Ode aan de Sneeuwbal

Nee, ik wil het hier niet hebben over die koude witte ballen die men maakt wanneer het gesneeuwd heeft. Nee, ik wil het hebben over de Röthenburger Schneeballen. Ook wel bekent onder de naam Fränkische Schneeballen. Een koek soort in bol vorm.

In kaneel of chocola
Met of zonder nootjes
Met een hart van marsepein
Zelfs in jullie natuurlijke blootjes

Wij pellen jullie langzaam
Laag na laag
En geniet van jullie
Stukje voor stukje

Oh Röthenburger Schneeballen
Jullie gaan als warme broodjes

Al als kleine jongen ging ik met mijn ouders op vakantie naar Duitsland en elk jaar kwamen we wel in de buurt van Röthenburg ob der Tauber. Een zeer leuke en mooie plaats om naar toe te gaan en dan vooral op Zondag. Dit omdat in Duitsland in de meeste plaatsen dan geen klap te doen valt, maar in Röthenburg wel. De winkels in het stadje zijn dan gewoon geopend en daar zitten een paar zeer leuke winkels tussen. Het plaatsje is namelijk erg bekent van haar Käthe Wohlfahrt winkels. Waar het hele jaar door niets anders wordt verkocht dan Kerst-artikelen. Je waant je dan ook echt in de december maand. Zelfs al is het hartje zomer, geeft de thermometer 35 graden Celsius aan en schijnt de zon vol op.

Maar terug komend op de Schneeballen. Elk jaar zag ik de bollen liggen in de vitrines van de bakkerijen van Röthenburg en als koekliefhebber was ik altijd erg benieuwd hoe deze zouden smaken. Dus elk jaar vroeg ik of ik er één mocht proberen. En elk jaar kreeg ik nul op mijn rekest. Dan kreeg ik het verhaal voorgeschoteld dat mijn ouders jaren terug (toen ik er niet was) al een keer zo’n bol hadden uitgeprobeerd en het zo droog was dat ze het gelijk hadden weggegooid. En daar moest ik het dan maar mee doen.

De volhouder wint gelukkig. Ik zag namelijk steeds dat heel veel mensen de bollen wel gewoon compleet op aten, en er zelfs van leken te genieten. Daarnaast kwamen er steeds meer andere varianten van de bol in de vitrines. Met chocola, kaneel, marsepein, nootjes etc. Dat moet dan toch een reden hebben? Mijn ouders konden er toen niet meer omheen en ik kreeg mijn eerste Schneeball met kaneel. Ik was meteen verkocht en vroeg gelijk om meer. Mijn ouders snapte dat niet en wilde het dan ook nog wel een keer proberen en verdraaid… nu vonden ze het opeens ook lekker.

Het jaar daar op had mijn moeder zich in haar hoofd gehaald dat ze ook de mogelijkheid wilde hebben om ze zelf te maken. En dus kocht ze bij één van de bakkerijen een speciale tang, waarin je de bollen doet om ze in de olie te frituren. En we moesten natuurlijk diezelfde dag ook het recept regelen. Dat is allemaal gelukt en bij thuiskomst gelijk uitgetest. Uitkomst: verrukkelijke zelfgemaakte Schneeballen.

Voor hen die ze willen uitproberen (je kunt ze eventueel ook zonder de tang maken), hier het recept:

- 375 gr. meel
- snufje zout
- 50 gr. suiker
- Vanille of citroenschil
- 50 gr. boter
- 3 eieren
- 2 á 3 eetlepels zure room
- 2 eetlepels rum

Zeef de meel en doe de andere ingrediënten erbij. Kneed alles doorelkaar en maak er een rol van. Snij vervolgens plakken van de rol en rol deze uit tot een dunne laag. Snij vervolgens rechte lijnen parallel aan elkaar door het deeg heen, waarbij je de ronden ontziet. Pak om en om de gevormde stroken op en vorm een bol. Doe deze in de tang en frituur het in een pan met olie.

Wanneer de bol klaar is kun je deze nog besprenkelen met poedersuiker, kaneel of gesmolten chocola. Of wees creatief en bedenk zelf een leuke en smakelijke variant. En dan smullen maar.

Leuk weetje: De Schneeball is minstens 8 weken houdbaar zonder dat er koeling nodig is. Je kunt het dus in een grote hoeveelheid in één keer maken zonder bang te hoeven zijn dat het snel bederft.