Oldenburg Maart 2008

Mijn moeder heeft deze week dan eindelijk een klein voorschot gekregen van een uitkering. En na alle ellende van de laatste maanden vond ze dat we maar eens een dagje er tussen uit moesten. De keuze viel op Oldenburg. Dus gisteren vroeg opgestaan en daarheen gereden. Lekker de stad in geweest en bij verschillende winkels lopen kijken naar de Paas spulletjes.

Daar stonden dus ook drie kleine witte konijntjes voor niet al te veel geld. Die ik vervolgens dus van mijn moeder kreeg. Dus, deze drie konijnen figuurtjes staan dus straks waarschijnlijk continu op mijn tafel in mijn kamer. :P Zijn ze niet schattig?


Naast deze konijntjes heb ik in de stad zelf ook nog een boek gehaald. Namelijk "Das Schicksal der Zwerge" van Markus Heitz. Ik had de vorige drie delen ook al thuis te liggen in het Duits en aangezien ik niet weet wanneer ik weer in Duitsland ben, heb ik deze maar mee gepikt (na netjes betaald te hebben hoor). Verder natuurlijk enkele videogamesbladen en teven heb ik vier Nintendo DS games gekregen. Eéntje met een op geld beluste nichterige elf, een ander met een vrouwelijke flipperbal, verder nog een vliegende vos en als laatste een besnord dik mannetje dat zich graag verkleed. De liefhebbers mogen nu gaan puzzelen over welke games ik het nu heb... de rest kan geduldig wachten tot ik er in de toekomst een keer een blog over schrijf. :P

Zoals de vaste lezers wel weten is er in Oldenburg ook een Familia. Een winkel centrum dat bij een grote supermarkt is gebouwd. En waar mijn moeder altijd graag naar toe gaat voor de Duitse lekkernijen. Tevens zit er een gigantische Media Markt en een Telepoint bij, wat weer erg leuk is voor mij. Dit is meestal wel het punt op zo'n dagje uit dat je benen als lood aan beginnen te voelen... maar het blijft leuk om te doen. In deze suppermark heb ik nog enkele videogamesbladen gehaald en zag ik tevens deze vijf kunststof poppetjes met daarin badschuim. Hoe briljant kunnen ze het maken?


Het waren er gelukkig maar vijf... want anders was ik misschien zo gek geweest er meer te kopen. Na de boel in het kleine auto'tje te hebben gepropt zijn we nog even een pizza gaan eten (ja, die fabrieks-schnitzels kunnen we zelf ook nog wel klaar maken). Om vervolgens de lange rit weer naar huis te maken. Het was dus een geslaagd dagje... al moet ik nu de prijs betalen van pijnlijke benen... maar dat was het wel waard.