vrijdag, augustus 10, 2012

Zieke hond

Al enkele jaren loopt er bij ons in huis een Jack Russell rond. U weet wel zo’n hyperactieve kleine terriër. Ondertussen wordt hij deze maand al weer 12 jaar. Al een behoorlijke leeftijd natuurlijk voor een hond. En al helemaal voor een rashond. Onze vorige twee honden waren vuilnisbakken en werden respectievelijk 16 en 17 jaar. En van mij mag deze dat ook wel worden.

Maar zoals de titel doet vermoeden is er iets aan de hand. En al heeft hij een gezonde natte neus, een glanzende vacht en is hij nog steeds erg speels. Helemaal gezond is hij niet meer.

Enkele maanden terug constateerde ik al een klein bultje bij zijn anus. Welke net zichtbaar was naast zijn staart. Ach, een klein vetbultje of iets dergelijks dachten we. Dat gaat vast wel weer over. Niet was minder waar. Over de tijd is de bult langzaamaan iets groter geworden. Het werd dus tijd om met het hummeltje naar de dierenarts te gaan.

Deze wist te vertellen dat het een gezwel was. Geen prettig bericht om te horen. Als we het lieten zitten dan bestond er de kans dat het gezwel op een gegeven moment open zou breken en omdat het op een rot plek zat de kans groot was dat het bloeden moeilijk te stoppen zou zijn. Het zou beter zijn om het gezwel weg te laten halen. Toch wilde de dierenarts nog even haar collega hierover spreken.

Toen ze weer terug kwam zei ze dat haar collega nog een puntje had. Namelijk dat de kans bestond dat het gezwel voortkwam uit de hormoonhuishouding van de reu. En als het vanuit het prostaatgebied kwam, dat de kans dan groot was dat het na een tijdje weer terug zou komen, maar dan aan de andere kant van de anus. Dit kon voorkomen worden door de hond te laten castreren. Aangezien die operatie niet al te moeilijk is en de hond voor de operatie van het gezwel toch al onder narcose werd gebracht zouden de kosten niet heel veel verschillen.

Om het zekere voor het onzekere te kiezen gaat de kleine dus onder het mes voor zowel het weghalen van het gezwel als voor de castratie. Heel erg zielig voor hem, maar we hopen natuurlijk dat het voor het goede doel is. Namelijk dat hij weer gezond wordt. De afspraak staat in ieder geval voor aankomende woensdag.

Omdat hij dus onder narcose gaat moest de dierenarts nog wel even naar zijn hart luisteren. En wat blijkt… door ouderdom zit er een ruisje op zijn hart. Dit betekend dat normale narcose te zwaar zal zijn en hij dus een veilige narcose krijgt. Dan zou je denken dat hij daar gegarandeerd goed uit zal komen. Niets is blijkbaar minder waar. De kans bestaat dat hij er toch in kan blijven. De dierenarts probeerde ons gerust te stellen met: Het is al wel 6 jaar geleden dat het mis ging. Nee, erg geruststellend. Het is dus al lang geleden… dus de tijd dat er weer een keer iets mis kan gaan is dichterbij? Zeg dan gewoon het slagingspercentage. 99% haalt het gewoon of bij 1 op de 10.000 gaat het wel eens mis. Maar goed, we gaan gewoon van het positieve uit en dat ons kleine-grote vriend gewoon weer snel vrolijk rond rent na de operatie.

Verder zal het gezwel voor onderzoek worden opgestuurd om te kijken of het goed- of kwaadaardig is en of alles goed is weggehaald. Alles bij elkaar zal het een flinke duit centen kosten, maar dat hebben we er wel voor over. Want je kunt niet anders dan houden van die kleine bundel van geluk en dan heb je dat er gewoon voor over. Dus mensen: duim even woensdag dat alles goed gaat.

Geen opmerkingen: