Nachtmerries

Iedereen droomt wel een keer in zijn of haar leven. Vaak zijn het fijne dromen waarbij je met een goed gevoel wakker wordt. Echter zijn er ook de duistere varianten, waarbij je met een naar gevoel of soms zelfs met angst wakker schiet. Deze speciale dromen hebben zelfs een eigen naam: Nachtmerries. Deze nare beleving tijdens de slaap is een belangrijk onderdeel van het mysterie dat verteld wordt in de Literaire Thriller Nachtmerries van auteur Sharon Bolton.

Het verhaal
Wanneer op de universiteit van Cambridge het aantal zelfmoorden dat plaatsvindt onder studenten verontrustend groeit, wordt politieagente Lacey Flint ingezet. Undercover doet zij zich voor als een onzekere studente genaamd Laura Farrow. Van haar directe leidinggevende, Rechercheur Mark Joesbury, krijgt ze de opdracht om niet op onderzoek uit te gaan, maar alleen te observeren en eventuele bijzonderheden te rapporteren. En dus duikt Lacey het campusleven in.

Naast Joesbury krijgt Lacey op de campus ook te maken met psychiater Evi Oliver, omdat zij ook onderdeel uitmaakt van het onderzoek. Langzaam ontdekken ze een verschrikkelijke trend en als Lacey dezelfde afschuwelijke nachtmerries krijgt als die waarvan de zelfmoordslachtoffers voor hun dood last hadden, wordt duidelijk dat zij de volgende is.

Vervolg?
Het boek Nachtmerries is voor mij mijn eerste kennismaking met de auteur Sharon Bolton. Oftewel: hiervoor heb ik geen andere boeken gelezen van Bolton. Ik kwam er pas later achter dat dit een tweede boek is over de hoofdpersoon Lacey Flint. En dat Bolton eerder een boek schreef met het personage Evi Oliver. Ik ben het verhaal dus ingestapt zonder enige voorkennis uit eerdere boeken.

Na het lezen van Nachtmerries heb ik niet het gevoel dat ik essentiële informatie miste. Alleen de kennis over de relaties tussen bepaalde karakters welke niet essentieel zijn voor het volgen van het verhaal. Ik kom dus tot de conclusie dat het boek prima los van de andere boeken van Bolton te lezen is. Al ben ik na het lezen van Nachtmerries wel geïnteresseerd geraakt in de eerdere boeken. Welke ik dan ook zeker van plan ben om te gaan lezen. Al was het maar om meer te weten te komen over de onderlinge relaties en de karakters die ik in dit boek heb leren kennen.

Wonder van het weglaten
Het boek wordt door de uitgever gekenmerkt als een Literaire Thriller. Nu kan er over de benaming Literaire een hele discussie worden gevoerd of dit wel of niet van toepassing is (het is mijns inziens voornamelijk een verkooptrucje om het wat hoogstaander te laten klinken dan het eigenlijk is), dus daar ga ik verder niet op in. Thriller alleen voldoet namelijk prima. Want het is gewoon een Thriller. Een boek met als doel de lezer op zijn puntje van zijn stoel te laten zitten door een verhaal voor te schotelen dat het gevoel geeft van gevaar, met veel spanning en actie. En dit is wat Nachtmerries doet.

Als lezer word je voor het grootste gedeelte in het ongewisse gelaten. Er gebeurt een boel, maar Bolton heeft het wonder van het weglaten goed in de gaten. Vertel de lezer zo weinig mogelijk over wat er echt gebeurt en deze zal blijven lezen (mits je het met de dingen die je wel vertelt spannend genoeg houdt). Breng de karakters in situaties die ze niet snappen en vertel de lezer net zoveel (of zo weinig) als dat de karakters weten, zodat de lezer net als de karakters proberen te gissen wat er aan de hand is. En dat is precies wat er in Nachtmerries gebeurt. Want Lacey en Evi snappen er het grootste gedeelte van het verhaal geen bal van, en als lezer blijf je ook maar gissen. En ja, er zullen vast lezers zijn die al in een vroeg stadium goed gokken, maar echt zeker weten doe je het pas op het einde.

Gelukkig heeft Bolton ook door dat je genoeg moet vertellen om de lezer betrokken te laten zijn bij de karakters. Geef voldoende informatie over de karakters zodat ze echt worden en de lezer zich in kan leven met de karakters. Geef ze gevoelens, een verleden... oftewel maak ze levend. Lacey, Evi en Joesbury zijn geen platte karakters. En de karakters die in het verhaal dichtbij ze komen ook niet. Alleen de opvulkarakters zijn weg te strepen uit de herinnering. Maar die zijn verder ook niet zo heel belangrijk, dus dat is prima. Ook een voorbeeld van een goed wel of niet weglaten.

Heen en weer
Qua schrijfstijl wisselt Bolton tussen eerste persoon en derde persoon. Het verhaal van Lacey wordt als door de persoon zelf geschreven. De overige personages als vanaf een afstandje. In het begin werkt dit wel goed, omdat de hoofdstukken steeds één karakter volgen. Maar in latere hoofdstukken wordt er nog wel eens binnen een hoofdstuk gewisseld. Aan de ene kant zorgt dit ervoor dat je als lezer uit je ritme gehaald wordt. Aan de andere kant heb je dan wel snel door dat je op dat moment een ander karakter volgt.

Verder zijn er momenten dat het karakter dat je volgt een terugblik heeft op het verleden. Vaak getriggerd door de situatie waar hij of zij nu in zit. Soms vloeit dat zo mooi over dat het even duurt voor je het als lezer in de gaten hebt... en dan zit je vaak al weer heel snel in het heden van het verhaal. Je kunt dus af en toe het gevoel krijgen dat je heen en weer wordt geslingerd. Niets ernstigs, al kan het af en toe wat verwarring opleveren.

Origineel?
Dat Nachtmerries doet wat het behoort te doen mag duidelijk zijn, maar dat doen wel meer Thrillers. De vraag is dus of Nachtmerries meer te bieden heeft of dat het een dertien in een dozijn gevalletje is.

Als je naar de basis kijkt dan is het een duidelijke wie-heeft-het-gedaan Thriller. Je leert een groep personen kennen, waarbij één of meerdere personen iets overkomt en via een zoektocht wordt achterhaald wie het gedaan heeft. Een beetje het Scooby Doo principe. Voor iemand die weinig van dit soort verhalen leest een prima boek, maar voor mensen die veel Thrillers lezen is het een ervaring die al vaker is beleefd. En aan één ieder de keuze om die ervaring nog een keer te willen ervaren.

Toch is het te kort door de bocht om dan maar te stellen dat dit boek een middelmatig product is. Want dat is het zeker niet. Het is een bovengemiddeld goed boek. De sfeer en de toon die gezet worden zijn zeer geslaagd. En doordat je de informatie geleidelijk aan krijgt aangereikt leef je heel erg mee met de karakters, begin je steeds eigen theorieën te bedenken en blijkt het later toch weer anders in elkaar te zitten (althans dat was bij mij het geval). De uitkomst was voor mij in ieder geval pas laat duidelijk... wat bij andere Thrillers wel eens anders is. En uiteindelijk is dat het belangrijkste, dat je door een boek gegrepen wordt en niet door blijft lezen om je eigen theorie bewaarheid te zien worden.

Over de originaliteit kan men in discussie gaan. Mijn inziens zijn er wel meer Thrillers die een soortgelijk verhaal vertellen. Nachtmerries moet het dan ook meer hebben van de opbouw en de schrijfstijl.

Conclusie
Nachtmerries is een Thriller die doet wat het moet doen. De lezer het gevoel van gevaar laten voelen. Een goede prikkeling geven om door te willen lezen. Het is dan wel een duidelijk wie-heeft-het-gedaan verhaal, maar het heeft zo zijn eigen charme en is daardoor geen dertien in een dozijn gevalletje. Zeker een aanrader.

Boekinformatie
Titel: Nachtmerries
Auteur: Shanon Bolton
Uitgever: A. W. Bruna Uitgevers
Vorm: Paperback
Pagina's: 341
ISBN: 978 94 005 0277 2
Verkoopprijs: € 19,95

Deze recensie is mede mogelijk gemaakt door NotJustAnyBook en A.W. Bruna uitgevers. Ik wil jullie bij deze bedanken voor deze kans en het geleverde recensie-exemplaar.