Twee voor de prijs van één. Dat gaat wel op voor de bundel Kleurenblind. Want Nico De Braeckeleer en Kees Krick verzorgen elk een verhaal in dit 208 pagina’s tellende boek. Beide verhalen zijn geïnspireerd op Japanse suspensefilms en vallen daarom in de categorie thriller.
Helrood
In Helrood vertelt Nico De Braeckeleer het verhaal van Kirsten. Een aan het conservatorium afgestudeerde componiste die zich in stilte terugtrekt, met als doel vijf volwaardige muziekstukken te componeren op haar piano. Echter, zoals het de meeste thrillers betaamt, loopt alles anders dan Kirsten in eerste instantie voor ogen had.
In het gebouw, waar Kirsten in haar eentje de rust zoekt die ze nodig heeft, bevinden zich ook andere entiteiten. En deze hebben zo hun eigen planning.
Sepia
Kees Krick brengt ons met Sepia het verhaal van John. Een freelance fotograaf, wiens vrouw is overleden in een ongeluk en die verschillende opdrachten aanpakt om zichzelf en zijn zoon Ruben te kunnen onderhouden.
Op het moment dat Johns fotocamera kapot gaat en deze zijn oude fotocamera weer te voorschijn haalt, gebeuren er verschillende ongelukken. Door langzaam maar zeker terug te grijpen in zijn verleden ontdekt John waardoor de ongelukken ontstaan.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.
maandag, april 27, 2009
zondag, april 26, 2009
Nepheid der mensheid
Afgelopen week was ik wat aan het zappen langs de tv-kanalen en toen kwam ik op een programma waar een onderwerp liep over mensen die geluiden ontwikkelen voor apparatuur. Want de consument moet een goed gevoel krijgen tijdens het gebruik van hun aangekochte apparatuur. Een wasmachine kan maar beter niet stil zijn... want dan denkt de consument dat deze kapot is. De knop van een radio moet tijdens het draaien zachtjes klikken zodat de consument weet dat er iets veranderd. En een deur van een auto moet met een mooi geluid dichtklappen, zodat de consument het gevoel heeft dat de deur en het slot sterk en stabiel zijn.
Voor het bedotten van de consument op deze manier zijn speciaal mensen aangenomen. Als een apparaat is ontworpen en het eerste exemplaar is gemaakt, dan gaan deze kijken welk geluid dat apparaat. Vervolgens bedenken ze hoe het apparaat eigenlijk had moeten klinken en gaan dan aanpassingen aanbevelen op het eerste ontwerp. Is dit nodig? Voor het hoofddoel van het apparaat niet. Maar de consument wil bedot worden. Het geluid is nep, maar het geeft wel een fijner gevoel. En daar betaalt de consument dus graag voor.
Het zette mij aan het denken. Want bewust en onbewust worden we op veel meer manieren om de tuin geleid. Neem nu eten en drinken. Vol met smaak-, geur- en kleurstoffen die ons het gevoel moeten geven dat het voedsel van een bepaald voedselproduct is gemaakt. Maar eigenlijk ziet dat echte product er heel anders uit en smaakt het net iets anders en komt er een net iets andere geur vanaf. Maar omdat je het niet naast elkaar proeft merk je dat niet zo snel. Maar wat we nou eigenlijk naar binnen werken weet bijna niemand.
Een ander voorbeeld is de media. Hoeveel bladen zijn er niet die hun foto's manipuleren met programma's als photoshop? In hoeveel films is het geluid dat je hoort er niet kunstmatig aan toegevoegd? Om nog maar van de beelden te zwijgen. Want mensen... een auto komt niet tot stilstand als je de banden kapot schiet. Maar hoeveel films zijn er niet gemaakt waar dat de orde van de dag lijkt. En dan reclames. Gisteren bij het programma Kassa had men het over reclames die worden uitgezonden rond kinderprogramma's. Kinderen tot een jaar of zeven hebben totaal geen besef over wat reclames zijn. Iets korts dat uitgezonden wordt. En met de leuke bekende figuurtjes er op... dus dat moet mamma of pappa maar kopen. Ja, die koppies worden op jonge leeftijd al helemaal gemanipuleerd en die manipuleren vervolgens de koppen van de ouders.
Maar de mens is ook zo makkelijk te manipuleren. Als het er maar leuk, lekker, aantrekkelijk, smakelijk of welke andere zalige manier ook uitziet, ruikt of proeft... dan willen we het wel hebben. Maar de klap komt pas als men dieper gaat kijken. De eerste blik verblind, maar een tweede of derde blik kan de mening al veranderen. Al is het dan soms wat te laat. Die wasmachine die achteraf eigenlijk veel te veel gekost heeft wil de verkoper niet meer terugnemen en dat aardbeien toetje zit al in de maag.
En dit gebruik van nepheid zie je niet alleen bij aanbieders van producten. Nee, deze nepheid heeft zijn wortels tot in het diepste van de mensheid genesteld. Want hoe vaak hoor je niet van iemand dat die ex-partner toch niet was wat men verwachte. Om vervolgens het zelfde nogmaals mee te maken met de nieuwe partner. Maar tja, hij/zij was zo knap of zei van die lieve dingetjes. Nee, de mens is blind, doof en smaakloos. En ieder van ons doet er op zijn of haar manier wel aan mee. Is het niet door een aankoop dan wel in de liefde. Of is die laatste al zo ver gezakt dat dit eigenlijk ook al tot het begrip aankoop behoort?
Voor het bedotten van de consument op deze manier zijn speciaal mensen aangenomen. Als een apparaat is ontworpen en het eerste exemplaar is gemaakt, dan gaan deze kijken welk geluid dat apparaat. Vervolgens bedenken ze hoe het apparaat eigenlijk had moeten klinken en gaan dan aanpassingen aanbevelen op het eerste ontwerp. Is dit nodig? Voor het hoofddoel van het apparaat niet. Maar de consument wil bedot worden. Het geluid is nep, maar het geeft wel een fijner gevoel. En daar betaalt de consument dus graag voor.
Het zette mij aan het denken. Want bewust en onbewust worden we op veel meer manieren om de tuin geleid. Neem nu eten en drinken. Vol met smaak-, geur- en kleurstoffen die ons het gevoel moeten geven dat het voedsel van een bepaald voedselproduct is gemaakt. Maar eigenlijk ziet dat echte product er heel anders uit en smaakt het net iets anders en komt er een net iets andere geur vanaf. Maar omdat je het niet naast elkaar proeft merk je dat niet zo snel. Maar wat we nou eigenlijk naar binnen werken weet bijna niemand.
Een ander voorbeeld is de media. Hoeveel bladen zijn er niet die hun foto's manipuleren met programma's als photoshop? In hoeveel films is het geluid dat je hoort er niet kunstmatig aan toegevoegd? Om nog maar van de beelden te zwijgen. Want mensen... een auto komt niet tot stilstand als je de banden kapot schiet. Maar hoeveel films zijn er niet gemaakt waar dat de orde van de dag lijkt. En dan reclames. Gisteren bij het programma Kassa had men het over reclames die worden uitgezonden rond kinderprogramma's. Kinderen tot een jaar of zeven hebben totaal geen besef over wat reclames zijn. Iets korts dat uitgezonden wordt. En met de leuke bekende figuurtjes er op... dus dat moet mamma of pappa maar kopen. Ja, die koppies worden op jonge leeftijd al helemaal gemanipuleerd en die manipuleren vervolgens de koppen van de ouders.
Maar de mens is ook zo makkelijk te manipuleren. Als het er maar leuk, lekker, aantrekkelijk, smakelijk of welke andere zalige manier ook uitziet, ruikt of proeft... dan willen we het wel hebben. Maar de klap komt pas als men dieper gaat kijken. De eerste blik verblind, maar een tweede of derde blik kan de mening al veranderen. Al is het dan soms wat te laat. Die wasmachine die achteraf eigenlijk veel te veel gekost heeft wil de verkoper niet meer terugnemen en dat aardbeien toetje zit al in de maag.
En dit gebruik van nepheid zie je niet alleen bij aanbieders van producten. Nee, deze nepheid heeft zijn wortels tot in het diepste van de mensheid genesteld. Want hoe vaak hoor je niet van iemand dat die ex-partner toch niet was wat men verwachte. Om vervolgens het zelfde nogmaals mee te maken met de nieuwe partner. Maar tja, hij/zij was zo knap of zei van die lieve dingetjes. Nee, de mens is blind, doof en smaakloos. En ieder van ons doet er op zijn of haar manier wel aan mee. Is het niet door een aankoop dan wel in de liefde. Of is die laatste al zo ver gezakt dat dit eigenlijk ook al tot het begrip aankoop behoort?
dinsdag, april 21, 2009
Angstdroom
Weer een boek uit en een recensie geschreven.
De serie De fantasiejagers van Mel Hartman bestond al uit twee delen, namelijk De fantasiejagers en Droomloos. De serie is sinds maart dit jaar aangevuld met een derde deel genaamd Angstdroom. Deze wordt, net als de vorige delen, uitgegeven door Uitgeverij Kramat.
Vooroordeel
Voordat ik het boek in handen kreeg, had ik al wat vooronderzoek gedaan. Dit vond ik wel nodig omdat ik namelijk de eerste twee delen nog niet gelezen heb. Wat me opviel was dat het boek maar 224 pagina’s telde. Als fantasyliefhebber vond ik dat nogal aan de korte kant. Toch komt een dergelijk aantal pagina’s wel vaker voor in het fantasygenre, maar dan veelal bij jeugdfantasy. Uit onderzoek bleek al dat het niet om jeugdfantasy ging.
Vervolgens dook er een ander soort zorg bij mij op. Kon het aantal pagina’s betekenen dat het een direct vervolg was? Was het noodzakelijk voor het begrip van het verhaal om de eerdere delen te lezen? Uit onderzoek bleek al snel dat dit niet noodzakelijk was. Angstdroom kan gemakkelijk als losstaand deel gelezen worden. En dat is toch best handig als je nog niet eerder met de boeken van Mel Hartman in aanraking bent gekomen.
Tijdens het lezen verbaasde ik me al snel over het aantal karakters dat het verhaal rijk is. Veel karakters… weinig pagina’s? Zou het wel goed komen met het verhaal? Het antwoord hierop later in deze recensie.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.
De serie De fantasiejagers van Mel Hartman bestond al uit twee delen, namelijk De fantasiejagers en Droomloos. De serie is sinds maart dit jaar aangevuld met een derde deel genaamd Angstdroom. Deze wordt, net als de vorige delen, uitgegeven door Uitgeverij Kramat.
Vooroordeel
Voordat ik het boek in handen kreeg, had ik al wat vooronderzoek gedaan. Dit vond ik wel nodig omdat ik namelijk de eerste twee delen nog niet gelezen heb. Wat me opviel was dat het boek maar 224 pagina’s telde. Als fantasyliefhebber vond ik dat nogal aan de korte kant. Toch komt een dergelijk aantal pagina’s wel vaker voor in het fantasygenre, maar dan veelal bij jeugdfantasy. Uit onderzoek bleek al dat het niet om jeugdfantasy ging.
Vervolgens dook er een ander soort zorg bij mij op. Kon het aantal pagina’s betekenen dat het een direct vervolg was? Was het noodzakelijk voor het begrip van het verhaal om de eerdere delen te lezen? Uit onderzoek bleek al snel dat dit niet noodzakelijk was. Angstdroom kan gemakkelijk als losstaand deel gelezen worden. En dat is toch best handig als je nog niet eerder met de boeken van Mel Hartman in aanraking bent gekomen.
Tijdens het lezen verbaasde ik me al snel over het aantal karakters dat het verhaal rijk is. Veel karakters… weinig pagina’s? Zou het wel goed komen met het verhaal? Het antwoord hierop later in deze recensie.
.....
De rest van de recensie kan gelezen worden op Aeon.
maandag, april 13, 2009
Ik wil je op zo'n dag nog niet bij me weg hebben
In januari had ik het al even over de cd Cohen in het Fries en over het nummer Ik wol dy op sa'n dei noch net by my wei van Gerbrich van Dekken. Ik vertelde toen dat ik het nummer eigenlijk wel even apart wilde bespreken maar daar de middelen nog niet voor had. Op dit moment zijn die er wel dus kan ik het wat uitgebreider bespreken.
Laat ik eerst even beginnen met een opname van het nummer welke ooit op Omrop Fryslân is uitgezonden.
Voor hen die de tekst niet goed kunnen volgen omdat ze het Fries niet machtig zijn, hier ook even de tekst:
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei
Ik hâld fan dy ast wekker wurdst
Do draaist dy nochris lekker om
Dyn eagen ticht, it is noch tsjuster
en tinkst nochris oan justerjûn
Do en ik, wy bin net nij
Ik seach se alle dagen wol
fan hiel fier fuort en tichterby
Se frijden en se laken gol
Mar no’t it op in ôfskie komt
want aanst waachtet de leste dei
stean eagen sêft fan soargen
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei
Ik sykje noch gjin oarenien
Do bist net fuort, do bist net wei
Do rinst mei my en bliuwst wer stean
Ik hear noch elke stap fan dy
Myn leafde komt dy efternei
en dyn leafde hâld ik yn myn hân
It lukt altyd, it komt net frij
as de weagen en it strân
Mar ‘k wol it net oer leafde ha
dêr kin ik dochs net earlik by
Dyn eagen sêft fan soargen
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei
Ik hâld fan dy ast wekker wurdst
Do draaist dy nochris lekker om
Dyn eagen ticht, it is noch tsjuster
en tinkst nochris oan justerjûn
Do en ik, wy bin net nij
Ik seach se alle dagen wol
fan hiel fier fuort en tichterby
Se frijden en se laken gol
Mar ‘k wol it net oer leafde ha
dêr kin ik dochs net earlik by
Dyn eagen sêft fan soargen
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei
Laat ik, voor ik verder ga, even duidelijk melden dat mijn beheersing van het Fries niet geweldig is en dat de tekst wellicht net iets anders verteld dan het bij mij overkomt. Dat gezegd te hebbende zal ik proberen uit te leggen wat het nummer voor mij betekent.
Het beeld dat het bij mij oproept is één van twee geliefden (dûh) en in het eerste gedeelte voelt de verteller zeer veel liefde voor de andere persoon als deze net wakker wordt en zich nog even omdraait om verder te slapen, dit omdat het nog schemerig is. En denkt de verteller vervolgens dat ze niet de eerste zijn die van elkaar houden omdat deze dat al eerder zag bij anderen, zowel van veraf als van dichtbij. Echter komt de laatste dag eraan en dus staan ogen vol van zorgen en verdriet en wil deze de ander eigenlijk op die dag niet kwijt.
In het tweede gedeelte verteld de verteller dat deze geen andere zoekt. Omdat de ander niet weg is en mee rent en dan weer blijft staan. En dat elke stap gehoord wordt. Echter stuurt de verteller de liefde er achteraan en houdt de liefde van de ander vast in de handen. Dit lukt altijd en komt niet vrij, zoals de wegen en het strand. De verteller wil het niet over liefde hebben, omdat deze er niet eerlijk in kan zijn. Maar de ogen van de ander staan vol zorgen. Het derde deel wordt dan weer een vervolg op het voorgaande.
Ik vermoed dat de ander uit de tekst dus bijvoorbeeld ernstig ziek is en mogelijk binnenkort overlijd. Een sterk beeld, die erg zielig is. Maar wat ik vooral zo mooi vind is het sterke gevoel van de verteller, namelijk dat deze de ander niet kwijt wil. Pure liefde.
Zelf zou ik ook wel naast iemand wakker willen worden van wie ik kan houden en naar deze willen kijken en denken: Ik wil je niet kwijt. Iets wat met de tijd voor mijn gevoel steeds sterker wordt. Nu weet ik op dit moment dus niet hoe het zou voelen, maar wellicht dat het gevoel dat dit nummer mij geeft er in de buurt bij komt. Mocht dat zo zijn dan is het een uiterst lekker gevoel.
Als extraatje wil ik jullie ook nog even wijzen op de site van Gerbrich van Dekken. Hierop is gratis haar nieuwe single te downloaden genaamd: Bisto Foar My.
Laat ik eerst even beginnen met een opname van het nummer welke ooit op Omrop Fryslân is uitgezonden.
Voor hen die de tekst niet goed kunnen volgen omdat ze het Fries niet machtig zijn, hier ook even de tekst:
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei
Ik hâld fan dy ast wekker wurdst
Do draaist dy nochris lekker om
Dyn eagen ticht, it is noch tsjuster
en tinkst nochris oan justerjûn
Do en ik, wy bin net nij
Ik seach se alle dagen wol
fan hiel fier fuort en tichterby
Se frijden en se laken gol
Mar no’t it op in ôfskie komt
want aanst waachtet de leste dei
stean eagen sêft fan soargen
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei
Ik sykje noch gjin oarenien
Do bist net fuort, do bist net wei
Do rinst mei my en bliuwst wer stean
Ik hear noch elke stap fan dy
Myn leafde komt dy efternei
en dyn leafde hâld ik yn myn hân
It lukt altyd, it komt net frij
as de weagen en it strân
Mar ‘k wol it net oer leafde ha
dêr kin ik dochs net earlik by
Dyn eagen sêft fan soargen
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei
Ik hâld fan dy ast wekker wurdst
Do draaist dy nochris lekker om
Dyn eagen ticht, it is noch tsjuster
en tinkst nochris oan justerjûn
Do en ik, wy bin net nij
Ik seach se alle dagen wol
fan hiel fier fuort en tichterby
Se frijden en se laken gol
Mar ‘k wol it net oer leafde ha
dêr kin ik dochs net earlik by
Dyn eagen sêft fan soargen
Ik wol dy op sa’n dei noch net by my wei
Laat ik, voor ik verder ga, even duidelijk melden dat mijn beheersing van het Fries niet geweldig is en dat de tekst wellicht net iets anders verteld dan het bij mij overkomt. Dat gezegd te hebbende zal ik proberen uit te leggen wat het nummer voor mij betekent.
Het beeld dat het bij mij oproept is één van twee geliefden (dûh) en in het eerste gedeelte voelt de verteller zeer veel liefde voor de andere persoon als deze net wakker wordt en zich nog even omdraait om verder te slapen, dit omdat het nog schemerig is. En denkt de verteller vervolgens dat ze niet de eerste zijn die van elkaar houden omdat deze dat al eerder zag bij anderen, zowel van veraf als van dichtbij. Echter komt de laatste dag eraan en dus staan ogen vol van zorgen en verdriet en wil deze de ander eigenlijk op die dag niet kwijt.
In het tweede gedeelte verteld de verteller dat deze geen andere zoekt. Omdat de ander niet weg is en mee rent en dan weer blijft staan. En dat elke stap gehoord wordt. Echter stuurt de verteller de liefde er achteraan en houdt de liefde van de ander vast in de handen. Dit lukt altijd en komt niet vrij, zoals de wegen en het strand. De verteller wil het niet over liefde hebben, omdat deze er niet eerlijk in kan zijn. Maar de ogen van de ander staan vol zorgen. Het derde deel wordt dan weer een vervolg op het voorgaande.
Ik vermoed dat de ander uit de tekst dus bijvoorbeeld ernstig ziek is en mogelijk binnenkort overlijd. Een sterk beeld, die erg zielig is. Maar wat ik vooral zo mooi vind is het sterke gevoel van de verteller, namelijk dat deze de ander niet kwijt wil. Pure liefde.
Zelf zou ik ook wel naast iemand wakker willen worden van wie ik kan houden en naar deze willen kijken en denken: Ik wil je niet kwijt. Iets wat met de tijd voor mijn gevoel steeds sterker wordt. Nu weet ik op dit moment dus niet hoe het zou voelen, maar wellicht dat het gevoel dat dit nummer mij geeft er in de buurt bij komt. Mocht dat zo zijn dan is het een uiterst lekker gevoel.
Als extraatje wil ik jullie ook nog even wijzen op de site van Gerbrich van Dekken. Hierop is gratis haar nieuwe single te downloaden genaamd: Bisto Foar My.
zaterdag, april 04, 2009
Wachtmensen
Een tijdje terug heb ik op een website de graphic novel Watchmen gewonnen. Waar ik erg blij van werd.
"Watchmen is een bekroonde tragedie over superhelden met zeer menselijke tekortkomingen. Dit complexe, spannende en ontroerende moordmysterie speelt in een alternatief 1985, waarin superhelden realiteit zijn. Als een voormalig collega wordt vermoord, vermoedt een gemaskerde wreker een complot tegen superhelden. Hun missie is over de mensheid te waken... maar wie waakt er over de Watchmen?"
Het thuis krijgen van die prijs was nog even een tour. Ik had namelijk per ongeluk het adres verkeerd opgegeven. Het huisnummer was een nummer lager dan het had moeten zijn. Dat nummer bestond zelfs niet eens en dus had ik het vermoeden dat het wel retour gezonden zou worden. Daarom had ik direct maar een berichtje gestuurd naar de eigenaar van de site waar ik het gewonnen had. Echter kreeg ik daarop geen reactie. Een week later heb ik nog maar een keer een berichtje gestuurd en na enkele dagen kreeg ik dan eindelijk afgelopen vrijdag daar reactie op.
Ze stuurden het zelf niet op maar dit gebeurde door de uitgever. Die moest ik zelf dan maar even aanschrijven. Dat dus maar meteen gedaan vrijdag en kreeg er redelijk snel een reactie op dat Watchmen inderdaad retour was binnen gekomen en dat deze het meteen die zelfde dag nog op de post zou doen naar mijn correcte adres.
En zowaar, vandaag kwam de post al aan met het pakketje. Dat vind ik toch wel erg goede service. Ik ben dus op dit moment heel erg blij. :D De graphic novel ziet er trouwens erg goed uit en is zelfs dikker dan ik had gedacht. Namelijk iets van 416 pagina's. Dus daar ga ik me de komende tijd wel mee vermaken.
"Watchmen is een bekroonde tragedie over superhelden met zeer menselijke tekortkomingen. Dit complexe, spannende en ontroerende moordmysterie speelt in een alternatief 1985, waarin superhelden realiteit zijn. Als een voormalig collega wordt vermoord, vermoedt een gemaskerde wreker een complot tegen superhelden. Hun missie is over de mensheid te waken... maar wie waakt er over de Watchmen?"
Het thuis krijgen van die prijs was nog even een tour. Ik had namelijk per ongeluk het adres verkeerd opgegeven. Het huisnummer was een nummer lager dan het had moeten zijn. Dat nummer bestond zelfs niet eens en dus had ik het vermoeden dat het wel retour gezonden zou worden. Daarom had ik direct maar een berichtje gestuurd naar de eigenaar van de site waar ik het gewonnen had. Echter kreeg ik daarop geen reactie. Een week later heb ik nog maar een keer een berichtje gestuurd en na enkele dagen kreeg ik dan eindelijk afgelopen vrijdag daar reactie op.
Ze stuurden het zelf niet op maar dit gebeurde door de uitgever. Die moest ik zelf dan maar even aanschrijven. Dat dus maar meteen gedaan vrijdag en kreeg er redelijk snel een reactie op dat Watchmen inderdaad retour was binnen gekomen en dat deze het meteen die zelfde dag nog op de post zou doen naar mijn correcte adres.
En zowaar, vandaag kwam de post al aan met het pakketje. Dat vind ik toch wel erg goede service. Ik ben dus op dit moment heel erg blij. :D De graphic novel ziet er trouwens erg goed uit en is zelfs dikker dan ik had gedacht. Namelijk iets van 416 pagina's. Dus daar ga ik me de komende tijd wel mee vermaken.
vrijdag, april 03, 2009
20 jarige game jongen
Tja, ik ben al wat ouder dan 20 jaar, dus het gaat niet over mij. Maar wel over de Game Boy. Het videogame handheld systeem met zijn geel/groene kleurtjes die Nintendo in april 1989 lanceerde. En daarom is een hiep hiep hoera hier wel op zijn plek.
Want mede met zijn eerste opvolger, de Game Boy Color, zijn er ongeveer 120 miljoen exemplaren van over de toonbank gegaan. En als men in 2003 niet de stekker uit de productie had gehaald, was dat aantal vast nog wel hoger geweest.
Toch heeft de oude grijze jongen het handheld videogamen op de kaart gezet. En al waren er in het begin wat sterke concurrenten (Atari Lynx, Sega GameGear) die grafisch betere games konden bieden. Toch wist de Game Boy zich sterker te positioneren. vooral door de langere batterij duur en omdat veel ontwikkelaars liever voor de Game Boy ontwikkelde.
Maar wat is er in de tijd toch veel veranderd. Eerst de Game Boy, toen zijn iets kleinere broertje de Game Boy Pocket. Hierna kwam de eerste echte opvolger, de Game Boy Color. Iets groter dan de GB Pocket, maar met meer kleuren. Daarna werd het model iets aangepast en kwam de Game Boy Advance op de markt. Met nog meer kleuren, groter scherm en grafisch meer mogelijkheden. Deze kreeg net als de Game Boy een broertje in de vorm van de Game Boy Advance SP. Het scherm kreeg licht en het model was weer wat aangepast. En daarna kwam er nog een mini broertje, namelijk de Game Boy Micro. En tot nog toe is er geen opvolger uitgebracht.
Nu hoor ik enkele denken: "Echt wel, de NintendoDS". En ja, dat zou je wel zeggen. Het is een handheld van Nintendo. Echter ziet Nintendo de NintendoDS niet als opvolger van de Game Boy (Advance), maar als een derde productlijn (naast de Game Boy en de concole lijn). Goed, over deze gedachten kun je discussiëren, maar ik hou persoonlijk even Nintendo's gedachtegang aan. Hopende dat men in de toekomst met een echte Game Boy opvolger komt. Want de NintendoDS is qua gebruik op bepaalde punten toch net iets anders. Gebruik van een twee schermen en waarvan één een touchscreen is. Daarnaast kon je tot aan de Game Boy Advance SP (misschien ook wel met de Micro maar die heb ik niet in mijn bezit dus daar weet ik niet voldoende van) alle Game Boy spellen spelen. Van de originele GB spellen tot aan de Advance spellen. De NintendoDS ondersteunde nog wel de GBA games, maar de rest niet meer. En nu is zelfs dat uit de lijn gehaald bij het tweede broertje van de NintendoDS, de DSi (het eerste broertje was de DSLite).
Persoonlijk heb ik het grootste deel van de Game Boy lijn wel in mijn bezit. De oude Game Boy zelf, een Game Boy Color, een Game Boy Advance en een Game Boy Advance SP en zelfs de NintendoDS, die er eigenlijk niet bij hoort. En de enige die ik eigenlijk nog wel eens in mijn bezit wil krijgen is de Game Boy Micro en waarschijnlijk ook wel de echte opvolger, mocht deze ooit worden uitgebracht.
Tot dus ver mijn kleine geschiedenis-lesje aan jullie op deze verjaardag van de Game Boy.
Want mede met zijn eerste opvolger, de Game Boy Color, zijn er ongeveer 120 miljoen exemplaren van over de toonbank gegaan. En als men in 2003 niet de stekker uit de productie had gehaald, was dat aantal vast nog wel hoger geweest.
Toch heeft de oude grijze jongen het handheld videogamen op de kaart gezet. En al waren er in het begin wat sterke concurrenten (Atari Lynx, Sega GameGear) die grafisch betere games konden bieden. Toch wist de Game Boy zich sterker te positioneren. vooral door de langere batterij duur en omdat veel ontwikkelaars liever voor de Game Boy ontwikkelde.
Maar wat is er in de tijd toch veel veranderd. Eerst de Game Boy, toen zijn iets kleinere broertje de Game Boy Pocket. Hierna kwam de eerste echte opvolger, de Game Boy Color. Iets groter dan de GB Pocket, maar met meer kleuren. Daarna werd het model iets aangepast en kwam de Game Boy Advance op de markt. Met nog meer kleuren, groter scherm en grafisch meer mogelijkheden. Deze kreeg net als de Game Boy een broertje in de vorm van de Game Boy Advance SP. Het scherm kreeg licht en het model was weer wat aangepast. En daarna kwam er nog een mini broertje, namelijk de Game Boy Micro. En tot nog toe is er geen opvolger uitgebracht.
Nu hoor ik enkele denken: "Echt wel, de NintendoDS". En ja, dat zou je wel zeggen. Het is een handheld van Nintendo. Echter ziet Nintendo de NintendoDS niet als opvolger van de Game Boy (Advance), maar als een derde productlijn (naast de Game Boy en de concole lijn). Goed, over deze gedachten kun je discussiëren, maar ik hou persoonlijk even Nintendo's gedachtegang aan. Hopende dat men in de toekomst met een echte Game Boy opvolger komt. Want de NintendoDS is qua gebruik op bepaalde punten toch net iets anders. Gebruik van een twee schermen en waarvan één een touchscreen is. Daarnaast kon je tot aan de Game Boy Advance SP (misschien ook wel met de Micro maar die heb ik niet in mijn bezit dus daar weet ik niet voldoende van) alle Game Boy spellen spelen. Van de originele GB spellen tot aan de Advance spellen. De NintendoDS ondersteunde nog wel de GBA games, maar de rest niet meer. En nu is zelfs dat uit de lijn gehaald bij het tweede broertje van de NintendoDS, de DSi (het eerste broertje was de DSLite).
Persoonlijk heb ik het grootste deel van de Game Boy lijn wel in mijn bezit. De oude Game Boy zelf, een Game Boy Color, een Game Boy Advance en een Game Boy Advance SP en zelfs de NintendoDS, die er eigenlijk niet bij hoort. En de enige die ik eigenlijk nog wel eens in mijn bezit wil krijgen is de Game Boy Micro en waarschijnlijk ook wel de echte opvolger, mocht deze ooit worden uitgebracht.
Tot dus ver mijn kleine geschiedenis-lesje aan jullie op deze verjaardag van de Game Boy.
Abonneren op:
Posts (Atom)