Rust in vrede II

Omdat het nieuwsbericht van de Leeuwarder Courant nog al kort was en zelfs een fout bevatte hier nog een nieuwsbericht, ditmaal uit de AD, van het verschrikkelijke ongeluk, waarbij vier jonge mannen zijn verdronken.

Ee kan drama niet bevatten
Door ORKUN AKINCI

EE - Het is die ene grote struik die in het oog springt. Niet eens het remspoor van 30 meter, niet eens de brede strook fluitekruid...

Voorbijgangers staan stil bij een bos witte chrysanten op de plaats waar vier jongemannen omkwamen.

...in de berm die is weggevaagd. De plek waar vier jongemannen uit Ee (en het bijbehorende Jouswier) op de vroege vrijdagmorgen met hun auto in het Dokkumergrootdiep zijn gereden, is haarfijn aan te wijzen.

Maar pal, werkelijk pal daarnaast, staat de eenzame struik. Die had de vier levens moeten redden. Het mocht niet zo zijn, hij staat een meter te ver.

In de omliggende weilanden loopt veel jong leven. De jonge levens van Jelle Kampen, Reinier Prins (beiden 28), Pieter-Jan Post (24) en Sjouke de Jong (19) eindigden juist hier, op de Tichelwei bij Oostrum. Te water geraakt na een avondje stappen in Dokkum. In het duizend zielen tellende Ee buigt de gemeenschap moedeloos het hoofd.

Veel vreugde is de mensen hier niet gegeven. Vorig jaar verdronk ook al een jongeman, nadat hij te water raakte. Een 12-jarig meisje overleed op weg naar school, toen ze onder de wielen van een tractor terechtkwam.

En dan was er die afschuwelijke zedenzaak, waarbij twee broertjes van 10 en 12 dorpsgenootjes zouden hebben mishandeld. ,,We hebben vorig jaar onze portie wel gehad, het leek net weer wat beter te gaan met het dorp,’’ verzucht voorzitter Tjeerd Tanja van Dorpsbelangen. ,,En dan dit weer. Het is niet te bevatten.’’

Of er drank in het spel is, kan de politiewoordvoerder nog niet zeggen. De remsporen op de plaats van het ongeluk geven genoeg voer voor speculatie. Waarom hebben de jongens op het rechte stuk weg opeens zo hard geremd? Stak er wellicht iets over?

Vast staat dat ze niet harder reden dan de toegestane 80 kilometer per uur en niet in de berm raakten voordat ze remden. Een plotselinge tegenligger lijkt uitgesloten, daarvoor is het verkeersoverzicht op die plaats te duidelijk.

In haar café kan Janny Woudstra er maar moeilijk over praten. Bijna iedere zaterdagavond kwamen de slachtoffers wel een biertje bij haar drinken.

,,Het waren sterke jongens. Pieter-Jan woonde net samen, hij werkte bij het transportbedrijf van zijn schoonvader. Jelle en Reinier werkten in het loonbedrijf van Jelle. En als Sjouke wat tijd over had, hielp hij daar ook mee. Prima gasten, stuk voor stuk.’’ Haar ogen staren naar beneden, ze zal hen missen.

Op de fatale plaats liggen twee bosjes bloemen. Bescheiden, zonder opsmuk. Een bosje witte en een bosje rode. Hoewel, de rode liggen eigenlijk tegen de struik aan. Daar waar de jongens net niet slipten. Die ene meter, het had in Ee veel leed kunnen besparen.

De weg, de remsporen, het boompje dat hun leven net niet redden kon, de kleine berm en het water.