is het niet
Behalve voor de Zwarte Pieten
Want die zijn de slimste niet

Tenminste dat beweert Amerigo
Het wijste paard van allen
Die na die paar slokken
Toch echt wel zat te lallen

Zijn wangetjes werden roze
Zijn tred ging heen en weer
De wereld ging volgens hem dansen
En die vlieg, dat was een klier

Het probleem met die kamer
Hij was gewoon te klein
En die stoel die hem net raakte
Die kende echt geen gein

Amerigo ging er maar bij liggen
Dat kleed lag best wel fijn
En vlak voor het dromen dacht hij
Wat is die Sint toch klein

De dag erop werd hij weer wakker
Een chaos in het huis
De familie was nog niet wakker
Maar Amerigo dacht: “Hier wordt het straks niet pluis”

Hij is dus snel vertrokken
Met een wijsheid in zijn hoofd
Geniet, maar drink met maten
Want je weet nooit wat een ander wel of niet gelooft

Amerigo en een beschonken Pietje

Geen opmerkingen: