De kinderen van Húrin

Na de verfilming van The Lord of the Rings (In de ban van de ring) kent bijna iedereen J.R.R. Tolkien wel. Zelf had ik de boeken al lang voor de verfilming gelezen net als de Hobbit, die hopelijk nog verfilmt gaat worden. In de Silmarillion, de Nagelaten vertellingen en The History of Middle Earth wordt het tragische lot van de familie van Húrin, en met name over de held Túrin Turambar en diens confrontaties met de Draak Glaurung beknopt en onvolledig beschreven. J.R.R. Tolkien heeft nooit een eindversie afgekregen, maar schreef wel verschillende onvolledige versies. Zijn zoon Christopher heeft jaren lang deze onvolledige versies bestudeerd en daaruit een "volledige" versie opgeschreven. Dit met zo weinig mogelijk toevoegingen van hem zelf. Deze versie is enkele weken geleden uitgebracht onder de naam De kinderen van Húrin. Als liefhebber van de verhalen was ik dus blij toen ik dit boek zomaar kreeg.


Ik ben dan ook direct gaan lezen en het was, voor mijn doen dan, ook snel uit. Het leest opzich makkelijk weg, al is het wel opletten met al die verschillende namen van personen en plaatsen. Maar het verhaal zelf is makkelijk te volgen. Tevens is het boek verfraaid met illustraties van Alan Lee, die een mooie afwisseling bidden tussen het lezen door. Ook beschrijft Christopher welke verschillen er zitten tussen de verschillende versies van zijn vader en het uiteindelijke verhaal.

Toch vond ik één ding aan het boek niet prettig en dat was de kaart. Deze is in eerste instantie niet te vinden, al lees je al vrij snel in het boek dat deze er wel moet zijn. Dus na een tijdje zoeken vond ik deze dan ook helemaal achterin, daar waar deze juist altijd voorin wordt geplaatst. Dat is nog niet eens het vervelenste. Nee, ze hebben de kaart niet gewoon op twee pagina's van het boek afgedrukt maar op een, op twee plaatsen gevouwen, verlengde pagina. Dit betekend dus dat wanneer je iets wilt opzoeken je eerst die pagina uitmoet vouwen en dan zit het ook nog eens op een verschrikkelijk beroerde plek om lekker te lezen namelijk rechts van het boek.

Voor de rest is het prima leesvoer al zullen de mensen die de Silmarillion, de Nagelaten vertellingen en/of The History of Middle Earth hebben gelezen, het verhaal deels kennen. Deze heb ik persoonlijk nog niet gelezen, maar door het lezen van dit boek krijg ik daar wel erg veel zin in om te gaan doen.