dinsdag, juni 09, 2009

Voltooid Verleden Staart

Een week geleden kreeg ik, via via, te horen dat mijn vaders is overleden. De afgelopen maanden lag hij in het ziekenhuis, in eerste instantie omdat hij het in zijn rug had en later bleek dat er kanker in zijn lichaam zat. Ik heb hem in die tijd meerdere keren opgezocht en zag hem steeds meer achteruit gaan. Ze wisten namelijk niet precies welke vorm van kanker hij had. Uiteindelijk vermoeden ze longkanker en daar was niks meer aan te doen.

Maar goed, bij het slecht nieuwsgesprek wilde hij dat ik er bij was. En toen is er ook afgesproken met de arts dat ik eerste contact persoon zou zijn. Ik stond dus even met mijn oren te klepperen toen een kennis opbelde met de mededeling: Gecondoleerd. Ik ben toen dus met spoed naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek dat hij van de long-afdeling naar het verzorgingsgedeelte was verhuisd. Nu bleek men tevens op de long-afdeling mij niet als eerste contactpersoon te hebben veranderd. Dus ze hadden bij de verhuizing een ander gebeld. En deze hadden ze bij de intake bij het verzorgingsgedeelte ook zo opgetekend.

Nu is dat op zich allemaal nog niet zo raar, maar... die contact persoon mocht mij blijkbaar van mijn vader niet bellen toen deze overleed. Het is dat ik het via via te horen kreeg... anders had ik er pas in het ziekenhuis achter gekomen. Maar goed, die eerste contact persoon is ook nog eens de begrafenisverzorger. En toen ik even kwaad bij hem langs ging kreeg ik ook nog even doodleuk de mededeling dat ik niet welkom was op de begrafenis. Welke dus afgelopen vrijdag was.

Tevens kwam ik er achter dat hij in de laatste week zijn notaris gesproken had. Dus daar zal ook wel het één en ander zijn gewijzigd. Maar voor we dat weten zijn we denk ik weken later. De laatste steen die hij in de vijver heeft gegooid en waarvan de rimpeling na zijn dood nog wel even zal door rimpelen. Maar er zal wel een eind aankomen. En dan is het staartje voltooid verleden tijd.

Ik heb in ieder geval een tijdje terug, voor zijn dood, dit gedichtje geschreven. Het is niet echt mooi ofzo... maar dat was hij, achteraf bezien of eigenlijk vooraf bezien al, ook niet waard.


Is het een plicht?
Ooit droomde ik de dromen
Waarin hij langs kon komen
De Engel des doods

Ik voelde dan de pijnen
Van ondragelijk lijden
Zo genadeloos

Het ergste wat kan gebeuren
Kan het hart niet opfleuren
Maar knijpt het samen

Over de tijd bekoelde
De liefde die ik voelde
Jouw daden spraken

Want zou jij een traan laten?
Na leugens en krompraten
Als je dat al kon

Nu is het einde in zicht
En denk ik: "is het een plicht?"
Om nu te huilen

2 opmerkingen:

Agravain zei

Nou gecondoleerd. Ik hoop dat je nu alles snel echt af kan sluiten en dat je niet voor nog meer nare verrassingen komt te staan.

Ysgrublaidd zei

Dank je Agravain.