Zoals de meeste wel zullen weten was het boekenweekgeschenk dit jaar "De pianoman" van Bernlef. Een boekje van ongeveer 90 pagina's. Zoals ik al eerder schreef kreeg ik dit boekje niet bij de ECI omdat de &$#*-figuren daar het niet gaven als je een boek kocht met korting. Afijn, ik zal daar verder niet meer op ingaan, aangezien ik daar al genoeg over gezegd heb.
Gelukkig zijn er ook nog andere mensen op deze aarde. En een paar van de lieve exemplaren waren zo aardig om het boekje voor me te regelen en deze naar de afgelopen Aeon-meet mee te nemen. Ik had er echter aan één genoeg, maar wil toch even de meenemers bedanken. Neffalathiel bedankt voor je exemplaar (je was toevallig de eerste die hem gaf) en ook Gwywen bedankt voor het meenemen en aanbieden (je was alleen net te laat).
Goed, dan nu mijn gedachten over het boek. Want deze heb ik inmiddels namelijk uitgelezen. Zoals Bernlef zelf al in enkele interviews naar voren bracht, komt het idee van het verhaal voort uit een krantenbericht, die vertelde over een "aangespoelde" onbekende man die niet wilde/kon praten en vooral wilde pianospelen. Het boekje "De pianoman" verteld het verhaal dat Bernlef er omheen heeft bedacht. Namelijk uit wat voor leefomgeving kwam de pianoman en waarom wilde/kon deze niet praten en was deze meer gefocust op de piano. Het verhaal zit wel goed in elkaar en zet aan tot denken over het onderwerp. Echter ben ik persoonlijk niet zo'n fan van de schrijfstijl van Bernlef in dit boekje, waardoor het me niet helemaal pakt. Het is dus naar mijn idee zeker geen slecht boek, maar geweldig vond ik het persoonlijk nou ook weer niet. Het is zeker niet mijn favoriete boekenweekgeschenk, maar ook niet het slechtste wat ik gelezen heb. Het is een leuke middenmoter die iets meer richting de positieve kant zwaait dan naar de negatieve.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten