Gisteren weer de hele dag op de Uni gezeten en dat in een tentamen periode. Dat heb je als een vak nog doorloopt in de tentamen periode. Lekkere planning. Het des betreffende vak word ontwerppraktijk genoemd en hiervoor moet onze project groep een ontwerp leveren van een evaluatie systematiek voor het in te toekomst evalueren van de leereffecten uit een management game. Het project loopt gestaag maar moet voor het grootste gedeelte deze week af zijn. Dat gaat nog heel wat tijd kosten.
's Avonds weer wat gedrumd. De kinderen van de lagere school waren op schoolreisje geweest. Dus die moesten we even binnen halen met de drumband en lyrakorps. Gelukkig hadden we redelijk weer onder het lopen. Dat viel dus weer mee.
Vandaag wat boeken door genomen voor het hierboven genoemde studie project en toen kwam ik het volgende stukje tegen:
"I know how to listen when clever men are talking. That is the secret of what you call my influence."
Hermann Sudermann ~ Es lebe das leben I
Geeft meteen goed weer hoe ik mij vandaag voelde. Project groep van vier man en ieder heeft wel weer een andere mening ten aanzien van de richting die we op moeten. In de meeste gevallen zit ik er alleen maar bij en luister naar de ideeën en commentaren van de rest. En af en toe denk ik bij mij zelf: "Wat een onzin" of "Welke kant gaan we nu weer op?". Het werkt zeer frustrerend, vooral omdat het verslag van het project voor donderdag moet worden ingeleverd. Om vervolgens vrijdag er een presentatie over te houden. We lopen al achter op de planning en om dan nog over bepaalde onzin te discusseren is ook weer zo iets. Nee, ik hou me binnen het project zoveel mogelijk stil en luisten om af en toe te wat aan te sturen naar een bepaalde richting. Laat de slimme mensen maar lekker praten. De rest past het wel weer aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten