zondag, april 26, 2009

Nepheid der mensheid

Afgelopen week was ik wat aan het zappen langs de tv-kanalen en toen kwam ik op een programma waar een onderwerp liep over mensen die geluiden ontwikkelen voor apparatuur. Want de consument moet een goed gevoel krijgen tijdens het gebruik van hun aangekochte apparatuur. Een wasmachine kan maar beter niet stil zijn... want dan denkt de consument dat deze kapot is. De knop van een radio moet tijdens het draaien zachtjes klikken zodat de consument weet dat er iets veranderd. En een deur van een auto moet met een mooi geluid dichtklappen, zodat de consument het gevoel heeft dat de deur en het slot sterk en stabiel zijn.

Voor het bedotten van de consument op deze manier zijn speciaal mensen aangenomen. Als een apparaat is ontworpen en het eerste exemplaar is gemaakt, dan gaan deze kijken welk geluid dat apparaat. Vervolgens bedenken ze hoe het apparaat eigenlijk had moeten klinken en gaan dan aanpassingen aanbevelen op het eerste ontwerp. Is dit nodig? Voor het hoofddoel van het apparaat niet. Maar de consument wil bedot worden. Het geluid is nep, maar het geeft wel een fijner gevoel. En daar betaalt de consument dus graag voor.

Het zette mij aan het denken. Want bewust en onbewust worden we op veel meer manieren om de tuin geleid. Neem nu eten en drinken. Vol met smaak-, geur- en kleurstoffen die ons het gevoel moeten geven dat het voedsel van een bepaald voedselproduct is gemaakt. Maar eigenlijk ziet dat echte product er heel anders uit en smaakt het net iets anders en komt er een net iets andere geur vanaf. Maar omdat je het niet naast elkaar proeft merk je dat niet zo snel. Maar wat we nou eigenlijk naar binnen werken weet bijna niemand.

Een ander voorbeeld is de media. Hoeveel bladen zijn er niet die hun foto's manipuleren met programma's als photoshop? In hoeveel films is het geluid dat je hoort er niet kunstmatig aan toegevoegd? Om nog maar van de beelden te zwijgen. Want mensen... een auto komt niet tot stilstand als je de banden kapot schiet. Maar hoeveel films zijn er niet gemaakt waar dat de orde van de dag lijkt. En dan reclames. Gisteren bij het programma Kassa had men het over reclames die worden uitgezonden rond kinderprogramma's. Kinderen tot een jaar of zeven hebben totaal geen besef over wat reclames zijn. Iets korts dat uitgezonden wordt. En met de leuke bekende figuurtjes er op... dus dat moet mamma of pappa maar kopen. Ja, die koppies worden op jonge leeftijd al helemaal gemanipuleerd en die manipuleren vervolgens de koppen van de ouders.

Maar de mens is ook zo makkelijk te manipuleren. Als het er maar leuk, lekker, aantrekkelijk, smakelijk of welke andere zalige manier ook uitziet, ruikt of proeft... dan willen we het wel hebben. Maar de klap komt pas als men dieper gaat kijken. De eerste blik verblind, maar een tweede of derde blik kan de mening al veranderen. Al is het dan soms wat te laat. Die wasmachine die achteraf eigenlijk veel te veel gekost heeft wil de verkoper niet meer terugnemen en dat aardbeien toetje zit al in de maag.

En dit gebruik van nepheid zie je niet alleen bij aanbieders van producten. Nee, deze nepheid heeft zijn wortels tot in het diepste van de mensheid genesteld. Want hoe vaak hoor je niet van iemand dat die ex-partner toch niet was wat men verwachte. Om vervolgens het zelfde nogmaals mee te maken met de nieuwe partner. Maar tja, hij/zij was zo knap of zei van die lieve dingetjes. Nee, de mens is blind, doof en smaakloos. En ieder van ons doet er op zijn of haar manier wel aan mee. Is het niet door een aankoop dan wel in de liefde. Of is die laatste al zo ver gezakt dat dit eigenlijk ook al tot het begrip aankoop behoort?

Geen opmerkingen: