Vandaag compleet

Vandaag was het dan zo ver. De familie van deze generatie in compleet. En een mooi stel is het.

Eerst was daar de grote witte bak genaamd Xbox360 die de tv wat opsierde. Een tijd later kwam het kleine witte boxje genaamd Wii erbij en nu… na weer een hele tijd is nu ook de zwarte PS3 toegevoegd.

Natuurlijk de Slim versie met 250 GB harde-schijf. Ik zat er al een tijdje over te denken om ééntje te kopen. Heb zelfs in Duitsland gekeken of ze daar goedkoper waren. Maar dat mocht dus niet zo wezen. Vandaag zag ik echter op de site van Intertoys dat ze de versie met Uncharted 2 voor 325,- Euro verkochten.

En veel goedkoper heb ik hem nog niet gevonden (Ja oké, morgen is er een actie bij Media Markt Groningen en Zwolle. Namelijk deze versie voor 288,- Euro. En ik zou er ook wel voor zijn gegaan, als die actie niet maar 1 uur zou duren en de kans dus groot is dat ik die reis voor niets zou hebben gemaakt). Sterker nog, voor de normale prijs heb ik er nu zelfs een tweede game bij. Met mijn PS3 game die ik vorig jaar in de FOK!Kerstprijsvraag heb gewonnen, maakt dat er al drie.

Maar goed, wat er op de site staat hoefde natuurlijk niet in de winkel te gelden. Dus met de fiets er even heen gereden en omdat er geen prijskaartje stond bij de verpakking, maar even bij de kassa nagevraagd. En ja hoor, ook in de winkel gelde deze actie. Ik had dan ook niet echt lang nodig om te beslissen.

Het installeren van de bak was niet zo moeilijk. Maar voor dat ik een spelletje kon spelen moest ik wel een tijd wachten op de updates. Zowel voor de console zelfs, als wel voor het spel. Dit downloaden en installeren koste zelfs meer tijd dan dat ik er vandaag op heb kunnen spelen. De volgende keer hopelijk meer geluk.

In ieder geval ben ik nu heeeeeeeeel erg blij dat ik deze generatie consoles compleet heb. Al staan ze op dit moment niet bij elkaar. Mijn normale TV staat nu namelijk in de woonkamer (dit omdat dit de grootste tv was die we tegenwoordig in huis hebben), en tja, daar staan dus de Xbox360 en de PS3 nu. Want op een klein scherm is daar niet mee te spelen. In mijn slaapkamer heb ik klein tv’tje. En daar staat dus de Wii. Want die kan daar best mee omgaan. Al is het natuurlijk veel leuker om ook met deze console op een grotere tv te spelen. Maar ik kan nu eenmaal minder vaak beneden in de huiskamer spelen dan op mijn eigen slaapkamer (iets met hele slechte tv programma’s die men in huis wil kijken).

Wat ik nu alleen nog even moet regelen is dat ik het PlayStation Network goed instel. Want dat is me vandaag dus blijkbaar niet gelukt.

Kruidenpastilles

In deze moeilijke tijden van crisis is het natuurlijk altijd fijn als je iets gratis kunt verkrijgen. Dus als je dan een reclame ziet van Try-now waarbij je gratis een pakje Ricola thuis gestuurd krijgt, dan laat je dat als Hollander natuurlijk niet links liggen.

En dus heb ik op die site een pakje besteld en die kwam dus vorige week binnen. Nu is het een proefverpakking, dus die zat niet helemaal vol. Er zaten echter wel 8 pastilles in en om het nog gekker te maken, ook nog een kortingsbon van 50 eurocent. Niet gek toch? Oké, het is niet veel. Maar waarom zou je als weldenkend wezen die kleine dingetjes je neus voorbij laten gaan? Want wie het kleine niet eert is het grote niet weerd.

Nu ook privé

Omdat er onderwerpen zijn die ik liever niet openbaar neer type en Blogger nog geen tool heeft waarmee je specifieke blogberichten als privé kunt instellen, heb ik nu maar een derde blogje gemaakt. En wel ééntje die besloten is.

Dit betekent dat niet iedereen zomaar die blog kan lezen. Je moet daarvoor namelijk de juiste permissie hebben en je zult daarna ingelogd moeten zijn om de blog te kunnen bekijken.

Dus, als je mijn privé-blog wilt volgen, geef dan even aan mij door op welk e-mail adres (gmail werkt in ieder geval, van andere mail adressen weet ik het nog niet) je je permissie wilt hebben. Dan zal ik deze toevoegen aan de permissie-lijst en dan kun je dus ingelogd mijn privé-blog volgen. Dit kan bijvoorbeeld per e-mail (welke bij de meeste denk ik wel bekent is) of per MSN.

Ik behoud wel het recht om mensen van mijn privé-blog te weren. Al neem ik even aan dat dat soort mensen de moeite niet eens nemen. Vrienden en betrokken kennissen zijn nagenoeg altijd wel welkom. :)

De blog is trouwens hier te vinden. Omdat het nog al wat werk is, is nog niet alles af. Daarnaast wil ik in de toekomst nog wat maken waardoor het linken naar de verschillende blogs wat makkelijker gaat. Vooralsnog moeten jullie het doen met deze link.

Bonsai 3

Het jaar gaat weer richting de koude periode. Ook wel winter genaamd. En dat is ook wel te merken aan mijn Bonsai boompje. Was het eerst een erg groen geheel, nu veranderd het al snel in een geel/bruin gevalletje. Zo is deze eerste foto een week of wat geleden gemaakt. Zoals je ziet is het nog redelijk groen, met hier en daar wat gele verkleuring. 

Maar drie a vier dagen later was het al zoals op het tweede plaatje. Heel veel geel, met hier en daar nog wat groen, maar tevens al flink wat bruine tinten. Ja, het boompje is al aardig op weg om in slaap te vallen. En dan is het wachten op de eerste week dat het lekker gaat vriezen. En dan ga ik deze toch echt even in het hok zetten om te voorkomen dat hij dood vriest. Om vervolgens te gaan afwachten of deze de winter levend door komt.

En dan hopelijk volgend jaar met de warmte weer de pret van het groeien en bloeien.

Boutjes en moertjes

Afgelopen vrijdag heb ik in de stad maar weer eens wat gekocht. Namelijk Prince of Persia en Banjo-Kazooie boutjes & moertjes, beide voor de Xbox360. Zoals de blogtitel doet vermoeden, wil ik het niet hebben over het eerste spel, maar over het tweede. Dit omdat ik het eerste spel nog niet gespeeld heb en in het tweede nu al enkele uurtjes spelen heb zitten.

Wie zijn Banjo en Kazooie? Nou, het zijn al wat oudere game-karakters van Rare. Banjo is een bruine beer, en Kazooie is een vogel dat voornamelijk in Banjo’s rugzak leeft. Beiden karakters speelden al eens een rol in twee platform spellen voor de Nintendo64 (en eentje voor de GBA). Daarnaast zijn er nog wat kartachtige games, waarbij je in vliegtuigjes tegen elkaar moest racen. Toch waren de platform games een stukken leuker en interessanter. Dus

Afijn, omdat de exclusiviteit van Rare games door Microsoft is opgekocht, maakt Rare nu vooral voor de Xbox(360) games. Toen Rare destijds met de mededeling kwam dat er een nieuwe Banjo-Kazooie zou uitkomen was ik erg blij met de terugkomst van Banjo en Kazooie.

Ik heb nog lang niet alles gezien van de game. Maar op dit moment vind ik het zeer jammer dat veel platform elementen er niet meer in zitten. Waar je nu veel mee bezig bent is opdrachten uitvoeren met een soort van lego karretje. Want je karretje bestaat uit verschillende blokjes, waardoor je je karretje kunt aanpassen. Of eigenlijk kunt je vele variaties aan voertuigen maken. Allemaal leuk en aardig hoor, maar wel erg repetitief.

Is het dan een slechte game? Zeker niet. Grafisch ziet het er heel erg mooi uit en de wereld is behoorlijk groot, dus alleen het onderzoeken van de wereld (naast de opdrachten) is leuk om te doen. Daarnaast zit de game vol humor en schuwt Rare zich er niet voor om zichzelf in de maling te nemen. Zo wordt in het begin al aangekaart dat Banjo en Kazooie maar tweederangs game-karakters zijn, heel anders dan een bepaalde Italiaanse loodgieter. Ook wordt Banjo in het begin tijdelijk omgetoverd in een Lickatoad uit Viva Piñata. En ook het floppen van Grabbed by the Ghoulies wordt niet onder stoelen of banken gestoken. Tevens is de soundtrack van de game heerlijk om naar te luisteren.

Tot nog toe vermaak ik me dus wel met deze game. En heb ik al 12 van de 50 achievements weten te halen. Al waren deze niet zo heel moeilijk om te voltooien. :P

Verbeterde Aeon en Apture

Sinds gisteren is Aeon weer wat veranderd. Want we hebben weer een content management system (CMS). Dat wil zeggen dat we weer nieuws en dergelijke kunnen publiceren op Aeon. Tevens hebben we weer wat meer ruimte voor links naar “partners”, een crew-pagina en dergelijke. Maar kijk vooral zelf rond op Aeon om te zien wat er allemaal nu mogelijk is. Het ziet er in ieder geval zeer gelikt uit. 

Daarnaast wees deze verandering me ook op een nieuwe tool welke ik ook kon gebruiken op deze blog.

Misschien is het iemand al opgevallen dat er in mijn vorige post een soort linkje staat. Namelijk bij ‘Jack Russell’. Een linkje waarbij je een tekstvlakje krijgt als je met de muispijl over het boek-icoontje gaat. En in dat tekstvakje extra informatie over wat die benaming inhoud. In dit geval dus extra informatie over de Jack Russell.

Dit soort linkjes zal ik in de toekomst wat vaker in mijn blogposts verwerken. En dat is niet eens zoveel werk. Want dat gaat haast van zelf met Apture. En met Apture is er veel meer mogelijk dan alleen maar Wiki informatie koppelen. In hoeverre ik dat ga gebruiken weet ik nog niet, maar als jullie me blijven volgen dan komen jullie daar vanzelf wel achter. :P

Zieke hond

Nee, ik was niet ziek. Maar onze hond dus wel. Het begon gisterochtend al. Bibberen en hijgen. Zijn kop was ook helemaal warm. Daarnaast wilde hij niet eten en drinken, en tijdens het uitlaten kwam er alleen maar wit vocht uit.

Tegen de avond werd het echter erger. Hij wilde steeds naar buiten om te kakken. En ik heb hem toen dus wat extra keren uitgelaten voor het slapen gaan.

’s Nachts echter kotste hij mijn dekbed onder (Ja, het is maar een Jack Russell… dus die slaap bij mij gewoon in bed), dus dat werd ‘s nachts de boel verschonen. Onder het verschonen kakte hij echter beneden ook nog eens in de gang. Dus na dat ook opgeruimd te hebben, heb ik hem nog maar een keer uitgelaten.

Ik ben toen van 2:30 tot 3:30 aan de wandel met hem geweest. Er kwam amper iets uit, maar hij had wel steeds de aandrang om in de kak houding te gaan staan. Later in de nacht heeft hij nogmaals in mijn kamer gekotst. Maar gelukkig op de kale vloer.

Ik heb dus weinig slaap gehad vannacht. Nu heeft de hond dat natuurlijk ook niet gehad, maar zijn voordeel is is dat hij een hond is en dus nu zijn nodige slaap inhaalt. Waar ik dat dus niet kan. Ik ben nu dus druk bezig en meneer zit lekker te ronken onder de dekens.

Maar goed, dat is altijd beter dan dat hij ziek is en de boel bevuilt en je aan het werk houdt.

Kabeltje los

Een tijd terug kwam ik op het briljante idee om mijn internet abonnement eens onder de loep te nemen. Ik had toen al een jaar of 9 hetzelfde internet abonnement, namelijk Chello Classic. Nu bestaat Chello al jaren niet meer en is alles UPC geworden, dus het werd wel eens tijd.

Nu was Chello Classic altijd wel qua prijs en maximale snelheid verhouding redelijk te noemen. Maar dat is toen ooit verhoogt naar 8 MB download en daarna dus niet meer. De prijs lag al tijden op € 49,95. En met dat in het achterhoofd en de reclame van UPC dat ze 25 MB leveren voor 25 Euro, dan bedenk je toch al snel dat je beter een ander abonnement kunt aanvragen.

Nu zit ik in een gebied waarbij UPC zelf niet de kabel levert, maar een kabel-bedrijf. Dus ik ben daar een keer langs gegaan omdat er op hun site stond dat die 25 MB alleen voor 50 en nog wat werd aangeboden. Daar wilde ik dus niet aan, gezien die reclame van UPC. Maar bij dat kabel-bedrijf zeiden ze toen dat ze het niet voor minder konden leveren en dat dat dus echt mijn enigste optie was (of iets anders kiezen dat nog erger was).

Nu vond ik dat dus maar raar en heb toen die zelfde middag contact opgenomen met UPC. Die telefoongast vertelde me toen, na dat hij het had nagevraagd, dat dat kabel-bedrijf dat zo niet mocht doen en dat ik via UPC gewoon die 25 MB voor 25 Euro kon krijgen. Er werd mij beloofd dat ik papieren thuis zou ontvangen welke ik moest invullen en dan kwam het wel goed.

Twee weken later waren er nog geen papieren. Dus ik weer UPC bellen. Nu kreeg ik een telefoon miep die, na het te hebben nagevraagd, met het verhaal kwam dat UPC dat echt niet kon leveren wegens dat kabel-bedrijf. Nu bleek ook dat mijn gegevens niet goed in het systeem stonden, maar dat kon ook alleen maar schriftelijk worden veranderd en daarvoor zouden papieren worden opgestuurd. Nu al meer dan twee maanden geleden zijn deze nog niet binnen gekomen.

Maar goed, dat is een bijzaak. In augustus, een dikke week na het voorgaande, zag ik op de site van het kabel-bedrijf dat ze nu wel plots die 25 MB voor 25 Euro abonnement hadden. Dus ik gelijk aanmelden. Er stond wel onder dat ik dan een jaar contract zou hebben, wat ik op zich met dat abonnement niet erg vind. Moet je nagaan als ik toch voor die 50+ was gegaan. Dan was ik wel heel erg genaaid.

Nu hadden ze eerder verteld dat ze dit soort wijzigingen de eerste van de volgende maand in gingen. Nou prima. Ik zat een dikke week voor het einde van de maand, dus de volgende maand zou me bijna 25 Euro schelen. Dus is dus een besparing van bijna de helft en de snelheid zou dan ook 4 keer sneller worden. Nu schrijven ze het altijd aan het einde van de maand af, dus wat zie ik tot mijn verbijstering? Ze hebben € 49,95 afgeschreven.

Daar was ik het natuurlijk niet mee eens. Dus ik ben er meteen heen gereden. Heb mijn verhaal gedaan dat ik al in augustus het had doorgegeven en ook de bevestiging had ontvangen en dat ze toch het oude bedrag afschreven. Dus dat vrouwtje in het systeem kijken. “Ja, inderdaad… Ze hebben het niet doorgevoerd. Ik zal het meteen veranderen. Dus deze maand komt het goed.” Ja leuk, en hoe zit het met die € 49,95 van deze maand? Want jullie maken de fout en ik kan betalen. Ja mooi niet. Nou, dat moest ze even navragen. Uiteindelijk kwam het er op neer dat ze het teveel betaalde terug storten.

Waar ik me aan erger is dat ze het toch steeds proberen. Eerst met die snelheid en dan met de betaling. En dat omdat ze het zelf niet op orde hebben. En als ik nu de enige ben. Maar nee. Een van de personen die daar zat hoorde het verhaal half en vroeg of ik een bepaald iemand was. Want dat verhaal kwam haar zeer bekent voor. Nee, ik was die persoon niet. Oftewel: Het gebeurt wel vaker daar. Conclusie: Er zit bij die mensen echt een kabeltje los. 

Maar goed, als alles in orde is dan betaal ik dus voortaan ongeveer de helft van wat ik vroeger betaalde. Daarnaast wordt mijn snelheid vier keer sneller. Al zal ik dat voorlopig nog niet zo merken met dat WiFi dat ik gebruik. Over een tijdje toch maar eens een kabel trekken. :P

Zuster zorgen

Iets meer dan een week geleden wilde mijn moeder wat spullen van mij zus naar haar toe brengen. Het ging om een begrafenispolis, die mijn moeder nog jaren na haar vertrek had doorbetaald maar waar alleen mijn zus wat aan heeft, en een oude spaarrekening die mijn vader ooit voor haar had geopend en waar toch een leuk bedrag op stond. Daarnaast nog wat andere papieren. Al met al dus een leuk stapeltje om zomaar uit het niets te krijgen.

Nu had ik haar dus een tijd geleden al eens zien werken bij de Aldi. Zoals ik ook al eens eerder op deze blog schreef. Dus daar hebben gevraagd of ze dat aan haar konden geven. Nu werkte ze tegenwoordig op een andere vestiging, dus daar moesten we dan maar even navragen. Daar aangekomen bleek dat ze op dat moment niet werkzaam was, maar de manager wilde het wel even aan haar overgeven.

Gezien de historie dachten we dat we er geen reactie op zouden krijgen. En dat zou ook helemaal niet erg zijn geweest. Het is en blijft familie, en zowel mijn moeder als ik snappen niet waarom de situatie is zoals deze is. Nou kregen we dus wel een reactie en die heeft ons weer erg aangegrepen. Hieronder de inhoud.

Naar aanleiding van het feit dat er iets op mijn werk werd bezorgd schrijf ik deze brief. Ik heb al eerder aangegeven in een vorige brief dat ik op geen enkele manier contact wens. Graag zou ik zien dat dit gerespecteerd werd. Ik kan niet begrijpen dat ik niet duidelijk ben geweest. Ik heb al jaren geen moeder meer en hoef die nu ook niet meer na alles wat er is gebeurd. Nooit is er verder naar mij omgekeken of is mij gevraagd hoe het ging. Voor mij hoeft het totaal niet meer. Wat ik wil is dat ik niet bespioneerd wordt, dus waar ik werk, wat ik doe en met wie ik omga. Ik ben een volwassen vrouw en mag dat zelf bepalen en ben daarvoor aan niemand uitleg verschuldigd. Ik heb een super lieve man en kinderen, en die zijn heel belangrijk voor mij!! Daarvan ontvang ik de liefde en geluk dat ik nodig heb in mijn leven. Mijn moeder is voor mij een totale vreemde geworden en ik kan niet begrijpen dat een moeder zulke dingen een kind aan zou doen. Nogmaals ik zit dus niet te wachten op enige vorm van contact op welke manier dan ook. Ik wil met rust gelaten worden zowel op mijn werk als privé. Mocht je toch proberen mij op wat voor manier mij lastig te vallen dan ga ik daartegen acties ondernemen. Overal zijn mensen op de hoogte van wat er speelt dus hou op met dit soort spelletjes. Ik heb er geen behoefte meer aan en wil rust. Val mij mijn man en mijn kinderen niet meer lastig en geniet van je eigen mooie leven. Dat doe ik zeker van het mijne maar dan dus zonder jou.

Je biologische dochter,
[naam]

Blijkbaar ben ik dus werkelijk een oom van meerdere personen. Maar dit ook werkelijk zijn wordt niet alleen mij, maar ook deze kinderen ontnomen. En die kinderen missen ook nog eens één van hun oma’s. En waarom? Ik heb werkelijk geen idee. Mijn zus is zonder opgave van reden weggegaan en weggebleven. Dat ze haar moeder niet meer kent is toch echt haar eigen schuld. Want dat had zeker niet nodig geweest van deze kant althans.

Ze schrijft dat we geen contact met haar op hebben genomen en niet hebben gevraagd hoe het met haar ging. Nou, dat hebben we dus wel degelijk in het verleden. Maar als iemand dan de politie op je afstuurt kan deze niet verwachten dat we dat blijven doen.

Een lieve man? Ik herinner me nog wel wat verhaal waaruit blijkt dat hij niet zo heel lief is. Zo begint hij spullen kapot te gooien als hij kwaad wordt, heeft hij een kern gezonde Duitse herder in laten slapen om niks, toen mijn zus een keer bij hem weg was gegaan dreigde hij zichzelf dood te rijden (had hij dat maar gedaan) en nog wel meer dingen. Nee, zeker geen lieverd is het. En wie laat de vrouw van zijn kinderen nu bij de Aldi werken? Dan moet het financieel wel heel erg slecht gaan. En dat voor iemand die ooit een snackbar had en grootse plannen om als buschauffeur te gaan werken (nou, in beide gevallen heb je echt wel een redelijk inkomen om rond van te komen).

En dan zijn er blijkbaar mensen, geen idee wie, die op de hoogte zijn van de situatie. Nou, zelfs de mensen die er mee te maken hebben (van beide kanten) weten niet hoe de situatie precies in elkaar zit, laat staan wild vreemde.

Daarnaast weet ze dat die lul van een vader van me overleden is. Dat de erfenis naar een wild vreemde gaat. En weet ze dat we nu in een ander huis wonen (ze wist namelijk het adres). En dan nog roept ze: geniet van je eigen mooie leven. Sorry, maar dat is gewoon een verschrikkelijke opmerking. Elk weldenkend mens kan toch wel begrijpen dat het leven dan echt niet zo mooi is. Maar goed, haar eigen leven ziet er in mijn ogen ook niet echt rooskleurig uit. Al geniet ze er volgens eigen zeggen wel van. Nou, ik kan dat werkelijk niet begrijpen.

En dan het biologische dochter. Mijn moeder heeft maar één dochter. En dat is jammer genoeg haar. Want het doet mijn moeder, mijn oma en mij erg veel verdriet. Vooral omdat onze familie al zo klein is. Daarnaast ontneemt ze door haar gedrag heel veel mensen dingen. Ook de mensen waarvan ze tegenwoordig dus zoveel houdt. En waarom? Ik heb werkelijk geen idee. Dus zus, als je dit leest, laat me dan even weten wat er volgens jou zo verkeerd is gegaan. Al gok ik dat je eerder de politie op me afstuurt omdat ik dit gepost heb. Nou, jammer voor jou bestaat er in dit land nog zoiets als vrijheid van meningsuiting.

Fabeltjes II

Vandaag bracht Lionhead studios het spel Fable II in epidodes naar xbox live. Het spel is natuurlijk al langere tijd beschikbaar in de winkels op DVD, maar nu dus ook in 5 delen te downloaden. Nu heb ik niks met episode-games, echter had Lionhead met Fable II wel een leuk dingetje.

Het eerste deel kon namelijk vanaf vandaag gratis gedownload worden. En als echte Nederlander kon ik dat niet links laten liggen. Nu ben ik niet van plan om de volgende episodes te downloaden, maar ik ben wel van plan het spel ooit te kopen. En dan vooral de editie waarbij de add-ons meegeleverd worden (als we deze tenminste in Europa ook krijgen). Dit kan echter nog wel even duren.

Maar waarom heb ik dan deze eerste episode gedownload? Nou, zodat ik alvast een start kan maken met het begin. Want het leuke is, is dat de achievements en dergelijke gewoon onthouden worden. En dat leek me wel erg tof. Leuk achievements halen enzo. Nou, dat viel dus wel een beetje tegen. Ja, je kunt ze inderdaad wel halen. Maar ze worden dus niet zichtbaar gemaakt totdat je de tweede episode hebt gekocht (of dat je de DVD versie gebruikt). Dat viel dus wel erg tegen.

Toch vind ik het wel een leuke manier van een game promoten. Je kunt zo toch gratis het begin van een spel spelen, zoals deze in het origineel ook zit. En als je het origineel dan toch koopt hoef je niet van voren af aan te beginnen. Goeie actie dus van Lionhead.

De download was trouwens ongeveer 1,7 GB. Dus het duurde wel even voor deze binnen was. Ik moest zelfs eerst nog wat zooi van de HD gooien anders paste het er niet meer op. Toen alles binnen was kon ik wel meteen aan de slag, zonder al te lange laadtijden en begon mijn jeugdige leventje als toekomstige held. En veel verder dan dat jeugdige leventje komt deze eerste episode volgens mij niet. Al is dat dus nog even afwachten voor mij aangezien ik nog lang niet alles ervan gespeeld heb (Nou ja, eigenlijk wel. Maar dat was op een Xbox360 van iemand anders).

Nieuwe Poll

Middels deze blogpost wil ik jullie wijzen op de nieuwe poll. Deze heb ik al een tijdje terug geplaatst, maar daar verder niks over gezegd en dat werd nu wel eens hoog tijd. :P

Deze poll is geplaatst na aanleiding van het volgende bericht dat op site van de telegraaf stond. En wel hier.

Vrouwen seksen uit verveling

HOUSTON -  Uit verveling, om de lieve vrede te bewaren of om van hoofdpijn af te komen. Vrouwen hebben om de meest uiteenlopende redenen seks...

Dat concluderen de twee Amerikaanse wetenschappers van het boek 'Why Women Have Sex'. De onderzoekers, van de Universiteit van Texas, deden onderzoek naar de redenen van duizend vrouwen om van bil te gaan. Daarbij kwamen de gekste antwoorden naar boven. Zo zei een vrouw seks te hebben met haar man zodat deze het vuilnis zet.

Lieve vrede
De onderzoekers interviewden 1000 vrouwen. Maar liefst 84 procent van de geïnterviewden gaf toe seks te hebben uit verveling of om de lieve vrede te bewaren. Een vrouw antwoordde: "Ik heb seks om maar iets te doen te hebben. Bovendien is het makkelijker dan ruzie maken."

Aantrekkelijk
De onderzoekers concludeerden ook dat de meeste mannen de meeste vrouwen seksueel aantrekkelijk vinden. "Andersom voelen de meeste vrouwen zich juist niet aangetrokken tot de meeste mannen", aldus schrijvers Meston en Buss.

Dus de vraag van mij is of vrouwen echt zo zijn. Kunnen de vrouwelijke lezers dit beamen? En lopen de mannelijke lezers er wel eens tegen aan? Maak uw keuze en vertel gerust in een reactie hoe of wat. ;)

Een muzikale intermezzo

Ik heb het op het moment behoorlijk druk, maar wilde toch een blogpost maken. Dus bij deze een muzikale intermezzo voor jullie.

De afgelopen tijd ben ik namelijk weer wat leuke cd tegen het lijf gelopen, welke ik met jullie wil delen. Alvast veel luister plezier toegewenst.

Allereerst Robert Plant & Alison Krauss met het album Raising Sand. Robert Plant kennen sommige van jullie misschien wel als de zanger van Led Zeppelin. Alison Krauss is denk ik bij de meeste van jullie niet zo bekent. Al zullen sommigen haar misschien kennen van haar werk voor de soundtrack voor de film Brother where art thou!. Op dit gezamenlijke album komt Rock en Bluegrass bij elkaar op een wel erg smakelijke manier.

Gone gone gone
Polly came home
Killing the Blues
Through the morning

Als tweede Don Ross & Andy McKee. Twee fingerstyle gitaristen, die los van elkaar al zeer goed waren, maar nu ook met zijn tweeën een album hebben gemaakt. Namelijk The Thing That Came From Somewhere. Heerlijk dat geluid van twee akoestische gitaren, waarop ook nog een zalig wordt gespeeld.

Hier wat live registraties, album klinkt iets beter.

Dolphins
Ebon coast
Tight trite night

Als derde Seasick Steve. Een beetje apart mannetje voornamelijk blues speelt, maar ook folk, boogie en country. Tot nog toe heb ik hem vooral op oude “brakke” instrumenten zien spelen. Die vaak ook nog flink onderhanden zijn genomen. Maar daardoor weet hij wel een bepaalde klank te produceren die tezamen met zijn stem gewoon een super mix maken.

Dog house boogie
Save me
Walking man
Last po'man

En dan als vierde en tevens laatste in deze muzikale intermezzo: The Lost Fingers met hun album Lost in the 80s. Waarin deze gypsy jazz groep nummers uit de jaren 80 doen herleven. En tja, persoonlijk ben ik niet zo van die oude pop-muziek, maar het gypsy jazz stijltje kan ik wel waarderen.

Billie Jean
Part-time lover
Tainted love
Fresh

Windows Live Writer

Bezoekers die deze blog al langer volgen hebben misschien wat nieuwe opmaak dingetjes opgemerkt in mijn vorige blogpost.

Zo staat het plaatje anders dan anders en bevat deze een schaduw. Ook de tekststijl is een klein beetje anders.

Dit komt allemaal omdat ik sinds gisteren Windows Live Writer op mijn computer heb staan. De vorige post was even een test om te kijken of het programma mij bevalt. En eerlijk gezegd doet dat het wel. Voornamelijk omdat het opmaken van mijn posts veel makkelijker gaat. Al zitten er op dit moment 1 ding in dat me niet zo bevalt, maar dat weegt niet op tegen de voordelen die ik al tegen ben gekomen. Bijvoorbeeld het invoegen van plaatjes is een stuk makkelijker geworden op deze manier.

Ik zal dit programma dus voortaan gebruiken (tot ik wellicht wat beters tegenkom), waardoor mijn posts er hopelijk nog gelikter uit gaan zien. Het is maar even dat jullie het weten. :P

Bonsai 2

Iets meer dan een maand geleden vertelde ik al over mijn bonsai boompje. Nou, door de zon en af en toe een bui, is dat boompje al lekker aan het groeien.

Zo zijn er heel wat blaadjes bij gekomen. Is de stam tot aan het gedeelte dat dood is gegaan, hard geworden. En heb ik het dode gedeelte er maar afgesnoeid.

Het begint dus steeds meer iets te lijken. :D De hoofdstam groeit nu dus super. Maar de zijvertakking aan de onderkant groeit ook behoorlijk. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik het ga reduceren tot alleen de hoofdstam, of dat ik die vertakking ook tot zijn recht laat komen.

Wat vinden jullie? Moet ik die vertakking snoeien of behouden? Laat het even weten in een reactie. :)

Onwetendheid

Vanmorgen kwam mijn moeder met een knipseltje uit het kerkblaadje. Geschreven door de dominee. Waar ik mij verschrikkelijk over verbaasde was dat deze persoon blijkbaar zelf totaal niet weet wat er in haar werkomgeving gebeurt.

Ik zal niet het gehele stuk hier zetten en bepaalde gedeeltes censureren.

Uit de Pastorie
De afgelopen weken waren er weer verschrillende redenen om aan [straatnaam] of elders de vlag uit te hangen. Bij een van die gelegenheden kwam het toevallig zo uit dat onze gasten uit [land] (een achteroom en achternicht) net die dag aankwamen. Een hartelijk onthaal in het voor hen nog onbekende [plaatsnaam]!
Het is een van de gewoontes hier die iedereen die bij ons op bezoek komt aangenaam verrast. De hele straat die meevlagt als er een bijzondere gebeurtenis is, zoals een geboorte, een huwelijk (zoals aan de [straatnaam] op twee opeenvolgende dagen) of welke andere reden dan ook, het is niet alleen een vrolijk gezicht, het is ook een teken van grote betrokkenheid.
Mede daarom is het zo naar dat velen pas de begrafenis van [naam persoon] vernamen dat hij overleden was. Hoewel [naam persoon] niet bij de kerk aangesloten was, was hij wel een mededorpeling. Hij leefde de laatste jaren nogal teruggetrokken, zodat niet eens iedereen aan de [straatnaam] wist dat hij tot enkele weken voor zijn overlijden in zijn huis verbleef. Na een periode in het ziekenhuis en in de [verzorgingshuis] overleed hij op 1 juni en werd nog dezelfde week in besloten kring begraven bij de [kerknaam]. We wensen allen die in hem een naaste missen veel kracht en sterkte toe.
Er zijn in ons dorp meer mensen die geen grote kennissen-en of familiekring om zich heen hebben.
...

Vanaf het stuk Mede daarom gaat het stuk tekst helemaal de fout in. En hiermee laat die dominee toch echt zien dat deze de personen in haar pastorie niet goed kent. Het stuk gaat namelijk over mijn vader. En zelfs de trouwe lezers van deze blog weten dat deze man niet helemaal fris was.
Ze brengt het namelijk alsof het zo zielig is dat de man niet meer mensen op zijn begrafenis had. Nou, dat heeft die man zelf zo gewild. Wij als familie werden bijvoorbeeld al geweerd op zijn begrafenis. Daarnaast mocht niemand het van hem weten. En de mensen die ons kennen, zouden niet eens naar zijn begrafenis toe zijn gegaan omdat ze weten wat voor man het was.

Dat van dat laatste jaren teruggetrokken leven klopt ook geen snars van. Hij was inderdaad niet veel in het dorp. Want tja, hij zat liever in het westen van het land... of nog liever in China. Waar hij allemaal vriendinnetjes had, waar hij dingen mee deed welke ik totaal niet wil weten.

Het was daarnaast ook niet zijn huis. Het huis staat namelijk op de naam van mijn moeder. Het rare in dit land is alleen dat, ook al staat het op je naam, dat wanneer je getrouwd was en het niet goed op papier hebt staan, dat bij een scheiding het huis door de ander nog een halfjaar gebruikt mag worden. Zodat deze de kans heeft om een nieuwe woning te zoeken of de ander er uit te kopen. En hij woonde er dan wel, maar betaalde totaal geen cent aan de kosten. Zo'n lekker figuur was het.

We wensen allen die in hem een naaste missen veel kracht en sterkte toe.? Nou, ik hoop dat er niemand is die hem zal missen. Al vermoed ik dat sommige mensen dit wel doen. De familie betreurd het echter niet. En volgens mij geeft dat al duidelijk aan dat de man dit missen niet waard is. Want familie is toch datgene wat het belangrijkste is in het leven. De mensen waar je juist op moet kunnen bouwen.

Daarnaast had mijn vader familie en kennissen. Maar die interesseerde mijn vader geen moer. Daarom wilde hij ook besloten begraven worden met niemand om zich heen. En waarom hij begraven wilde worden? Ik heb echt geen idee. De man geloofde niet eens. Vandaar dat hij ook niet bij de kerk aangesloten was. Ik verbaas me dan ook hoe het mogelijk is dat deze een begraafplaats daar kreeg. Want die plaats had hij meen ik al 20 jaar geleden ofzo opgekocht. Nou, in die tijd tot aan nu is hij niet bekeerd tot het geloof.

Nee, volgens mij moet je in dit land een hufter zijn. Want dan krijg je alles voor elkaar. En schrijven ze over jou ook nog eens een zielig stukje. Wat ik ook belachelijk vind is dat deze dominee niet eens even de familie heeft aangeschreven om te vragen over het hoe en waarom. Al was het maar om van te voren even te melden dat er een stukje geplaatst werd. Dan hadden we er tenminste nog voor de plaatsing onze mening over kunnen geven, en was het vermoedelijk niet eens geplaatst. Nu kwam dit dus wel even hard aan. Blijkbaar gaan de levende niet meer voor de doden. Jammer, zeer jammer.

Stormnacht

Wat doe je als je in Chicago woont en een tovenaar bent? Je begint dan natuurlijk een eigen praktijk waarbij je jezelf als consultant aanbiedt op het gebied van magische zaken en je laat je naam in de Gouden Gids zetten. Althans dat is wat Harry Blackstone Copperfield Dresden doet in Jim Butchers Stormnacht: Een zaak uit de Dresden dossiers.

Dresden
Harry Dresden is een tovenaar en niet zomaar eentje. Nee, eentje met een geschiedenis. Om in zijn levensonderhoud te voorzien is hij een eigen consultancybureau begonnen. Een eenmanszaak die niet bepaald storm loopt. Toch doet hij zo nu en dan een klus voor de politie en ook particulieren komen af en toe over de vloer. De laatste tijd gaan de zaken echter niet geweldig en Harry is dan ook blij als zowel een particulier als de politie bij hem aankloppen met werk. Want de huur en dergelijke moeten toch betaald worden. En elk beetje helpt.

Van de particulier krijgt Dresden de opdracht om een persoon te vinden. De politiezaak is echter een stuk heftiger. Namelijk een dubbele moord. Een gruwelijke dubbele moord. Zo erg dat Harry in het begin niet eens weet hoe deze kon plaatsvinden. Om het nog erger te maken denken enkele figuren uit zijn verleden dat hij het gedaan heeft. Het wordt dus voor Harry een race om als eerste de waarheid boven tafel te krijgen.
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

Spöka

Ikea is zo'n winkel waar ik liever niet te vaak naar binnen loop. Want ze hebben wel leuke spullen als je weinig geld hebt, maar het blijven toch van die spullen zonder karakter. En dan hebben de meeste mensen (want tja, de meeste hebben amper geld) het ook wel in huis. Dus dan heb je niks eigens. Daarnaast is de kwaliteit vaak ook niet al te denderend. Wat wil je ook, met van dat multiplex zooi.

Toch is het een verrekte handige zaak als je toch voor tijdelijk iets nodig hebt. En ja, sommige producten zijn op zich wel goed. Mijn bureau bijvoorbeeld is wel een mooi geval. Al krast het blad wel heel erg. Ook de broodjes worst zijn niet verkeerd bij de Ikea.

Vorige week wilde mijn moeder weer eens de Ikea in. Want ze zocht wat dingetjes. Dus wij naar de Ikea. Nu had ik al veel eerder iets gezien, wat me heel erg leuk leek. Namelijk een kindernachtlampje genaamd Spöka. Nu mag je me kinderachtig vinden, maar ze zijn gewoon zo vrolijk en de kwaliteit ervan is ook verrassend goed. Mijn probleem was in eerste instantie alleen dat Ikea het maar een maximaal aantal branduren geeft. Er zitten namelijk LED lampjes in en officieel vindt Ikea dat je de Spöka's niet kunt open maken om deze te vervangen. Het zelfde geld ook voor de oplaadbare batterij. Jaja, je kunt hem opladen en zonder aan het aan de stroom te laten zitten gebruiken.


Na wat onderzoek op internet kwam ik er achter dat de Spöka best gewild is, en dat er best wat volwassen mensen zijn die het aanpassen. Sommigen zetten er andere lampjes in, anderen gaan iets verder en zorgen ervoor dat de Spöka zijn kleuren kan veranderen en weer anderen zorgen er voor dat ze de Spöka kunnen aansturen met hun computer.

Ik ben zelf niet zo handig om van alles aan te passen, gok ik. Dus ik hoop dat mijn Spöka het voorlopig gewoon goed blijft doen. Tegen de tijd dat deze stuk gaat is de technologie misschien zo veel verder, dat ik wel een gokje durf te wagen. Tot die tijd vind ik het gewoon een super product. Als ik nu 's nachts wakker wordt en even mijn bed uit moet, dan hoef ik niet de scherpe lamp aan te zetten. Maar kan ik gewoon op de bovenkant van de Spöka drukken en mijn omgeving wordt zwakjes verlicht. Zo word ik niet verblind en kan ik toch mijn weg vinden. Ideaal zou ik zeggen.

In de wacht

Gisteren wisten ze op mijn werk te vertellen dat ik in ieder geval volgende week niet op de planning stond... En dat de vakantie periode voorbij is en de vaste werknemers er weer zijn... Dus dat de kans groot is dat ik voorlopig niet hoef te werken. Al bestaat er ook een kans dat ik binnenkort al weer wat kan werken. Oftewel ik sta in de wacht. Krijg je met een nul-uren contract.

Daarnaast hadden ze ook nog een positief iets. Ze gaan proberen mijn contract te verlengen. Want daar ging iemand anders over. Dus dat zou betekenen dat ik dan tot begin januari in ieder geval opgeroepen kan worden. En rond december is het er altijd drukker. Dus is de kans groot dat ik dan weer wat uren kan maken.

In de afgelopen maanden heb ik in ieder geval mijn studie bij elkaar verdient. Dus hoef ik me daar niet zo'n zorgen over te maken. Verder kan ik er, denk ik, ook wel enkele maanden mijn ziektekosten verzekering mee betalen. Mocht ik dan in december ook nog wat uren kunnen maken dan zou dat helemaal in orde komen. Wie weet hou ik dan ook nog wel wat over om wat leuke dingen er mee te doen.

Voorlopig heb ik dus weer wat meer tijd voor mezelf... Nou ja, de studie kost natuurlijk ook flink wat tijd. :P

Wolfmaan

Met de titel Wolfmaan verwijst Tisa Pescar wederom naar een maanfase. Ditmaal die van januari. De titel doet tevens vermoeden dat het weer over weerwolven zal gaan, maar is dit wel het geval?

Cat
Het verhaal van Wolfmaan speelt zich af tien jaar na de gebeurtenissen van Jachtmaan. We komen weer in aanraking met de vijf karakters uit het eerste deel. Maire, Pascal, Eris, Cat en Radu. Echter volgen we dit keer niet Maire, maar voornamelijk Cat. Een erfheks die het mystieke gevoel in dit deel verhoogt door middel van de rituelen die zij uitvoert.

De afgelopen tien jaar leven de mensen uit het eerste deel redelijk normaal, op één klein dingetje na. Toch veranderen hun levens wanneer elke avond een andere foto op hun adres wordt afgeleverd. Foto’s die te maken hebben met dat ene kleine dingetje wat hun leven niet normaal maakte. Maar van wie komen deze foto’s? En wat moet de groep doen om hier vanaf te komen?
.....
De rest van de recensie valt te lezen op Aeon.

Jachtmaan

Jachtmaan. De volle maan die valt rond het jaarfeest Samhain, ook wel Hallowe'en genoemd. Een tijd die staat voor transformatie. Tevens de titel van het debuut van Tisa Pescar. Een 395 pagina’s tellend boek dat geplaatst kan worden in de genres literaire triller en horror.

Frankrijk
Het verhaal uit Jachtmaan speelt zich af in een uitgestrekt bos in Frankrijk. Want daar woont de broer van Maire, Pascal. Een kunstenaar die daar samen met drie huisgenoten in een afgelegen huis woont. En niet zonder reden, zo blijkt.

Maire is in het verleden gescheiden van haar broer Pascal. Dit omdat haar ouders naar Australië emigreerden en haar nog te jong vonden om bij jaar broer te blijven. Welke wel oud genoeg was om op zichzelf te passen en dus achterbleef. Na jaren keert ze terug naar haar broer. Die heeft in de tussentijd echter iets meegemaakt waardoor haar verblijf bij haar Pascal en zijn huisgenoten anders verloopt dan ze van te voren kon bedenken.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.

Terug in de tijd?

Al weken krijg je reclame over je heen van Heineken, aangaande hun actie met een USB in de vorm van een cassettebandje. Nu leek me dit dus een erg leuk dingetje (het bier is niet echt te zuipen, maar dat even terzijde). Want thuis hebben we een radiosetje die ook USB ondersteund. Dus dan zou ik mooi wat muziek erop kunnen zetten en mijn eigen keuze muziek kunnen luisteren. En dan is die cassette-vorm toch een leuk extraatje. Al was ik dus eigenlijk helemaal niet van plan iets te kopen, maar ik dacht... laat ik toch maar een klein dingetje kopen van mijn zuurverdiende geld. Want alleen maar werken en niks kopen, daar is ook niets aan.

Maar al loopt die reclame al weken, in de supermarkten kon ik het maar niet vinden. Dus gisteren maar eens gegoogled of dat geval al weer uitverkocht was. En toen las ik dus dat er al mensen waren die hem gekocht hadden. Na mijn werk ben ik dus maar meteen naar de dichtstbijzijnde supermarkt gefietst, maar weer een nee. Toen maar naar een iets verder afgelegen supermarkt gereden. Daar zat ook een drankenhal bij. Ben daar toen maar gelijk als eerste in gewandeld en even na gevraagd of ze het hadden of dat het alweer over was. Ja, ze hadden ze al wel... dus die dame ging even kijken of ze er nog stonden... maar nee hoor, daar lagen ze niet meer. Iets wat ik zelf ook al gezien had. Ze ging dus even kijken of er nog in het magazijn wat lag. En ja hoor, daar lag er nog precies één.


Die was dus meteen voor mij. :P Goed, ze hadden verschillende soorten en ik tref het natuurlijk weer dat de laatste de minste leuke is. Al is de kleur wel lekker duidelijk zichtbaar, namelijk fel oranje. Omdat het thema dus Hollandse Nieuwe was van deze versie. Op het thema na een geinig dingetje. Kleiner dan ik had verwacht en toch mooi 2 GB geheugen (al is dat tegenwoordig niet zo heel veel, maar genoeg voor waar ik het voor wilde gebruiken).

Ik heb er net dus wat muziek op gegooid en ga dat binnenkort eens uitproberen. Mocht het niet werken dan scheelt het in ieder geval bijna 2 GB aan ruimte op mijn computer.

Bonsai

Al jaren zit ik er over te denken om een bonsai groot te brengen. Nou ja, groot. Zo'n boom moet eigenlijk een boompje blijven. Dat is het hele idee achter een bonsai. Toch is dat er nooit van gekomen. Voornamelijk omdat dergelijke boompjes behoorlijk prijzig zijn.

Begin dit jaar was dat gevoel weer sterk aanwezig, en pak-em-beet twee maanden geleden vonden we in onze tuin een eikeltje met daaraan al een wortel, een stam en wat blaadjes. Kijk, dat is toch een mooi begin. Dus die heb ik even vanuit de grond in een potje gepoot. Beetje potgrond erbij en een schuitje water en de rest moest het boompje eerst zelf maar opknappen.

En dat leek dus even niet helemaal goed te gaan. De blaadjes verschrompelde en wat overbleef was een zielig stammetje. Die gelukkig wel flexibel bleef, dus maar hopen dat het goed kwam. Want een eik is een sterke boom en als bonsai zeer geliefd daarvoor. Want ze kunnen redelijk veel aan. Dus grotere kans dat je het als boompje lang in leven kunt houden.

Hij stond in ieder geval lekker buiten in de zon en kreeg af en toe een buitje over zich heen. Maar het stammetje bleef kaal. Tot een week of twee geleden. Toen kwam er opeens weer een blaadje aan. En daarna nog één, en nog één. Wat er op dit moment dus al zeven zijn geworden. Alleen de top blijft tot nog toe een beetje kaal. Maar goed, er zit dus nog steeds leven in.


Zoals je kunt zien is het op dit moment nog niet zoveel. Maar dat hoeft van mij ook niet. Dit is voor mij ook een heel-veel-jaren plan. En toch veel leuker dan zo'n geval van een kweker. Nu kan ik ook zelf bepalen hoe ik hem ongeveer zal laten groeien. Al ben ik daar nu dus nog niet zo mee bezig.

Hij staat dus buiten. Maar ik zet hem, denk ik, iets voor dat de winter begint binnen. En dan richting zomer weer buiten. Niet dat ik bang ben dat hij door vorst dood zal gaan (het is toch een eik). Maar meer omdat ik in de winter zelf niet zo naar buiten wil gaan en hem toch wil blijven verzorgen.

Eigenlijk is het wel frappant. Dat in het jaar dat de ene eikel overlijd, dat ik dan ook in dat jaar een bonsai begin op te groeien, wat eerst een eikeltje was. Dood en leven, in de tijd zo dicht bij elkaar. En al zegt men dat de dood rust biedt, dat boompje biedt dat ook. Ik denk wel dat ik van dat boompje erg ga genieten en als deze bevalt... Wie weet... Misschien probeer ik dan ook wel eens van een andere boomsoort een bonsai te maken.

De Meester

Als een artiest iets anders oppakt dan we van hem gewend zijn, hoor je vaak: schoenmaker, blijf bij je leest. Om aan te geven dat die persoon zich beter kan bezig houden met dat waar deze verstand van heeft. Guillermo del Toro is van origine een filmregisseur, dus die verwacht je niet zo snel als auteur op een boek staan. Toch staat deze naam boven aan het boek De Meester, welke hij gezamenlijk met Chuck Hogan schreef. Had Del Toro zich beter op het film vlak kunnen houden?

Visie
Als je De Meester leest, krijg je al snel door dat Del Toro iemand is met een visie. Iemand die niet denkt in woorden, maar in beelden. Beelden die door elkaar heen zweven en zodoende de verschillende verhaallijnen in elkaar doen weven. In het begin wordt je dan ook overladen met karakters en informatie. Alsof Del Toro eerder bezig is met alles op film dan op papier te zetten. Hierdoor voelt het verhaal in eerste instantie erg kil en doods aan. Het gevoel mist. Deze stijl viel mij destijds ook op bij de serie Jurassic Park van Michael Crichton. Een auteur wiens boeken vaak zijn verfilmd.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.

Anime en Manga

Via Aeon werd ik gewezen op een site waar je kunt bijhouden welke Anime je kijkt en gekeken hebt en welke Manga je leest en gelezen hebt.

Nu heb ik daar ook maar een profiel aangemaakt en al is het nog niet veel, ik ga toch kijken of ik dit wat kan bijhouden. De verschillende lijstjes zijn nu hier te vinden:
Anime
Manga

Voor als nog gok ik dat de Manga lijst over de tijd flink wat langer zal zijn dan de Anime lijst. Maar goed, het kan in de toekomst wel totaal anders blijken te zijn.

Tevens heb ik beide links toegevoegd aan het links gedeelte van deze blog.

Aeon prijsvraag: De meester

De meeste zullen wel weten dat ik admin ben op www.planet-aeon.nl. En daar hebben we nu voor het eerste een prijsvraag. En een erg gave prijsvraag. En dit wil ik natuurlijk graag promoten, dus doe ik dat ook even hier.

Kruip je graag onder je bed met een goed horrorboek? Huiver je van spanning en ontroering bij Guillermo del Toro's film Pan's Labyrinth? Dat treft, want op Aeon geven we drie exemplaren van de nieuwste Del Toro-vertelling weg: het macabere boek De Meester van Uitgeverij De Vliegende Hollander. Dit nieuwe verhaal over vampiers die de mensheid bedreigen, schreef de Mexicaanse meester van het sinistere sprookje samen met de talentvolle thrillerschrijver Chuck Hogan.

Het boek is echt super geweldig. Dus doe vooral mee aan deze prijsvraag. Want het is echt de moeite waard.

Voor de prijsvraag zelf kun je het beste even kijken op Aeon, en wel hier.

Ik fiets, ik wandel en ik...

Breng de post bij u langs. Ja ja, vanaf gisteren ben ik vakantie hulp bij een postbedrijf. Ik heb nu een nul-uren contract tot en met augustus. Het is dan ook een vakantiebaan. Maar tja, ik ben er wel blij mee... want ik ben al een jaar aan het zoeken naar werk. En ik verdien er dan wel niet veel mee... maar het is in ieder geval iets.

Voorlopig ging het erg goed. Heb vandaag al een groot deel in mijn ééntje bezorgd. Morgen mag ik het bezorg-gebied, wat ze me hebben geleerd, helemaal alleen doen. In totaal ben ik dan zo'n drie uur onder de pannen. Wat ze verder nog van plan met me zijn weet ik nog niet. Dat zal de tijd vast wel leren. Voorlopig ben ik in ieder geval blij dat ik wat werk heb en je leert zo ook wat nieuwe mensen kennen.

Dus, mocht ik de komende tijd 's middags niet meer online zijn... dan komt dat dus hierdoor. ;)

Voltooid Verleden Staart

Een week geleden kreeg ik, via via, te horen dat mijn vaders is overleden. De afgelopen maanden lag hij in het ziekenhuis, in eerste instantie omdat hij het in zijn rug had en later bleek dat er kanker in zijn lichaam zat. Ik heb hem in die tijd meerdere keren opgezocht en zag hem steeds meer achteruit gaan. Ze wisten namelijk niet precies welke vorm van kanker hij had. Uiteindelijk vermoeden ze longkanker en daar was niks meer aan te doen.

Maar goed, bij het slecht nieuwsgesprek wilde hij dat ik er bij was. En toen is er ook afgesproken met de arts dat ik eerste contact persoon zou zijn. Ik stond dus even met mijn oren te klepperen toen een kennis opbelde met de mededeling: Gecondoleerd. Ik ben toen dus met spoed naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek dat hij van de long-afdeling naar het verzorgingsgedeelte was verhuisd. Nu bleek men tevens op de long-afdeling mij niet als eerste contactpersoon te hebben veranderd. Dus ze hadden bij de verhuizing een ander gebeld. En deze hadden ze bij de intake bij het verzorgingsgedeelte ook zo opgetekend.

Nu is dat op zich allemaal nog niet zo raar, maar... die contact persoon mocht mij blijkbaar van mijn vader niet bellen toen deze overleed. Het is dat ik het via via te horen kreeg... anders had ik er pas in het ziekenhuis achter gekomen. Maar goed, die eerste contact persoon is ook nog eens de begrafenisverzorger. En toen ik even kwaad bij hem langs ging kreeg ik ook nog even doodleuk de mededeling dat ik niet welkom was op de begrafenis. Welke dus afgelopen vrijdag was.

Tevens kwam ik er achter dat hij in de laatste week zijn notaris gesproken had. Dus daar zal ook wel het één en ander zijn gewijzigd. Maar voor we dat weten zijn we denk ik weken later. De laatste steen die hij in de vijver heeft gegooid en waarvan de rimpeling na zijn dood nog wel even zal door rimpelen. Maar er zal wel een eind aankomen. En dan is het staartje voltooid verleden tijd.

Ik heb in ieder geval een tijdje terug, voor zijn dood, dit gedichtje geschreven. Het is niet echt mooi ofzo... maar dat was hij, achteraf bezien of eigenlijk vooraf bezien al, ook niet waard.

Is het een plicht?
Ooit droomde ik de dromen
Waarin hij langs kon komen
De Engel des doods

Ik voelde dan de pijnen
Van ondragelijk lijden
Zo genadeloos

Het ergste wat kan gebeuren
Kan het hart niet opfleuren
Maar knijpt het samen

Over de tijd bekoelde
De liefde die ik voelde
Jouw daden spraken

Want zou jij een traan laten?
Na leugens en krompraten
Als je dat al kon

Nu is het einde in zicht
En denk ik: "is het een plicht?"
Om nu te huilen

Nieuwe poll: E3

Omdat het alweer een tijdje terug is dat ik de Poll vernieuwd heb en de E3 2009 deze week van start gaat, dacht ik: "Laat ik eens een E3 poll maken."

Op het moment zijn er drie grote videogame console/handheld bouwers en wel Sony, Nintendo en Microsoft. En de vraag is wie van deze drie zal met de interessantste dingen aan komen?

Komt Sony met een nieuwe PSP, de PSPgo?
Zal Nintendo een nieuwe Mario of Zelda onthullen?
Of komt Microsoft met nieuwe online mogelijkheden van XboxLive?

Wat denken jullie?

Boetedoening

Zo meteen ga ik even naar de uni. Want ik heb een boete op mijn geleende boeken gekregen bij de bibliotheek. Dat is opzich niet verwonderlijk. Had ik ze maar eerder moeten verlengen. Maar toch. Voor 1 euro moet ik speciaal naar de uni rijden, omdat het niet digitaal betaald kan worden. Nee, ik moet speciaal die ene euro aan de balie betalen. Joehoe, ik woon niet bepaald in de buurt van de uni en ik kom er niet wekelijks omdat ik thuis werk. En de rit is toch een stuk duurder dan één euro. Achtergebleven lui daar.

Gelukkig had ik een tijdje terug een aardige dame aan de lijn, die mijn leendatum wat naar voren heeft geschoven (wat ze eigenlijk niet mocht). Zodat ik het ritje zelf kon plannen en niet nog een boete er overheen krijg. Dus vandaag ga ik daar maar even heen om te betalen en dan gelijk even Groningen in. Lang niet meer geweest, dus ben benieuwd wat er veranderd is.

Sprookjes slaapliedje

De laatste tijd merk ik dat ik het nummer Fairytale Lullaby van John Martyn behoorlijk vaak draai. Ik ben altijd al wel fan van dit soort muziek geweest. Lekkere rustige akoestische gitaarmuziek. Maar de tekst van dit nummer spreekt me ook wel aan. Het iemand mee willen nemen naar wonderbaarlijke plekken en het idee van: hoe meer zielen hoe meer vreugd, dus neem vooral vrienden mee. Want vrienden kan iedereen wel gebruiken en hoe meer hoe beter. Als het maar echte vrienden zijn natuurlijk.

Het is daarom ook niet zo vreemd, denk ik, dat ik dit nummer de laatste tijd behoorlijk vaak draai. Ik zit namelijk weer eens in een cyclus waarin ik merk dat mensen die ik als vrienden beschouw(de), haast geen contact meer met mij zoeken. En als ik hen aanspreek dat er dan een terughoudendheid om het gesprek heen hangt.

Zelf snap ik daar echt niks van. En vraag me dan altijd sterk af: Waarom? Wat is er zo veranderd? En waarom gebeurd dat altijd op momenten in je leven dat je juist vrienden goed kunt gebruiken? En als je zoiets vraagt krijg je meestal nooit een duidelijk antwoord. Men draait dan altijd om de hete braai heen ofzo.

In het verleden betekende een dergelijke cyclus meestal dat ik geen vrienden overhield (omdat het er altijd al zo weinig waren). En dan moest ik maar weer nieuwe zoeken. Dit keer heb ik echter het gevoel dat ik enkele vrienden heb die zullen blijven hangen. En daar ben ik heeeeeeeeeeel erg dankbaar voor.

Afijn, voor dat deze post heel erg deprimerend wordt, hier het aangekaarte nummer met daaronder de tekst.

John Martyn - Fairytale Lullaby

If you want to ride a rainbow, come with me
And I will take you to the magic purple sea
And maybe we will find a thousand sugar fish
When you eat them they will grant your every wish

And if you want your friends to come
Then bring them all along

If you want to catch a star then walk my way
I will take you where the night is always day
You can follow me if you really try
Maybe we will find a rainbow to teach it to fly

And if you want your friends to come
Then bring them all along

I will take you through the magic dancing wood
And I will take you where the goblins are all good
I will take you where the elfs and pixies do sing
And I will take you round the magic fairy ring

And if you want your friends to come
Then bring them all along

Bow your head and let your eyelids close on down
Where we're going you won't need to bring your frown
You will find that all the things that I have said
Will come true when you are lying in your bed

And if you want your friends to come
Then bring them all along

De Wilde Gave

De Wilde Gave, geschreven door Ursula Le Guin (geb. 1928), is het eerste deel van een serie die op dit moment bestaat uit drie delen. Het wist de PEN Center USA 2005 Children's literature award al in de wacht te slepen. Dit schept natuurlijk hoge verwachtingen, maar weet het 208 pagina’s tellende dit ook waar te maken?

Wereldkaart
Het eerste waar je als lezer tegenaan loopt als je het boek openslaat, is een wereldkaart. Persoonlijk vind ik dat altijd wel een traktatie. Het geeft je voordien namelijk de gelegenheid om alvast wat te fantaseren over de wereld die je zult gaan betreden. Even geografisch oriënteren hoe de wereld in elkaar zit. Welke plaatsen zul je waarschijnlijk aandoen, welke rivieren is het land rijk, zijn er zeeën en woestijnen?

Tijdens het lezen is het daarnaast wel handig om zo nu en dan de genoemde plaatsen op te zoeken en te kijken hoe de reis zich vordert en waar de karakters zich bevinden ten opzichte van vorige bezochte plaatsen. Wat mij tijdens het lezen opviel was dat er redelijk wat plaatsnamen en gebieden worden genoemd, maar dat deze nauwelijks op de kaart worden beschreven.

De gebieden die wel veel worden beschreven behoren maar tot een klein deel van de kaart. En dat deel is onder één naam opgetekend. De rest van de kaart wordt in dit deel dus niet gebruikt. Persoonlijk had ik het fijner gevonden als er een kaart van dat kleine gebied was geweest en de rest van de kaart pas in de volgende delen was gebruikt. Het wordt dus wachten op de volgende delen voor de kaart echt gebruikt kan worden.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.

Nieuw laagje

Gisteren had ik een afspraak bij de tandarts. Al jaren verteld deze mij dat ik last heb van tanderosie en dat mijn tandglazuur steeds dunner wordt. De vorige keer kwam hij met het idee om er een laagje op aan te brengen. Daarvoor moest ik gisteren dus terug komen.

Het ging om mijn middelste twee boven tanden. En na een minuut of twintig met mijn mond open te hebben gelegen was het werkje klaar. Nu zit er dus achter op deze twee tanden een laagje kunsttand (of hoe dat ook genoemd word). En dat laagje zorgt ervoor dat mijn kiezen niet meer zo als vroeger op elkaar kunnen komen. Dit omdat de ruimte tussen mijn boven- en onder-tanden veranderd is. Het voelt nu net alsof ik van die konijnentanden in heb, maar dan zonder dat verlengde. Dus alleen dat plastic geval waar je tanden dan inzitten.

Dit voelt dus erg raar aan en daarnaast begin ik wat spierpijn in mijn kaken te krijgen, door dat ik deze nu anders dicht doe. Pas na 3 á 6 maanden behoord het weer goed te zijn. En ik heb dus een vervolg afspraak over 3 maanden om te laten controleren of het allemaal goed zit. Nou ja, het is neem ik aan beter dan de tanderosie door te laten gaan, maar toch... het voelt niet echt prettig.

LP's

Een tijdje terug kreeg ik weer zin om mijn platenspeler te installeren. De boxen stonden al in mijn kamer en de platenspeler ook, maar ik kon de kabels maar niet vinden. Ben toen twee avonden bezig geweest om de dozen op zolder te doorzoeken. Ik kon ze echter maar niet vinden. De derde dag keek ik naar de boxen en de platenspeler en dacht: Waar zijn die verrekte kabels toch. En toen had ik een kleine ingeving. Misschien liggen ze achter het gordijn op de vensterbank die achter de boxen zit. En ja hoor, daar lag de zak met kabels. Eigenlijk best een logische plek voor mij om het daar neer te leggen. Maar je kijkt er zo snel overheen.

Goed, de boel netjes aangesloten en wat platen uitgezocht om te beluisteren. Allemaal oude muziek. Toch blijft het leuk om naar te luisteren. The Wiz, Hair, Tommy, Frank Sinatra, Paul Simon & Art Garfunkel enz. enz.

Toch zijn het allemaal platen die door mijn ouders ooit zijn gekocht en er zit dus ook veel spul tussen dat ik niks vind. Nu wist ik dat de kringloopwinkel hier in de buurt ook LP's verkocht. En niet al te duur. Dus daar ben ik gisteren even langs gegaan. Ik heb toen maar meteen zes platen gekocht, namelijk:

- Henk Elsink ontvangt Wim Sonneveld
- Paul van Vliet ~ Theatershow '83
- Toon Hermans ~ Theater Liedjes
- Toon Hermans ~ One Man Show 1961
- Toon Hermans ~ One Man Show 1964
- This is my Life ~ Shiley Bassey

Voornamelijk cabaret dus. En erg oude cabaret. Maar wel tijdloze cabaret. Vooral met die van Henk Elsink en Wim Sonneveld ben ik erg blij.
Gisteren heb ik meteen het grootste deel beluisterd. Alleen van Toon Hermans moet ik nog twee platen luisteren. De kwaliteit van de platen is trouwens nog erg goed. Af en toe een klein vuiltje waardoor de plaat wat hapert, maar voor de rest geen klachten. Ik ga hier nog wel een tijdje van genieten. :)

Dichtslaan

Gisteren was het Bevrijdingsdag en dat betekende voor mij dus weer drummen. Er was al voor die tijd wat rumoer omtrent het spelen in het dorp. Dit omdat de Brassband had besloten dat ze niet meer ieder jaar door het dorp wilden lopen, maar één keer in de vijf jaar als het een officiële feestdag is. Al weten ze de deuren erg goed te vinden als ze hun jaarlijkse enveloppen actie (donaties) lopen of weer eens wat verkopen huis-aan-huis. Omdat ze dat zo leuk hadden bedacht, betekende dit wel dat het dorpsbelang ons alleen niet zo zagen zitten. Maar we mochten zelf uitmaken of we speelden of niet. Dus hebben we als bestuur zijnde besloten dit toch te doen. Al is de vraag nog even of we er voor betaald worden. De dorpsbewoners vonden het in ieder geval erg leuk en vonden het erg sportief dat we speelden ondanks het slechte weer.

Persoonlijk had ik wel een klein onnozel dingetje. Door het slechte weer was ik niet geheel in kostuum naar het startpunt gegaan. En moest me daar dus nog even omkleden. Bij de auto deed ik daarom mijn jas uit en legde deze in de auto. Vervolgens pakte ik mijn cape, hoed en drumspullen en sloeg de deur dicht. Vervolgens zocht ik naar de autosleutel om de deuren op slot te zetten. Echter die zat die nog in mijn jas. Ik wilde dus de deur weer open doen, maar deze zat dus op slot. Had de auto deze automatisch vergrendeld. Dus ik kon de auto niet meer in. Gelukkig had ik een tijdje terug mijn moeder de reservesleutel gegeven, dus die heb ik toen maar even opgebeld met de melding dat ze die vast klaar moest leggen. Ik ben na het drummen toen door iemand thuis afgezet, om de sleutel te halen, en weer terug gebracht, zodat ik weer in de auto kon. Al met al kwam alles wel dus op zijn pootjes terecht.

Watchmen recensie

De laatste jaren komen Nederlandse uitgeverijen steeds vaker met beeldromans (graphic novels) op de markt. Met de komst van de film Watchmen brengt Uitgeverij De Vliegende Hollander de oorspronkelijke beeldroman waarop deze film gebaseerd is. Dit keer netjes vertaald naar het Nederlands en in één bundel uitgebracht. Het origineel kwam namelijk in twaalf delen uit.

Beeldroman
Maar wat is een beeldroman nu eigenlijk? Als je er vluchtig naar kijkt heeft het veel weg van een doodnormaal stripverhaal. Pagina’s die verdeeld zijn in verschillende vlakken waarin getekend is en waar tekstballonnetjes de tekst van het verhaal brengen.

Toch is de term beeldroman niet voor niets bedacht. Wat het aangeeft is dat het verhaal vaak in boekvorm wordt uitgegeven. Dat de verhaallijn uitgebreid, ingewikkeld en meestal voor volwassenen bedoeld is. Je zou bijna kunnen zeggen dat het literaire kunst is waarbij de plaatjes de inhoud nog eens versterken.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.

Kleurenblind

Twee voor de prijs van één. Dat gaat wel op voor de bundel Kleurenblind. Want Nico De Braeckeleer en Kees Krick verzorgen elk een verhaal in dit 208 pagina’s tellende boek. Beide verhalen zijn geïnspireerd op Japanse suspensefilms en vallen daarom in de categorie thriller.

Helrood
In Helrood vertelt Nico De Braeckeleer het verhaal van Kirsten. Een aan het conservatorium afgestudeerde componiste die zich in stilte terugtrekt, met als doel vijf volwaardige muziekstukken te componeren op haar piano. Echter, zoals het de meeste thrillers betaamt, loopt alles anders dan Kirsten in eerste instantie voor ogen had.

In het gebouw, waar Kirsten in haar eentje de rust zoekt die ze nodig heeft, bevinden zich ook andere entiteiten. En deze hebben zo hun eigen planning.

Sepia
Kees Krick brengt ons met Sepia het verhaal van John. Een freelance fotograaf, wiens vrouw is overleden in een ongeluk en die verschillende opdrachten aanpakt om zichzelf en zijn zoon Ruben te kunnen onderhouden.

Op het moment dat Johns fotocamera kapot gaat en deze zijn oude fotocamera weer te voorschijn haalt, gebeuren er verschillende ongelukken. Door langzaam maar zeker terug te grijpen in zijn verleden ontdekt John waardoor de ongelukken ontstaan.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.

Nepheid der mensheid

Afgelopen week was ik wat aan het zappen langs de tv-kanalen en toen kwam ik op een programma waar een onderwerp liep over mensen die geluiden ontwikkelen voor apparatuur. Want de consument moet een goed gevoel krijgen tijdens het gebruik van hun aangekochte apparatuur. Een wasmachine kan maar beter niet stil zijn... want dan denkt de consument dat deze kapot is. De knop van een radio moet tijdens het draaien zachtjes klikken zodat de consument weet dat er iets veranderd. En een deur van een auto moet met een mooi geluid dichtklappen, zodat de consument het gevoel heeft dat de deur en het slot sterk en stabiel zijn.

Voor het bedotten van de consument op deze manier zijn speciaal mensen aangenomen. Als een apparaat is ontworpen en het eerste exemplaar is gemaakt, dan gaan deze kijken welk geluid dat apparaat. Vervolgens bedenken ze hoe het apparaat eigenlijk had moeten klinken en gaan dan aanpassingen aanbevelen op het eerste ontwerp. Is dit nodig? Voor het hoofddoel van het apparaat niet. Maar de consument wil bedot worden. Het geluid is nep, maar het geeft wel een fijner gevoel. En daar betaalt de consument dus graag voor.

Het zette mij aan het denken. Want bewust en onbewust worden we op veel meer manieren om de tuin geleid. Neem nu eten en drinken. Vol met smaak-, geur- en kleurstoffen die ons het gevoel moeten geven dat het voedsel van een bepaald voedselproduct is gemaakt. Maar eigenlijk ziet dat echte product er heel anders uit en smaakt het net iets anders en komt er een net iets andere geur vanaf. Maar omdat je het niet naast elkaar proeft merk je dat niet zo snel. Maar wat we nou eigenlijk naar binnen werken weet bijna niemand.

Een ander voorbeeld is de media. Hoeveel bladen zijn er niet die hun foto's manipuleren met programma's als photoshop? In hoeveel films is het geluid dat je hoort er niet kunstmatig aan toegevoegd? Om nog maar van de beelden te zwijgen. Want mensen... een auto komt niet tot stilstand als je de banden kapot schiet. Maar hoeveel films zijn er niet gemaakt waar dat de orde van de dag lijkt. En dan reclames. Gisteren bij het programma Kassa had men het over reclames die worden uitgezonden rond kinderprogramma's. Kinderen tot een jaar of zeven hebben totaal geen besef over wat reclames zijn. Iets korts dat uitgezonden wordt. En met de leuke bekende figuurtjes er op... dus dat moet mamma of pappa maar kopen. Ja, die koppies worden op jonge leeftijd al helemaal gemanipuleerd en die manipuleren vervolgens de koppen van de ouders.

Maar de mens is ook zo makkelijk te manipuleren. Als het er maar leuk, lekker, aantrekkelijk, smakelijk of welke andere zalige manier ook uitziet, ruikt of proeft... dan willen we het wel hebben. Maar de klap komt pas als men dieper gaat kijken. De eerste blik verblind, maar een tweede of derde blik kan de mening al veranderen. Al is het dan soms wat te laat. Die wasmachine die achteraf eigenlijk veel te veel gekost heeft wil de verkoper niet meer terugnemen en dat aardbeien toetje zit al in de maag.

En dit gebruik van nepheid zie je niet alleen bij aanbieders van producten. Nee, deze nepheid heeft zijn wortels tot in het diepste van de mensheid genesteld. Want hoe vaak hoor je niet van iemand dat die ex-partner toch niet was wat men verwachte. Om vervolgens het zelfde nogmaals mee te maken met de nieuwe partner. Maar tja, hij/zij was zo knap of zei van die lieve dingetjes. Nee, de mens is blind, doof en smaakloos. En ieder van ons doet er op zijn of haar manier wel aan mee. Is het niet door een aankoop dan wel in de liefde. Of is die laatste al zo ver gezakt dat dit eigenlijk ook al tot het begrip aankoop behoort?

Angstdroom

Weer een boek uit en een recensie geschreven.

De serie De fantasiejagers van Mel Hartman bestond al uit twee delen, namelijk De fantasiejagers en Droomloos. De serie is sinds maart dit jaar aangevuld met een derde deel genaamd Angstdroom. Deze wordt, net als de vorige delen, uitgegeven door Uitgeverij Kramat.

Vooroordeel
Voordat ik het boek in handen kreeg, had ik al wat vooronderzoek gedaan. Dit vond ik wel nodig omdat ik namelijk de eerste twee delen nog niet gelezen heb. Wat me opviel was dat het boek maar 224 pagina’s telde. Als fantasyliefhebber vond ik dat nogal aan de korte kant. Toch komt een dergelijk aantal pagina’s wel vaker voor in het fantasygenre, maar dan veelal bij jeugdfantasy. Uit onderzoek bleek al dat het niet om jeugdfantasy ging.

Vervolgens dook er een ander soort zorg bij mij op. Kon het aantal pagina’s betekenen dat het een direct vervolg was? Was het noodzakelijk voor het begrip van het verhaal om de eerdere delen te lezen? Uit onderzoek bleek al snel dat dit niet noodzakelijk was. Angstdroom kan gemakkelijk als losstaand deel gelezen worden. En dat is toch best handig als je nog niet eerder met de boeken van Mel Hartman in aanraking bent gekomen.

Tijdens het lezen verbaasde ik me al snel over het aantal karakters dat het verhaal rijk is. Veel karakters… weinig pagina’s? Zou het wel goed komen met het verhaal? Het antwoord hierop later in deze recensie.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.

Ik wil je op zo'n dag nog niet bij me weg hebben

In januari had ik het al even over de cd Cohen in het Fries en over het nummer Ik wol dy op sa'n dei noch net by my wei van Gerbrich van Dekken. Ik vertelde toen dat ik het nummer eigenlijk wel even apart wilde bespreken maar daar de middelen nog niet voor had. Op dit moment zijn die er wel dus kan ik het wat uitgebreider bespreken.

Laat ik eerst even beginnen met een opname van het nummer welke ooit op Omrop Fryslân is uitgezonden.


Voor hen die de tekst niet goed kunnen volgen omdat ze het Fries niet machtig zijn, hier ook even de tekst:

Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei
Ik hâld fan dy ast wekker wurdst
Do draaist dy nochris lekker om
Dyn eagen ticht, it is noch tsjuster
en tinkst nochris oan justerjûn
Do en ik, wy bin net nij
Ik seach se alle dagen wol
fan hiel fier fuort en tichterby
Se frijden en se laken gol
Mar no’t it op in ôfskie komt
want aanst waachtet de leste dei
stean eagen sêft fan soargen
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei

Ik sykje noch gjin oarenien
Do bist net fuort, do bist net wei
Do rinst mei my en bliuwst wer stean
Ik hear noch elke stap fan dy
Myn leafde komt dy efternei
en dyn leafde hâld ik yn myn hân
It lukt altyd, it komt net frij
as de weagen en it strân
Mar ‘k wol it net oer leafde ha
dêr kin ik dochs net earlik by
Dyn eagen sêft fan soargen
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei

Ik hâld fan dy ast wekker wurdst
Do draaist dy nochris lekker om
Dyn eagen ticht, it is noch tsjuster
en tinkst nochris oan justerjûn
Do en ik, wy bin net nij
Ik seach se alle dagen wol
fan hiel fier fuort en tichterby
Se frijden en se laken gol
Mar ‘k wol it net oer leafde ha
dêr kin ik dochs net earlik by
Dyn eagen sêft fan soargen
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei

Laat ik, voor ik verder ga, even duidelijk melden dat mijn beheersing van het Fries niet geweldig is en dat de tekst wellicht net iets anders verteld dan het bij mij overkomt. Dat gezegd te hebbende zal ik proberen uit te leggen wat het nummer voor mij betekent.

Het beeld dat het bij mij oproept is één van twee geliefden (dûh) en in het eerste gedeelte voelt de verteller zeer veel liefde voor de andere persoon als deze net wakker wordt en zich nog even omdraait om verder te slapen, dit omdat het nog schemerig is. En denkt de verteller vervolgens dat ze niet de eerste zijn die van elkaar houden omdat deze dat al eerder zag bij anderen, zowel van veraf als van dichtbij. Echter komt de laatste dag eraan en dus staan ogen vol van zorgen en verdriet en wil deze de ander eigenlijk op die dag niet kwijt.

In het tweede gedeelte verteld de verteller dat deze geen andere zoekt. Omdat de ander niet weg is en mee rent en dan weer blijft staan. En dat elke stap gehoord wordt. Echter stuurt de verteller de liefde er achteraan en houdt de liefde van de ander vast in de handen. Dit lukt altijd en komt niet vrij, zoals de wegen en het strand. De verteller wil het niet over liefde hebben, omdat deze er niet eerlijk in kan zijn. Maar de ogen van de ander staan vol zorgen. Het derde deel wordt dan weer een vervolg op het voorgaande.

Ik vermoed dat de ander uit de tekst dus bijvoorbeeld ernstig ziek is en mogelijk binnenkort overlijd. Een sterk beeld, die erg zielig is. Maar wat ik vooral zo mooi vind is het sterke gevoel van de verteller, namelijk dat deze de ander niet kwijt wil. Pure liefde.

Zelf zou ik ook wel naast iemand wakker willen worden van wie ik kan houden en naar deze willen kijken en denken: Ik wil je niet kwijt. Iets wat met de tijd voor mijn gevoel steeds sterker wordt. Nu weet ik op dit moment dus niet hoe het zou voelen, maar wellicht dat het gevoel dat dit nummer mij geeft er in de buurt bij komt. Mocht dat zo zijn dan is het een uiterst lekker gevoel.

Als extraatje wil ik jullie ook nog even wijzen op de site van Gerbrich van Dekken. Hierop is gratis haar nieuwe single te downloaden genaamd: Bisto Foar My.

Wachtmensen

Een tijdje terug heb ik op een website de graphic novel Watchmen gewonnen. Waar ik erg blij van werd.

"Watchmen is een bekroonde tragedie over superhelden met zeer menselijke tekortkomingen. Dit complexe, spannende en ontroerende moordmysterie speelt in een alternatief 1985, waarin superhelden realiteit zijn. Als een voormalig collega wordt vermoord, vermoedt een gemaskerde wreker een complot tegen superhelden. Hun missie is over de mensheid te waken... maar wie waakt er over de Watchmen?"

Het thuis krijgen van die prijs was nog even een tour. Ik had namelijk per ongeluk het adres verkeerd opgegeven. Het huisnummer was een nummer lager dan het had moeten zijn. Dat nummer bestond zelfs niet eens en dus had ik het vermoeden dat het wel retour gezonden zou worden. Daarom had ik direct maar een berichtje gestuurd naar de eigenaar van de site waar ik het gewonnen had. Echter kreeg ik daarop geen reactie. Een week later heb ik nog maar een keer een berichtje gestuurd en na enkele dagen kreeg ik dan eindelijk afgelopen vrijdag daar reactie op.


Ze stuurden het zelf niet op maar dit gebeurde door de uitgever. Die moest ik zelf dan maar even aanschrijven. Dat dus maar meteen gedaan vrijdag en kreeg er redelijk snel een reactie op dat Watchmen inderdaad retour was binnen gekomen en dat deze het meteen die zelfde dag nog op de post zou doen naar mijn correcte adres.

En zowaar, vandaag kwam de post al aan met het pakketje. Dat vind ik toch wel erg goede service. Ik ben dus op dit moment heel erg blij. :D De graphic novel ziet er trouwens erg goed uit en is zelfs dikker dan ik had gedacht. Namelijk iets van 416 pagina's. Dus daar ga ik me de komende tijd wel mee vermaken.

20 jarige game jongen

Tja, ik ben al wat ouder dan 20 jaar, dus het gaat niet over mij. Maar wel over de Game Boy. Het videogame handheld systeem met zijn geel/groene kleurtjes die Nintendo in april 1989 lanceerde. En daarom is een hiep hiep hoera hier wel op zijn plek.

Want mede met zijn eerste opvolger, de Game Boy Color, zijn er ongeveer 120 miljoen exemplaren van over de toonbank gegaan. En als men in 2003 niet de stekker uit de productie had gehaald, was dat aantal vast nog wel hoger geweest.

Toch heeft de oude grijze jongen het handheld videogamen op de kaart gezet. En al waren er in het begin wat sterke concurrenten (Atari Lynx, Sega GameGear) die grafisch betere games konden bieden. Toch wist de Game Boy zich sterker te positioneren. vooral door de langere batterij duur en omdat veel ontwikkelaars liever voor de Game Boy ontwikkelde.

Maar wat is er in de tijd toch veel veranderd. Eerst de Game Boy, toen zijn iets kleinere broertje de Game Boy Pocket. Hierna kwam de eerste echte opvolger, de Game Boy Color. Iets groter dan de GB Pocket, maar met meer kleuren. Daarna werd het model iets aangepast en kwam de Game Boy Advance op de markt. Met nog meer kleuren, groter scherm en grafisch meer mogelijkheden. Deze kreeg net als de Game Boy een broertje in de vorm van de Game Boy Advance SP. Het scherm kreeg licht en het model was weer wat aangepast. En daarna kwam er nog een mini broertje, namelijk de Game Boy Micro. En tot nog toe is er geen opvolger uitgebracht.

Nu hoor ik enkele denken: "Echt wel, de NintendoDS". En ja, dat zou je wel zeggen. Het is een handheld van Nintendo. Echter ziet Nintendo de NintendoDS niet als opvolger van de Game Boy (Advance), maar als een derde productlijn (naast de Game Boy en de concole lijn). Goed, over deze gedachten kun je discussiëren, maar ik hou persoonlijk even Nintendo's gedachtegang aan. Hopende dat men in de toekomst met een echte Game Boy opvolger komt. Want de NintendoDS is qua gebruik op bepaalde punten toch net iets anders. Gebruik van een twee schermen en waarvan één een touchscreen is. Daarnaast kon je tot aan de Game Boy Advance SP (misschien ook wel met de Micro maar die heb ik niet in mijn bezit dus daar weet ik niet voldoende van) alle Game Boy spellen spelen. Van de originele GB spellen tot aan de Advance spellen. De NintendoDS ondersteunde nog wel de GBA games, maar de rest niet meer. En nu is zelfs dat uit de lijn gehaald bij het tweede broertje van de NintendoDS, de DSi (het eerste broertje was de DSLite).

Persoonlijk heb ik het grootste deel van de Game Boy lijn wel in mijn bezit. De oude Game Boy zelf, een Game Boy Color, een Game Boy Advance en een Game Boy Advance SP en zelfs de NintendoDS, die er eigenlijk niet bij hoort. En de enige die ik eigenlijk nog wel eens in mijn bezit wil krijgen is de Game Boy Micro en waarschijnlijk ook wel de echte opvolger, mocht deze ooit worden uitgebracht.

Tot dus ver mijn kleine geschiedenis-lesje aan jullie op deze verjaardag van de Game Boy.

De laatste HP?

Sorry, maar hier komt alweer een boek-blogpostje. Dit keer "De vertelsels van Baker de Bard" van J.K. Rowling. Een boekje van circa 125 pagina's.

In eerste instantie was er maar een oplage van zeven, die ook nog eens met de hand geschreven waren, in leer waren gebonden en ingelegd met halfedelstenen. Eén daarvan is door Rowling aangeboden om te veilen, waarvan het geld naar een goede doel The Children's Voice. De andere zes delen heeft ze weggegeven. Echter, door aandringen van fans, is het nu ook in drukvorm uitgekomen voor het grotere publiek. En ook ditmaal gaat er geld naar een goed doel, namelijk de Children's High Level Group. Dus bij de aankoop heb je niet alleen een leuk boekje, maar steun je ook nog eens een goed doel.


Dan de inhoud van het boek. Zoals de titel al aangeeft staan er vertelsels in die door Baker de Bard zijn opgeschreven. Een naam die in de Harry Potter boeken nog wel eens naar voren kwam. In totaal staan er 5 vertelsels in namelijk:
1. De Tovenaar en de Hinkelpan
2. De Fontein van het Fantastische Fortuin
3. De Heksenmeester met het Harige Hart
4. Knabbeltje Babbeltje en de Schaterende Stronk
5. Het verhaal van de Drie Gebroeders

Dit alles is vertaald door Hermelien Griffel. Daarnaast wordt elk vertelsel gevolgd door een aantekeningen neergepend door Professor Perkamentus.

Elk vertelsel zit best goed in elkaar, al vind ik ze persoonlijk soms wat aan de korte kant. De aantekeningen van Perkamentus zijn best interessant om te lezen. Al met al is het een leuk extraatje dat wat meer inzichten geeft aangaande de wereld waarin Harry Potter woont. Verwacht echter geen boek die lijkt op de Harry Potter boeken, want dat is het totaal niet. Al is de schrijfstijl wel net zo goed, waardoor het vlot weg leest. Het enigste dat ik me op dit moment nog afvraag aangaande we wereld van Harry Potter is of J.K. Rowling met nog een dergelijk boek komt. Dit omdat er wel wordt verwezen naar een ander vertelsel, maar deze is niet in dit boek te vinden. Dus houdt Rowling de wereld voor haarzelf open voor een mogelijk nieuw boek of wil ze de fantasie van haar lezers niet dichtmetselen en houdt ze ruimte open voor door fantaseren? De tijd zal het wel leren, neem ik aan.

Donkere materialen

Een tijdje terug heb ik het eerste deel The Golden Compass (Het Gouden Kompas) uit de His Dark Materials Trilogy (De Noorderlicht Trilogie) gelezen van Philip Pullman. The Golden Compass. Zoals je waarschijnlijk aan de benamingen kunt zien heb ik de Engelse versie gelezen.

Dit eerste deel verteld het verhaal van Lyra Belacqua en haar Daemon Pantalaimon. Lyra is een meisje van 12 die opgroeit op het Jordan College tussen studenten, professoren en bedienden. Op een dag komt Lord Asriel bij Jordan College aan en krijgt Lyra dingen te horen die niet voor haar bestemd zijn. Hierdoor komt ze in een stroom van gebeurtenissen die haar de wijde wereld in duwen.


Ze komt op haar avontuur verschillende interessante personages tegen. Bijvoorbeeld John Faa, de leider van de zigeuners; Serafina Pekkala, een heks en Iorek Byrnison, een pratende ijsbeer. Met het uiteindelijke doel een jeugd vriend te redden en bij haar vader te komen.

De titel The Golden Compass is eigenlijk zeer slecht gekozen door de Noord-Amerikanen. De oorspronkelijke titel was veel beter, namelijk Northern Lights (vandaar ook in Nederland de Noorderlicht trilogie). Dit omdat er in het hele verhaal geen gouden kompas voorkomt. Wel een apparaatje wat er op lijkt, namelijk de alethiometer. Maar hoe men dat heeft kunnen verbasteren tot een gouden kompas blijft mij verbazen.

Even terugkomend op de Daemon Pantalaimon. In de wereld van Lyra, welke lijkt op die van ons, heeft ieder mens een Daemon. Dit zijn wezens die gebonden zijn aan hun mens. Als één van de twee overlijd dan gebeurd dit ook met de ander. Zolang de mens nog niet volwassen is kan een Daemon transformeren in allerlei verschillende vormen van dieren. Wanneer de mens echter volwassen is kiest de Daemon een vaste vorm en kan daarna niet meer veranderen. Dit deed mij persoonlijk erg denken aan de schaduw wezens uit Blue Dragon. Al zaten die als een schaduw daadwerkelijk vast aan de mens. In de wereld van Lyra is de verbinding niet zichtbaar. Pullman weet het idee van Daemons goed in het verhaal te brengen en als lezer zou je haast zelf wel een Daemon willen hebben. Het maakt het verhaal in ieder geval kleurrijker.

Al is het eigenlijk een kinderboek, ik vond dit als volwassene toch erg fijn om te lezen. Het verhaal is knap verzonnen en de beschreven gebeurtenissen zijn erg fantasierijk verzonnen en worden nooit zaai. Daarvoor gebeurt er gewoon te veel, want Lyra valt van de ene gebeurtenis in het andere. Het enige waar ik me wel aan stoorde was het gebruik van stukken uit de bijbel maar dan voor een deel aangepast op de wereld van Lyra. Nu zit daar wel een redenatie achter (Lyra's wereld zal vermoedelijk wel een parallelle wereld zijn van de onze), echter vond ik het net iets te, het lag er te dik bovenop. Anders dan bij de Kronieken van Narnia, al had The Golden Compass verder veel meer diepgang. En staat deze toch hoger op mijn lijst van beste boeken. Dus zeker een aanrader om te lezen.

Tjielp Tjielp

Oftewel boekenweek 2009. Want het motto van, alweer de 74ste, Boekenweek is: TJIELP TJIELP - De literaire zoo.

Het boekenweekgeschenk was dit jaar "Een tafel vol Vlinders" van Tim Krabbé. Een boekje van 90 bladzijden. Ik heb deze begin deze week uitgelezen en het is wel een aardig boekje. Maar net als vorig jaar had ik sterk het gevoel dat het geschenk totaal niet past bij het motto. Het enige wat er misschien bij in de buurt komt is de vergelijking van de tafel vol vlinders. Persoonlijk vind ik dat niet voldoende om aan het genoemde motto te voldoen. Dit verder even terzijde.

Achterflaptekst: En Bram was een zoon. Juist omdat hij het niet was - van je eigen zoon zou je verplicht zijn te houden, waardoor je altijd moest twijfelen of je het wel echt deed; van Bram hield hij omdat het Bram was.


Het boekje bestaat uit twee hoofdstukken. Het eerste hoofdstuk wordt verteld door de ogen van Fred. Van hem komt dan ook het stukje van de achterflaptekst. Hij is de persoon die Bram als zoon ziet... al is hij de vader van Bram niet.
Het tweede hoofdstuk verteld het verhaal van Bram in de vorm van een dagboek. Hierdoor ontstaat er een duidelijk contrast tussen de twee hoofdstukken. Dit zowel door de andere manier van vertellen als wel omdat het door andermans ogen verteld wordt. De twee verhalen zijn op zich wel goed. Al zat er, naar mijn mening, weinig variatie in de verhalen. Als het motto liefde was geweest, dan had dit boekje er perfect in gepast. Want liefde, daar draait het haast alleen maar om. Oké, ook een klein beetje over de ontplooiing van een jongeman (Bram).

Ik vond de schrijfstijl geen hoogstandje. Op één of andere manier kwam de tekst niet altijd even vloeiend voorbij. Hierdoor blijft het, mede met de weinige variatie, voor mij een aardig boekje en geen geweldig boekje.

Naast het boekenweek geschenk had ik dit jaar ook wel interesse in de boekenweekessay. Onder de titel: "Piep - Een kleine biologie der letteren" verteld Midas Dekkers over het gebruik van dieren in de literatuur.


Het kleine boekje beslaat maar 60 bladzijden. En dat is eigenlijk veel te kort. Midas Dekkers schrijft echter met zijn eigen humor zijn, soms absurde, kijk op de dingen. En zoals het een goede essay betaamd, maakt hij vol op gebruik van externe bronnen.

Eén gedicht was mij sowieso al bekent. En mensen die mij wat beter kennen hebben me het vast ook wel eens horen opzeggen. Namelijk die van Daan Zonderland:

Een biefstuk is gewoonlijk
Afkomstig van een koe.
Als men een biefstuk pijn doet,
Dan zegt een biefstuk: boe!

Doch als een biefstuk hinnikt
Bij onverwachte pijn,
Dan zal er hoogstwaarschijnlijk
Iets niet in orde zijn.

Daarnaast staan er nog wel wat meer leuke stukken in... maar die moeten de liefhebbers zelf maar gaan lezen. ;)