Feestmaal en relieken

Ik heb al een tijdje niks geschreven over mijn lees ervaringen. In de afgelopen tijd heb ik twee boeken uitgelezen uit het fantasy genre. Namelijk "Een feestmaal voor kraaien" van George R.R. Martin en "Harry Potter en de relieken van de dood" van J.K. Rowling. Beide titels klinken wat zwartgallig, maar uiteindelijk valt dat allemaal wel mee.

Ik had mij zeer verheugd op het lezen van "Een feestmaal voor kraaien". Dit omdat de voorgaande boeken mij wel wisten te boeien. Het probleem met de wat grotere series is altijd dat bepaalde delen zeer traag, saai, vervelend en/of gewoon oninteressant zijn. Nou, dit is dan zo'n deel. Alle leuke boeiende karakters komen niet tot nauwelijks aan bod. Het verhaal kent bijna geen actie en slentert dus maar door. Dit alles omdat de schrijver het oorspronkelijke verhaal dusdanig lang vond worden dat deze het maar in twee boeken verdeelt heeft. Waarom de schrijver koos voor deze opdeling is mij totaal onbekend. Het brengt echter wel de hoop met zich mee dat het volgende deel, wat dus dezelfde tijdsperiode zal omvatten, wel de leuke interessante karakters zal bevatten. Wellicht komt bij dat deel ook aan het licht, waarom dit saaie boek is geschreven en waarom een dergelijke verdeling van karakters is gekozen.


Want er zal toch wel een reden zijn waarom George R.R. Martin voor een dergelijke opzet gekozen heeft. En waarom deze niet koos voor een betere verdeling van de karakters. Ik hoop tevens dat het boek na de volgende niet weer op deze manier verdeelt wordt of nog liever gewoon niet opgedeeld hoeft te worden. Het is leuk dat Martin gebruik maakt van verschillende karakters. Maar je kunt het ook overdrijven. Al zal de bedoeling van dit alles mij totaal ontgaan zijn en zit er gewoon logica in. Ik sta in ieder geval te trappelen op het volgende deel. Niet omdat dit deel zo geweldig was, maar omdat ik wil weten hoe het met de echte leuke karakters zal gaan. Kom maar op met John Sneeuw en de mannen van de muur, Bran Stark, Rickon Stark, Daenerys Targaryen en de vele anderen.

Ook op "Harry Potter en de relieken van de dood" had ik me verheugd. Maar ook dit boek viel mij flink tegen. Ik kan echter niet zeggen of dat puur aan dit deel ligt of omdat de serie me op dit moment minder goed valt. Ik heb me echter lopen ergeren aan de vele toevalligheden. Nu zaten er in de vorige delen ook wel toevalligheden, maar bij deze kwam het bij mij heel ergerlijk over. Bijvoorbeeld een persoon waarvan je verwacht dat deze eigenlijk dood is die plots toch blijkt te leven op een moment dat Harry net bepaalde informatie nodig heeft die deze persoon alleen kan geven. Of een voorwerp dat zonder een bepaalde reden uit de hand valt en dat die gebeurtenis weer mooi past in het verhaal als een leermoment voor de kleine kinderzieltjes die het boek lezen. Verder komen er teveel gebeurtenissen in voor die voor je gevoel heel onlogisch zijn en die daarom verder in het verhaal toch maar even worden uitgelegd zodat het "kloppend" wordt gemaakt.

Een ander punt waar ik me aan ergerde was dat Harry Potter opeens van alles duidelijk werd. Zonder enkele vorm van reden. Nee, de in andere delen zo domme jongen die eigenlijk alles per geluk en door de hulp van vrienden redde, heeft plots het licht der intelligentie gezien. Net als zijn vriendje Ron, al wil die nog steeds zo af en toe in dit deel uit de onnozele hoek komen. Daar tegenover is de altijd pientere Hermelien opeens een stuk onnozeler geworden. Kijk, dat gaat er bij mij toch echt niet in. En wat is dat eigenlijk met steeds dezelfde paar toverspreuken? Hebben ze na zes jaar studeren niet veel meer kunnen leren? In de eerste delen was dat nog wel te vergeven. Ze zijn nog jong en hebben niet veel geleerd. Echter in dit zevende deel hebben ze al zes jaar studie achter de rug. Dan mag je toch wel iets van ze verwachten?

Goed, het is eigenlijk een kinderboek, maar dan nog zitten er teveel onlogische dingen in dit deel. Wellicht hadden de vorige delen dat ook wel. Dat kan ik me zo niet meer herinneren. Dit deel viel mij in ieder geval tegen. En dat voor een laatste deel. Ik kreeg echt het gevoel dat Rowling schreef naar een einde, wat ook het geval was natuurlijk, en hierbij alles maar aan elkaar probeerde te knopen om dat einde te halen. Dit gaat duidelijk ten koste van het verhaal. Ik moet wel bekennen dat sommige verhaal draadjes erg goed zijn gevonden en dat deze het verhaal ten goede komen. Er zitten echter te veel frustratie punten voor mij in dit boek dat deze niet voldoende zijn naar mijn idee om er een geweldig boek van te maken. Al is het wel een leuk en simpel tussendoortje.