vrijdag, maart 25, 2011

Ocarina: The Muse

Bij deze mijn tweede recensie over een Ocarina. Ditmaal gaat het om The Muse. Een echt kunstwerkje.

De vorm is gemaakt door de artiest Jonathen Bickart. Zoals je kunt zien op onderstaande foto, heeft de Ocarina de vorm van een gezicht. Waarbij de eindes van de haren bij de vingergaten eindigen. Anders gezegd: De gaten zitten op de topjes van de haren. Erg mooi gemaakt, dus het is sowieso al een plezier voor de ogen.

The muse

De klank is natuurlijk een stuk belangrijker en deze is echt super. De Ocarina is gestemd in D en heeft 10 gaten. 8 voor de vingers en 2 onderop voor de duimen. Dit zijn er dus 2 minder dan bijvoorbeeld de Ocarina of Time replica. Hierdoor is het bereik iets kleiner en dus ook de mogelijkheden van de te spelen stukken. De klank is warm en diep en is over het gehele bereik van noten zuiver. De klank is zo goed dat, van de vier Ocarina’s die ik nu bezit, ik deze het meeste bespeel.

Het bespelen van deze Ocarina is wel even wennen. vooral het linker duimgat zit op een andere plek dan die van mijn andere soortgelijke Ocarina’s. Het gat zit namelijk niet ter hoogte van de wijs en middelvinger, maar een stuk meer naar links. In het begin had ik dan ook dat wanneer ik de linker duim weer moest plaatsen inclusief wijsvinger, dat ik met mijn wijsvinger naast het gat zat. Gelukkig was dat alleen in het begin. Je krijgt echter het gevoel alsof je de Ocarina meer als een blokfluit moet spelen. Oftewel redelijk verticaal in plaats van horizontaal. Je zit dan echter met het tuitstuk. Uiteindelijk kom je dan vanzelf op een tussenweg en dan speelt deze Ocarina echt geweldig.



Tot nog toe heb ik totaal geen spijt van deze aankoop. Het enige minpuntje dat ik kan verzinnen is dat ik steeds bang ben dat hij beschadigd. Al kom ik daar vast ook wel een keer overheen. :P

Geen opmerkingen: